BibliePolskie.pl

Okładka [1]

Początek Listu do Rzymian [2]

Frag. Ewangelii Jana

Początek 1 Tymoteusza

Główne wydanie 2017-11

Nowy Testament po ślonsku. Podług Biblii Ks. Jakuba Wujka przełożył Gabriel Tobor, wprowadzenie ks. Damian Wojtyczka, Wydawnictwo Tobor, Radzionków 2017. s.608 [IMG]

Tłumaczenie

dr. Gabriel Tobor

Podstawa tłumaczenia

Biblia ks. Jakuba Wujka

Fragment przekładu

1 Koryntian 13,1-13: [1] Jakbych godoł jynzykami luckiymi i aniylskiymi, a niy przoł bych; bołbych jako mjedź brzynconco, abo jako cymboł brzmjoncy. [2] I chobych mjoł dar prorokuwanio, i znoł wszyske tajymnice i posiod cołko nałuka, i chobych mjoł tak srogo wjara, cobych gory przenosioł; a przonio bych niy mjoł, bołbych nicym. [3] I jakby zech na jodło bjydnym łozdoł cołki swoj majontek, i choby zech wydoł ciało swoje na spolynie, a przonio bych niy mjoł; nic mi to niy do. [4] Przonie jes ciyrpliwe, jes łaskawe, przonie niy zowiści, naskwol niy robi, niy nadymo sie, [5] niy dopusco sie gańby, niy paczi swojigo, niy gniywo sie, niy myśli nicego złego; [6] niy raduje sie ze niysprawjydliwości, ale mo uciecha ze prowdy. [7] Wszysko zniesie, wszyskiymu wjerzi, wszyskigo sie spodziywo, wszysko przeczimo. [8] Przonie nigdy sie niy skońcy; niy jes jako proroctwa, ftore sie skońcom, abo jako dar jynzykow, ftory sie skońcy, abo jako nałuka, ftory braknie. [9] Bo ino po konsku poznowomy i po konsku prorokujymy. [10] Kej zaś przidzie to, co jes cołkiym dobre, straci sie to co jes we konskach. [11] Kedy bołech bajtlym, godołech jako bajtel, cuł zech jako bajtel, medykuwoł zech jako bajtel. Kej zaś zech łostoł chopym, pozboł zech sie tego, co było dziecinne. [12] Teroz widzymy przes żdrzadło, niywyraźnie, ale w tyn cos licym we lico; teroz poznowomy po konsku, ale w tyn cos byda poznowoł, tak jako i jo jes poznany; [13] a teroz trwo wjara, nadzieja, przonie, te czi; z tych zaś nojwjynksze jes przonie. [3]

Więcej o przekładzie

Kilka informacji ze strony poświęconej przekładowi:

Tłumaczenie zostało dokonane zachowując ugruntowaną strukturę rozdziałów i wersów. Zastosowano styl tradycyjny, określany, jako "styl religijny" (nieco podniosły). Tłumaczenie oparte jest o podejście komunikacyjne, w którym dosłowność tłumaczenia nie jest bezwzględnie konieczna, ważniejsze jest przekazanie zrozumiałego i wiernego znaczeniowo komunikatu. Jednak, ponieważ tłumaczenie dokonane jest z wydania w języku polskim, jego dosłowność, w stosunku do tego wydania, jest zachowana w bardzo znacznym stopniu. Tłumaczenie jest zrealizowane w oparciu o Biblię ks. Jakuba Wujka. Najważniejszym założeniem jest zachowanie wierności przekładu z utrwalonego wielowiekową tradycją polskiego tłumaczenia. W pisowni nie zastosowano kodyfikacji, opierając się na pisowni fonetycznej, co często jest stosowane w realizacji tłumaczeń na gwary i dialekty mówione. Ze względu na zróżnicowanie języka śląskiego, tekst jest napisany w jednej z jego odmian występującej m.in. w północnych dzielnicach Bytomia, w Radzionkowie, w Piekarach Śląskich. Jest to specyficzna odmiana, charakteryzująca się ”mazurzeniem”, jednak bardzo zbieżna z innymi odmianami śląskiego języka. [4]

Porównania między tłumaczeniami

Porównanie przekładu Wujka z NT po ślonsku [1 Koryntian 13:1-12]:

Powód porównania: Z informacji tłumacza "Tłumaczenie jest zrealizowane w oparciu o Biblię ks. Jakuba Wujka".

Kalendarium przekładu

Linki

Informacje o tłumaczeniu:

• Pan Bóg tyż godo -  Artykuł poświęcony przekładowi w "Gość Niedzielny" nr 2 z 15 stycznia 2017
• Życie Jezusa po śląsku -  Artykuł poświęcony przekładowi w "Tygodnik Tarnowskie Góry" [2017-04-07]

Dodatkowe fragmenty przekładu

Ewangelia Łukasza 9,12-17 [12] Juz sie zacynało poleku ćmić i prziszło do Niego dwunostu i godali: Łodprow ludzi, niych se idom do tutejszych mjastecek i wsi, kaj znojdom gospoda i cosik do jodła, bo sam tukej, my som na pustyni. [13] Ale łon pedzioł do nich: Wy dejcie jym jeś. Łoni łodpedzieli: Momy ino pjyć pecynkow chleba i dwje ryby, chyba, że pódymy i nakupjymy jodła dlo wszyskich tych ludzi. [14] A było koło pjyńciu tysiyncy chopa. I pedzioł do swojich uczniow: Kozcie jym siednonć we kupach po myni wjyncy pjyndziesiyńciu.[15] I zrobjyli tak i posadziyli wszyskich. [16] A Łon wzion te pjyńć chlebow i dwje ryby, wejrzoł we niebo i pobogosławjoł je, i połomoł i dowoł uczniom, coby dowali ludziom. [17] Jedli i najedli sie wszyscy, i pozbjyrali co łostało, dwanoście koszykow konskow. [6]

