BibliePolskie.pl

vocatio_nt_pop_okladka.jpg [2]

Wydanie tłumaczenia dla sportowców [2002]

NT dla moderatorów [2008]

NT dla moderatorów [2010]

Obwoluta wydania 1 [2013]

Wydanie z 2014r.

Obwoluta wydania Biblii [2016]

Tekst deuterokan. [2017]

Słowa Jezusa [2017]

Główne wydanie 2016

Biblia pierwszego Kościoła. Przełożył oraz przypisami opatrzył ks. Remigiusz Popowski SDB. Wydanie 1. Oficyna Wydawnicza "Vocatio". Warszawa 2016. s. 1568. ISBN: 978-83-7829-214-2 [GAL]

Tłumaczenie

ks. Remigiusz Popowski SDB

Podstawa tłumaczenia

Septuaginta. Id est Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes edidit Alfred Rahlfs. Editio altera, quam recognovit et emendavit Robert Hanhart. Duo volumina in uno. Deutsche Bibelgesellschaft. Stuttgart 2006.

Fragmenty przekładu

Księga Rodzaju 6:1-22 [1] Ludzi zaczęło szybko przybywać na ziemi, a wśród urodzonych u nich były także córki. [2] Kiedy synowie Boga zobaczyli, że córki ludzi są piękne, wzięli sobie niektóre za żony, wybierając je z wszystkich innych. [3] Wtedy rzekł Pan, Bóg: „Nie powinno moje tchnienie pozostawać w tych ludziach przez wieki, bo przecież oni są ciałem. Ich zatem dni będą dochodzić tylko do stu dwudziestu lat”. [4] W tamtych czasach żyli na ziemi olbrzymi, a także później, kiedy to synowie Boga zbliżali się do córek ludzi i rodzili sobie przez nie potomków. To oni byli pradawnymi olbrzymami, sławnymi ludźmi. [5] Kiedy Pan, Bóg, zobaczył, że coraz bardziej się mnożą na ziemi złe postępki ludzi i że każdy codziennie z uporem obmyśla w swoim sercu złe działania, [6] poczuł w swym sercu rozgoryczenie z powodu tego, że stworzył na ziemi człowieka. I żałował tego. [7] Rzekł zatem Bóg: „Spłuczę z powierzchni ziemi człowieka, którego stworzyłem:... [całość] [3]

Ewangelia Jana 3:14-21  [14] A jak Mojżesz na pustyni umieścił wysoko węża, tak trzeba, aby Syn Człowieczy został umieszczony wysoko, [15] aby każdy wierzący w Niego otrzymał życie wieczne. [16] Bo tak Bóg umiłował świat, że Syna jednorodzonego wydał, aby każdy wierzący w Niego nie zginął, lecz otrzymał życie wieczne. [17] I nie posłał Bóg Syna na świat, aby sądził ten świat, lecz aby świat dzięki Niemu został zbawiony. [18] Kto wierzy w Niego, nie podlega sądowi; a kto nie wierzy, już jest osądzony, bo nie uwierzył w imię jednorodzonego Syna Bożego. [19] A przedmiot sądu jest taki: światło przyszło na świat, a ludzie bardziej umiłowali ciemność niż światło; bo ich uczynki były zepsute. [20] Przecież kto źle postępuje, nienawidzi światła i nie idzie do światła, aby jego uczynki nie zostały potępione. [21] A kto spełnia, co do prawdy należy, idzie do światła, by widoczne się stały jego uczynki, że w Bogu zostały dokonane".

Więcej o przekładzie

Zapowiedź wydawcy do Septuaginty

"Polski przekład Septuaginty ks. prof. Remigiusza Popowskiego SDB to wielkie wydarzenie w polskiej biblistyce. Po raz pierwszy w historii Polski zostaje udostępniona polskiemu czytelnikowi ta „Pierwsza Biblia Kościoła”. Septuaginta, czyli grecki przekład Starego Testamentu, była największym dziełem starożytności jeśli chodzi o przekłady pism hebrajskich na grekę (koine). Nie wszystkie księgi Septuaginty weszły ostatecznie do kanonu Biblii chrześcijańskiej. Niektóre z nich funkcjonują jako zbiory pieśni lub pseudoepigrafy, czyli pobożne pisma o wielkim autorytecie w starożytności, jednak bez uznanego natchnienia Bożego." [4]

