BibliePolskie.pl

Strona tytułowa cz. 1 [1932]

Pierwsze większe wydanie w serii 1932

Torah : wyimki z Tory I i II Księgi Mojżeszowej. Cz. 1, Dla kl. VI szk. powsz. wzgl. kl. II szk. średn. Wedle programu nauki religji mojżeszowej w szkołach powszechnych siedmioklasowych zatwierdzonego rozp. Minist. W. R. i O. P. z dnia 29.IV.1928 Nr. I-6382/28. Tłumaczył, zebrał i dostosował do użytku szkolnego H. Kramer naucz. rel. mojż. Stanisławów 1932: Nakład i własność Hermana Kramera. St. Chowaniec,drukarnia i litogarfija w Stanisławowie. 119, [4] s. ; 17 cm  [IMG SKAN]

Tłumaczenie

Herman Kramer

Fragment przekładu

II Księga Mojżeszowa 3,1-14 1. Mojżesz pasł trzodę Jetry, teścia swego, kapłana midjańskiego. I prowadził trzodę przez pustynię i doszedł do góry Bożej do Chorebu. 2. I okazał mu się Anioł Wiekuistego w płomieniu ognistym, z pośród krzaka ciernistego, i zobaczył, że oto krzak ciernisty pali się w ogniu, a krzak się nie spala. 3. I rzekł Mojżesz: „Pójdę i zobaczę zjawisko to wielkie: — dlaczego nie spala się krzak ciernisty?“ 4. I zobaczył Wiekuisty, że zdąża by zobaczyć, więc zawołał do niego Bóg z krzaka, mówiąc: „Mojżeszu! Mojżeszu! — a on odrzekł: „Oto jestem!“ 5. I rzekł (Bóg): „Nie zbliżaj się tu! Zdejm obówie twe z nóg twoich, bo miejsce, na którem ty stoisz, jest ziemią świętą! 6. I rzekł: „Jam Bóg ojca twego, Bóg Abrahama, Bóg Izaka i Bóg Jakóba!“ I skrył Mojżesz twarz swoją, bo bał się spojrzeć ku Bogu. 7. I rzekł Wiekuisty: „Widziałem niedolę ludu mego, będącego w Egipcie, i ich narzekania słyszałem, z powodu ich ciemiężycieli, bo znane mi są boleści jego. 8. I zstąpiłem, by wybawić go z rąk Egipcjan, i wyprowadzić go z kraju tego, do kraju dobrego i obszernego; do kraju, płynącego mlekiem i miodem; do kraju Kananejczyka, Chytejczyka, Amorejczyka, Feryzejczyka, Chewejczyka i Jewusejczyka. 9. A teraz, oto narzekanie synów Izraela doszło do Mnie, i także widziałem ucisk, jakim Egipcjanie uciskają ich. 10. A więc idź, a poślę Cię do Faraona i wyprowadź naród Mój, synów Izraela z Egiptu! 11. I rzekł Mojżesz do Wiekuistego: „Kimże jestem, bym szedł do Faraona i żebym wywiódł dzieci Izraela z Egiptu?“ 12. I rzekł (Bóg): „Bo będę z tobą, a to ci znakiem jest, że Ja Cię wysłałem: Gdy wyprowadzisz naród z Egiptu, służyć będziecie Bogu na górze tej“. 13. I rzekł Mojżesz do Boga: Oto ja przyjdę do dzieci Izraela i powiem im: „Bóg ojców waszych posłał mnie do was!“ — a odpowiedzą mi: Jakie imię Jego? — cóż im odpowiedzieć mam? 14. I rzekł Bóg do Mojżesza: „Będę, który będę“. — i dodał: Tak powiesz dzieciom Izraela: „Będę posłał mnie do was“. 15. I rzekł znowu Bóg do Mojżesza: Tak powiesz do dzieci Izraela: — Wiekuisty, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaka i Bóg Jakóba, posłał mnie do was. To jest imię moje na wieki, a to pamięć Moja od pokolenia do pokolenia“!

Kalendarium przekładu

Dodatkowy fragment przekładu

II Księga Mojżeszowa 20,1-22 1. I ogłosił Bóg wszystkie słowa te, mówiąc: [I] 2. „Jam Wiekuisty Bóg twój, którym cię wywiódł z kraju Egiptu, z domu niewoli. [II] 3. Nie będziesz miał bogów innych wobec Mnie. 4. Nie zrobisz sobie rzeźby, ani żadnej postaci tego, co na niebie wysoko, na ziemi nisko, i co we wodzie pod ziemią. 5. Nie będziesz się kłaniał im, ani służył im, bo Jam Wiekuisty Bóg twój, Bogiem żarliwym; pamiętam grzechy ojców na dzieciach w trzeciem i czwartem pokoleniu dla tych, którzy Mnie nienawidzą, 6. A czynię łaskę tysiącom (pokoleń), miłujących mnie i przestrzegających przykazań moich. [III] 7. Nie wymawiaj imienia Wiekuistego Boga twego dla fałszu, bo nie puści bezkarnie Wiekuisty tego, który wymawia imię Jego dla fałszu. [IV] 8. Pamiętaj na dzień Sabatu, byś go święcił. 9. Sześć dni pracuj i wykonuj wszelką pracę swoją; 10. A dnia siódmego Sobota (odpoczynek) dla Wiekuistego Boga twego. Nie wykonuj żadnej pracy: ty, ani syn twój, ani córka twoja, ani sługa twój, ani służebnica twoja, ani bydło twoje, ani cudzoziemiec, przebywający w bramach twoich! 11. Bo w sześciu dniach stworzył Wiekuisty niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich (jest), a odpoczął dnia siódmego; dlatego pobłogosławił Wiekuisty dzień Soboty i poświęcił go. [V] 12. Czcij ojca twego i matkę twoją, by przedłużyły się dni twoje na ziemi, którą Wiekuisty, Bóg twój daje tobie. [VI] 13. Nie zabijaj! [VII] 14. Nie łam wiary małżeńskiej! [VIII] 15. Nie kradnij! [IX] 16. Nie składaj przeciw bliźniemu fałszywego świadectwa! [X] 17. Nie pożądaj: domu bliźniego twego, nie pożądaj żony bliźniego twego, ani też sługi jego, ani służebnicy, ani wołu jego, ani osła jego, ani niczego co do bliźniego twego należy. 18. A cały naród, widząc grzmoty i błyskawice, i głos puzonu i górę dymiącą się, — spostrzegł się naród, cofnął się i stanął zdaleka. 19. I rzekli do Mojżesza: „Mów ty z nami i słuchać będziemy, ale niech nie mówi z nami Bóg, gdyż umarlibyśmy“. 20. I rzekł Mojżesz do narodu: „Nie bójcie się! — bo dla doświadczenia was przyszedł Bóg, i by była bojaźń Jego na twarzach waszych, abyście nie grzeszyli“. 21. I stanął naród zdaleka, a Mojżesz zbliżył się do mgły, w której był Bóg. 22. I rzekł Wiekuisty do Mojżesza: „Tak powiesz do dzieci Izraela: Wyście widzieli, że z nieba mówiłem z wami“.