Ewangelia Łukasza 24,2-5: [2] I znolozły kamiń cofniony łod grobu. [3] A jak wlazły, niy znodły ciała Jezusa. [4] I zrobjoło sie tak, że kej były take wystrasone, stanyło przed niymi dwóch chopow we ślnioncych szatach. [5] I wystrasone, schylyły gowy do ziymi, ale łoni pedzieli do nich: Cymu szukocie żywego mjyndzy umarłymi? [7]

Ewangelia Jana 20,1-13 [1] A w pjyrszy dziyń tydnia, wcas rano, jak jesce było ćma, Maryja Magdalyna poszła na grob i łobocyła kamiń cofniynty łod grobu. [2] I skuli tego prziszła do Szymona Piotra, i do drugigo ucznia, wtorymu Jezus przoł, i pedziała do nich: Wzionli Pana ze grobu i niy wjymy kaj Go dali. [3] I wyszoł Piotr i tyn drugi uczyń, i poszli na grob. [4] Lecieli łoni łoba, ale tyn drugi uczyń przegonioł Piotra, i pjyrszy przilecioł na grob. [5] A kej sie nachyloł, łobocoł płotna, wtore leżały, ale niy wloz do poszczodka. [6] Prziszoł tyz Szymon Piotr, co szoł za niym. Wszoł do poszczodka grobu i łobocoł płotna, wtore leżały [7] i chustka, wtoro była na Jego gowje, niy ze płotnami położono, ino łosobno poskłodano na jednym mjejscu. [8] W tyn cos wszoł do poszczodka tyz i tyn drugi uczyń, wtory prziszoł pjyrszy na grob. Łobocoł i uwjerzoł. [9] Jesce bowjym niy spokopjyli Pisma, że cza było, coby Łon powstoł ze umarłych. [10] Poszli potym ucznie nazod do siebje. [11] Maryja zaś stoła przed grobym i płakała. A kej płakała, nachylyła sie i zajrzała do grobu [12] i łobocyła dwóch aniołow na bjoło, co tam siedzieli, kaj leżało ciało Jezusa, jednego we mjejscu gowy, a drugigo we mjejscu nog. [13] I pedzieli do ni: Kobjyto! Pojakiymu płaces? Pedziała jym: Wzionli Pana mojigo i niy wjym, kaj Go dali. [8]

List do Rzymian 8,31-39 [31] Coz skuli tego na to mogymy pedzieć? Jak ino Bog s nami, fto przeciyw nom? [32] A tyn ftory nawet swojymu Synowi niy przepuścioł, ale go wydoł za nos wszyskich, jakby nom niy daruwoł razym ś Niym wszyskigo? [33] Fto bydzie łoskarzoł tych ftorych Bog wybroł? Bog, ftory usprawjydliwjo? [34] Ftos jes, coby potympjoł? Chrystus Jezus, ftory umar i tyz, ftory i zmartwykwstoł, ftory jes po prawicy Boży, ftory tyz wstawjo sie za nami? [35] Fto nos łodłoncy łod miłości Chrystusowy? Utropjynie? Cy ucisk? Cy god? Cy nagoś? Cy niybezpjeczyństwo? Cy prześladuwanie? Cy mjecz? [36] Jako napisali: Albowjym dlo ciebje nos zabijajom przes cołki dziyń, uznowajom nos za łowce łofjarne. [37] Ale we tym wszyskiym zwyciynżomy przes tego, ftory nom przaje. [38] Albowjym jes zech tego pewny, że ani śmjerć, ani życie, ani anioły, ani potyngi niybjeskie, ani to co teroz, ani to co niyskorzi, ani moce, [39] ani wysokoś, ani głymbokoś, ani inksze stworzynie niy bydzie nos mogło łodłoncyć łod przonio Bożego, ftore jes we Chrystusie Jezusie Panu naszym. [9]

Ksiynga Hioba 1,6-12 A rŏz, kej prziszli synki Boże, coby stanōnć przed Panym, bōł tyż miyndzy nimi i diŏboł. Pedziōł mu Pōn: "Skōnd żeś prziszoł?" A ôn mu ôdpedzioł: "Ôbeszoł żech naôkoło ziymiã i żech jōm cołkõ słaziōł". I pedzioł Pōn do niego: "A dołeś pozōr na suge mojigo Hioba, że niy mŏsz na ziymi podanego jymu, czowieka szczyrego i prostego, ftory sie lynkŏ Boga i ôdstympuje ôd złego?". Ôdpedzioł mu diŏboł: "Czyż darmo lynkŏ sie Hiob Boga? Czy Ty niy wziōneś we staranie ônego i chałpy ôd niego, i cołkij majyntności naôkoło? Pobłogosławiōł żeś robocie rōnk jego i bogactwo ôd niego żeś rozsioł na ziymi. Ale wyciōng trochã rynkã Twojã i tyknij wszysko, co mŏ, czy ci w ôczy niy bydzie źle gŏdoł?" I pedzioł Pōn do diŏbła: "Dyć wszysko, co mŏ, je we rynce twojij, ino na niego niy wyciōngej rynki twojij". I ôdeszoł diŏboł ôd ôbliczŏ Pańskigo.