Teksty » Nowy Testament - Rakowski » Ewangelia Mateusza » Rozdział 12
«  Ewangelia Mateusza 11 Ewangelia Mateusza 12 Ewangelia Mateusza 13  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »W on czas szedł Jezus w Szabaty przez zboża; a uczniowie jego łaknęli i poczęli rwać kłosie, i jeść. [2] »A ujźrzawszy Faryzeuszowie, rzekli mu: Oto, uczniowie twoi czynią, czego się nie godzi czynić w Szabat. [3] »A on powiedział im: Nie czytaliście co uczynił Dawid, gdy łaknął on i ci którzy z nim byli? [4] »Jako wszedł do domu Bożego, i chleby pokładźienia jadł, których się nie godziło jemu jeść, ani onym którzy z nim byli, jedno Ofiarownikom samym tylko? [5] »Abo nie czytaliście w Zakonie, że w Szabaty Ofiarownicy w Kościele Szabat gwałcą, a bezwinni są? [6] »A mówię wam, iż nad Kościół więtszy tu jest. [7] »A gdybyście wiedzieli, co jest: Miłosierdzia chcę, a nie ofiary, nie potępialibyście bezwinnych. [8] »Panem bowiem jest i Szabatu Syn człowieczy. [9] »I odszedszy z tamtąd, przyszedł do zgromadzenia ich. [10] »A oto, człowiek tam był mający rękę uschłą; i pytali go mówiąc: Godzili się w Szabaty uzdrawiać? aby go oskarżyli. [11] »A on rzekł im: Który będzie z was człowiek, któryby miał owcę jednę i jeśliby wpadła ona w Szabat w dół, zali nie uchwyci jej i wyniesie? [12] »Jako tedy daleko przewyższa człowiek owcę? A tak godzi się w Szabaty dobrze czynić. [13] »Tedy mówi onemu człowiekowi: Wyciągni rękę twoję, i wyciągnął; i przywrócona mu jest zdrowa jako i druga. [14] »A Faryzeuszowie wyszedszy spólną radę wzięli przeciw niemu aby go stracili. [15] »A Jezus poznawszy to ustąpił z tamtąd, i szło za nim tłumów wiele, i uzdrowił je wszytki. [16] »I zfukał je, aby go jawnym nie czynili. [17] »Aby się wypełniło co było powiedziano przez Ezaiasza Proroka, mówiącego: [18] »Oto sługa mój któregom obrał; on miły mój, w którym się upodobało duszy mojej. Położę Ducha mojego na nim, i sąd Poganom opowie. [19] »Nie będzie się swarzył, ani będzie krzyczał, ani kto usłyszy na ulicach głosu jego. [20] »Trzciny stłuczonej nie dołamie, i lnu kurzącego się nie zagasi; ażby wyrzucił sąd na zwycięstwo. [21] »I w imieniu jego Pogani ufać będą. [22] »Tedy mu przywiedzion był opętany, ślepy i niemy; i uzdrowił go, tak iż on ślepy i niemy, i mówił i patrzał. [23] »I zapamiętawały się wszytkie ony tłumy, i mówiły: Nie tenli jest on Syn Dawidów? [24] »A Faryzeuszowie usłyszawszy, rzekli: Ten nie wyrzuca Czartów jedno w Beelzebulu Książęciu Czartów. [25] »A wiedząc Jezus pomyślania ich, rzekł im: Wszelkie Królestwo rozdzielone przeciwko sobie, bywa spustoszone; i wszelkie miasto abo dom rozdzielony przeciwko sobie, nie ostoi się. [26] »I jeśli szatan szatana wyrzuca, przeciwko sobie jest rozdzielon; Jako tedy ostoi się królestwo jego? [27] »A jeśliż ja w Beelzebulu wyrzucam czarty, synowie waszy w kim wyrzucają? dla tego oni waszymi będą Sędziami. [28] »A jeśliż ja w Duchu Bożym wyrzucam czarty, tedy