Uwagi tłumacza, ks. Remigiusza Popowskiego SDB, dotyczące przekładu Septuaginty

Niezależnie od ogólnych wskazań translatoryki każdy tłumacz obcego tekstu musi sam określić szczegółowe konwencje, których będzie się trzymał przy jego przekładaniu. W niniejszym przekładzie Septuaginty z języka greckiego KOJNE na język polski są one następujące: - Grecką podstawę przekładu Septuaginty tłumacz bierze z jej krytycznego wydania: Septuaginta. Id est Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes edidit Alfred Rahlfs. Editio altera, quam recognovit et emendavit Robert Hanhart. Duo volumina in uno. Deutsche Bibelgesellschaft. Stuttgart 2006. Podtytuł tego wydania sugeruje, że jest to przekład Starego Testamentu, tymczasem, jak już wyżej wyjaśniono, znajdują się w niej także pewne księgi, których nie ma w kanonie przyjętym przez wyznawców mozaizmu, przez Kościół katolicki i przez protestantów. Przekład polski zachowuje wiernie układ graficzny stron, numerację rozdziałów i wierszy oraz kolejność ksiąg tego wydania. - Jest to przekład literacki, w którym dąży się do zachowania sensu podstawy przekładu, a równocześnie zasad gramatyki polskiej. - Tytuły ksiąg Biblii w Septuagincie mają inną formę niż przyjęte jest w polskiej tradycji. W niniejszym wydaniu polskiego przekładu bezpośrednio nad tekstem każdej księgi podany jest tytuł zgodny z wersją grecką, a nad przedmową do nich – tytuł przyjęty przez biblistykę polską, z wyjątkiem Pierwszej i Drugiej Księgi Samuela, które w Septuagincie nazwane są księgami królewskimi: Pierwsza i Druga Księga Królewska. Tym samym zmienia się numeracja tradycyjnych ksiąg królewskich na Trzecia i Czwarta Księga Królewska. - Podawane w przypisach lub we wprowadzeniach lokalizacje tekstu odpowiadają numeracji w Septuagincie. Dotyczy to także tych ksiąg, w których rozmieszczenie tekstu jest inne... [zobacz całość] [5]

Kalendarium przekładu

Linki

Tekst tłumaczenia:

• Fundacja Biblos - Ewangeliarz -  Przed komentarzem pojawia się tekst tłumaczenia ks. Popowskiego. Komentarz na stronie odnosi się tylko do Ewangelii, więc dostępne jest tylko ich tłumaczenie.

Dodatkowy fragment przekładu

Pieśń nad Pieśniami 4,1-16: [1] Jakże piękna jesteś, najdroższa moja, jakże piękna! Twoje oczy jak synagorlice za zasłoną na twoim licu; twoje włosy jak kóz kierdele, kiedy się pojawią na stokach Galaadu. [2] Twoje zęby jak stado owiec ostrzyżonych, kiedy wyjdą z kąpieli, wszystkie rodzą bliźniaki, żadna z nich nie jest bez dzieci. [3] Jak purpurowe wstęgi wargi twoje, twoje odezwanie się pełne wdzięku, jak rumień jabłek granatu twe policzki za zasłoną na twojej twarzy. [4] Szyja twoja jak baszta Dawida, z gładkich kamieni zbudowana Tysiąc tarcz na niej zawieszano, wszystkie oszczepy możnych. [5] Piersi twoje jak dwa bliźniacze koźlątka gazeli, pasące się wśród lilii. [6] Dopóki dyszeć będzie dzień i jeszcze przesuwać się będą cienie, będę śpieszył do góry drzew balsamowych i do wzniesień Libanu. [7] Cała jesteś piękna, najdroższa moja, i nie w tobie żadnej skazy. [8] Zstąp z Libanu, oblubienico, zstąp z Libanu. Zechciej zejść i przybyć z krainy Wiary, ze szczytu Saniru i Hermonu, z jaskiń lwów, z wyżyn leopardów. [9] Zawładnęłaś, ma siostro, oblubienico, naszym sercem. Zawładnęłaś naszym sercem jednym spojrzeniem swych oczu, jedną ozdobą swojej szyi. [10] Jak piękne są twoje piersi, siostro ma, oblubienico! Jak rozkoszne są twoje piersi, bardziej niż wino! A zapach szat twoich nad wszystkie aromaty! [11] Słodyczą nasączone twoje wargi, oblubienico, jak plaster miodu. Miód i mleko pod twoim językiem, a zapach twoich szat jak woń Libanu. [12] Zamkniętym ogrodem jesteś, moja siostro, oblubienico, ogrodem zamkniętym, źródłem ukrytym pod pieczęcią. [13] Roztaczasz woń sadu granatowców i drzew migdałowych, lawsonii i olejków nardu, [14] imbiru i szafranu, tataraku i cynamonu, i wszystkich drzew na Libanie, a także mirry, aloesu razem z wszystkimi cennymi balsamami. [15] Jesteś jak źródło dla sadów, jak krynica ze świeżą wodą, przypływającą z Libanu. [16] Obudź się, wietrze północny, przybywaj, południowy zefirze, porusz swym tchnieniem mój sad, niech popłyną te moje aromaty. Niech przyjdzie mój umiłowany do mojego sadu, niech się syci owocem jego migdałowców. [9]

Podziękowanie