LIST APOSTOŁA PAWŁA DO TYTUSA
ROZDZIAŁ 1.
I. Jakimi mają być słudzy Boży 1-9. II. Zganienie Kreteńczyków i Żydów 10-16.
1. Paweł, sługa Boży i apostoł Jezusa Chrystusa, według wiary wybranych Bożych i poznania prawdy, która jest według pobożności,
2. W nadziei życia wiecznego, jakie obiecał przed czasami wiecznymi Bóg, Ten który nie kłamie,
3. A objawił we właściwym czasie, swoje Słowo przez zwiastowanie, które mi jest powierzone według rozkazu Boga, Zbawiciela naszego,
4. Do Tytusa, prawdziwego syna według wspólnej wiary. Łaska, miłosierdzie i pokój niech będzie od Boga Ojca i Pana Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego.
5. Dlatego zostawiłem cię na Krecie, abyś to, co tam jeszcze pozostaje, przyprowadził do porządku i ustanowił po miastach starszych, jak ci rozkazałem;
6. Jeśli ktoś jest bez nagany, mąż jednej żony, mający dzieci wierne, nie będące pod zarzutem rozpusty albo nieuległości.
7. Albowiem biskup ma być bez nagany, jako szafarz Boży, nie zarozumiały, nie gniewliwy, nie pijanica wina, nie porywczy, nie chciwy na grosz ,
8. Ale gościnny, dobro miłujący, roztropny, sprawiedliwy, święty, powściągliwy,
9. Trzymający się wiernej mowy, zgodnej z nauką, żeby był w stanie napominać zdrową nauką i przekonywać tych, którzy się sprzeciwiają.
II. 10. Albowiem jest wielu nieuległych, próżnych gadułów, i zwodzicieli, szczególnie wśród obrzezanych,
11. Którym trzeba zatkać usta; oni całe domy bałamucą, nauczając, czego nie należy, dla haniebnego zysku.
12. Powiedział jeden z pomiędzy nich, własny ich prorok: Kreteńczycy zawsze kłamcy, złe bydlęta, brzuchy leniwe.
13. Świadectwo to jest prawdziwe; dla tej przyczyny karć ich surowo, żeby zdrowi byli w wierze,
14. I nie trzymali się żydowskich baśni i przykazań ludzi, którzy odwracają się od prawdy.
15. Czyści wszystko mają za czyste, a pokalani i niewierni nic nie mają czystego, ale pokalany jest ich umysł i sumienie.
16. Mówią, że znają Boga; ale swoimi czynami zapierają się Go, będąc obrzydłymi i nieposłusznymi, i niezdolnymi do żadnego dobrego czynu.
ROZDZIAŁ 2.
I. Napomnienie niewiast, młodzieńców i sług 1-10. II. Treść chrześcijaństwa 11-15.
1. A ty mów, co jest zgodne ze zdrową nauką,
2. Aby starcy byli trzeźwi, poważni, roztropni, zdrowi w wierze, w miłości, w cierpliwości.
3. Także, aby i starsze niewiasty zachowywały się, jak przystoi świętym; aby nie były skłonne do obmowy, oddane pijaństwu, aby prowadziły do tego, co dobre,
4. Nauczając młode niewiasty, żeby kochały swoich mężów, żeby kochały swoje dzieci,
5. Żeby były roztropne, czyste, pilnujące domu, dobrotliwe, uległe swoim mężom, aby nie bluźniono Słowu Bożemu.
6. Młodzieńców także zachęcaj, aby byli roztropni.
7. We wszystkim okazuj siebie jako wzór dobrych czynów, w nauczaniu mając czystość, powagę,
8. Słowo zdrowe, nienaganne, aby przeciwnik musiał zawstydzić się, nie mając nic złego o was do powiedzenia.
9. Słudzy, aby byli ulegli swoim panom, aby we wszystkim im się podobali, i nie sprzeciwiali się,
10. Nie kradli, lecz okazywali wszelką dobrą wierność, aby we wszystkim byli ozdobą Boga, Zbawiciela naszego.
II. 11. Albowiem okazała się łaska Boża, zbawienna wszystkim ludziom,
12. Nauczając nas, abyśmy wyrzekli się bezbożności i światowych pożądliwości, roztropnie i sprawiedliwie, i pobożnie żyli w teraźniejszym wieku,
13. Oczekując błogosławionej nadziei i objawienia chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa,
14. Który dał siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na własność, gorliwy w dobrych czynach.
15. To mów i napominaj, i strofuj z wszelką powagą. Niechaj nikt tobą nie gardzi.
ROZDZIAŁ 3.
I. O posłuszeństwie przełożonym 1-2. II. Łaska Boża usprawiedliwia 3-9. III. Unikanie heretyków 10-11. IV. Polecenia i pozdrowienia 12-15.
1. Przypominaj im, aby zwierzchnościom i władzom byli ulegli i posłuszni, gotowi do każdego dobrego czynu;
2. Aby o nikim źle nie mówili, nie byli wojowniczy, ale ustępujący, okazujący wszelką łagodność wobec wszystkich ludzi.
II. 3. Albowiem i my byliśmy niegdyś nierozsądnymi, opornymi, błądzącymi, służąc pożądliwościom i rozmaitym rozkoszom, żyjąc w złości i zazdrości, godnymi obrzydzenia, i nienawidzący siebie wzajemnie.
4. Ale gdy okazała się dobrotliwość i miłość ku ludziom Boga, Zbawiciela naszego,
5. Nie z czynów sprawiedliwości, które wykonywaliśmy, ale według swojego miłosierdzia zbawił nas przez kąpiel odrodzenia i odnowienia Ducha Świętego,
6. Którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego,
7. Abyśmy będąc usprawiedliwieni Jego łaską, stali się dziedzicami według nadziei życia wiecznego.
8. Wierna jest to mowa, i chcę, abyś to potwierdzał, żeby ci, którzy uwierzyli w Boga, starali się przodować w dobrych czynach; bo to dobre i pożyteczne ludziom.
9. A głupich rozpraw i rodowodów, i kłótni, i sporów o Prawo unikaj; albowiem są niepożyteczne i próżne.
III. 10. Heretyka po pierwszym i drugim napomnieniu unikaj,
11. Wiedząc, że taki jest przewrotny i grzeszy, będąc własnym sądem osądzony.
IV. 12. Gdy poślę do ciebie Artemasa albo Tychikusa, staraj się przyjść do mnie do Nikopolis; bo tam postanowiłem przezimować.
13. Zenasa uczonego w Prawie, i Apollosa staraj się wyprawić w drogę, żeby im niczego nie brakowało.
14. A niech się uczą i nasi przodować w dobrych czynach tam, gdzie tego potrzeba, żeby nie byli bezużyteczni.
15. Pozdrawiają cię wszyscy, którzy są ze mną. Pozdrów tych, którzy nas miłują w wierze. Łaska niech będzie z wami wszystkimi. Amen.
List do Tytusa, który był pierwszym biskupem zboru Kreteńskiego, napisany jest z Nikopolis, miasta Macedońskiego.