uprzedziło do was ono Królestwo Boże. [29] »Abo jako może kto wniść do domu onego który silen jest, i naczynia jego rozchwycić, jeśliby pierwej nie związał onego który silen jest, a tedy dom jego rozchwyci. [30] »Kto nie jest ze mną, przeciwko mnie jest; a kto nie zgromadza ze mną, rozprasza. [31] »Dla tego powiedam wam: Wszelki grzech i bluźnierstwo będzie odpuszczone ludziom; a Ducha bluźnienie nie będzie odpuszczone ludziom. [32] »I ktoby rzekł słowo przeciwko Synowi człowieczemu, odpuszczono mu będzie; a ktoby mówił przeciwko Duchowi świętemu, nie będzie mu odpuszczono ani w teraźniejszym wieku, ani w przyszłym. [33] »Abo czyńcie drzewo dobre i owoc jego dobry; abo czyńcie drzewo zbótwiałe, i owoc jego zbótwiały; z owocu bowiem drzewo bywa poznane. [34] »Spłodzenia żmijów! jako możecie dobre rzeczy mówić złymi będąc? Abowiem z obfitości serca, usta mówią. [35] »Dobry człowiek z dobrego skarbu serca wywodzi rzeczy dobre; a zły człowiek ze złego skarbu wyrzuca złe. [36] »A powiedam wam, iż każde słowo próżne, które by mówili ludzie, dadzą z niego liczbę w dzień Sądu. [37] »Abowiem z mów twoich będziesz usprawiedliwion, i z mów twoich będziesz osądzon. [38] »Tedy odpowiedzieli niektórzy z nauczonych w Piśmie i z Faryzeuszów, mówiąc: Nauczycielu, chcemy od ciebie znamię widzieć. [39] »A on odpowiedziawszy, rzekł im: Rodzaj zły i cudzołożny znamienia się domaga, a znamię nie będzie mu dano, jedno znamię Jonasza Proroka. [40] »Jako bowiem był Jonasz w brzuchu Wieloryba trzy dni i trzy nocy, tak będzie Syn człowieczy w sercu ziemie trzy dni, i trzy nocy. [41] »Mężowie Niniwitscy powstaną na sądzie z narodem tym, i osądzą go; iż się kajali na obwoływanie Jonaszowe; a oto więcej tu niż Jonasz. [42] »Królowa z Południa wzbudzona będzie na sądzie z narodem tym, i osądzi go; iż przyszła z krajów ziemie, słuchać mądrości Salomonowej; a oto więcej tu niż Salomon. [43] »A gdyby nieczysty duch wyszedł od człowieka, przechadza się po bezwodnych miejscach szukając odpoczynienia, a nie najduje; [44] »Tedy mówi: Wrócę się do domu mego skądem wyszedł. I przyszedszy najduje próżnujący, umieciony, i ochędożony. [45] »Tedy idzie, i bierze z sobą siedmi drugich duchów gorszych niż sam, i wszedszy, mieszkają tam, i sstawają się ostatnie rzeczy człowieka onego gorsze pierwszych. Tak będzie i rodzajowi temu złemu. [46] »A gdy on jeszcze mówił tłumom, oto matka i bracia jego stanęli na dworze szukając z nim mówić. [47] »I rzekł niektóry jemu: Oto matka twoja, i bracia twoi na dworze stoją szukając z tobą mówić. [48] »A on odpowiedziawszy, rzekł, onemu który mu to powiedział: Któraż jest matka moja, i którzy są bracia moi? [49] »A wyciągnąwszy rękę swą na ucznie swoje, rzekł: Oto matka moja, i bracia moi. [50] »Abowiem ktobykolwiek uczynił wolą Ojca mojego który jest na Niebiesiech, ten bratem moim, i siostrą, i matką jest. 
«  Ewangelia Mateusza 11 Ewangelia Mateusza 12 Ewangelia Mateusza 13  »