Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »A odpowiedając Jezus, zasię im mówił w przypowieściach mówiąc:
[2] »Przypodobane jest ono Królestwo niebieskie człowiekowi Królowi, który uczynił wesela Synowi swemu;
[3] »I posłał sługi swe wzywać wezwanych na wesela; a niechcieli przyść.
[4] »Zasię posłał insze sługi, mówiąc: Powiedzcie wezwanym, otom obiad mój nagotował, cielce moje, i karmne rzeczy pobite są, i wszytko gotowo; pódźcie na wesela.
[5] »A oni zaniedbawszy, odeszli; jedenci do swej roli, a drugi do kupiectwa swego.
[6] »A drudzy pojmawszy sługi jego, zelżyli i zabili.
[7] »A usłyszawszy Król on, rozgniewał się; i wyprawiwszy wojska swe, stracił morderze ony, i miasto ich spalił.
[8] »Tedy mówi sługom swym: Weseleć gotowe jest, lecz wezwani nie byli godni.
[9] »Idźcie tedy na rozstania dróg, i ilebyście ich naleźli wzowcie na wesela.
[10] »I wyszedszy słudzy oni na drogi, zgromadzili wszytkie ile ich naleźli, i złe i dobre; i napełnione było wesele siedzącymi.
[11] »A wszedszy Król przypatrować się siedzącym, ujźrzał tam człowieka nie odzianego odzieniem wesela;
[12] »I mówi mu: Towarzyszu, jakoś wszedł tu nie mając odzienia wesela? a on zamilknął.
[13] »Tedy rzekł Król sługom: Związawszy jego nogi i ręce, weźmicie go, i wyrzućcie, do ciemności onej zewnętrzniejszej; tam będzie on płacz i ono zgrzytanie zębów.
[14] »Abowiem wiele jest wezwanych, lecz mało wybranych.
[15] »Tedy szedszy Faryzeuszowie, spólną radę wzięli, aby go usidlili w mowie.
[16] »I posyłają mu ucznie swe z Herodyany, mówiąc: Nauczycielu, wiemy iż prawdziwy jesteś, i drogi Bożej w prawdzie uczysz, a niedbasz ni na kogo; abowiem nie patrzasz na osobę ludzką.
[17] »Powiedz tedy nam, coć się zda; godzili się dać czyńsz Cesarzowi, abo nie?
[18] »A poznawszy Jezus złość ich, rzekł: Czemu mię kusicie obłudnicy?
[19] »Pokażcie mi monetę czyńszową; a oni przynieśli mu grosz.
[20] »I mówi im: Czyj jest obraz ten i napis?
[21] »Mówią mu: Cesarski. Tedy mówi im: Oddawajcież tedy rzeczy które są Cesarskie, Cesarzowi; a one które są Boże, Bogu.
[22] »A usłyszawszy dziwowali się; i opuściwszy go odeszli.
[23] »Onego dnia przystąpili do niego Sadukieuszowie, którzy powiedają iż niemasz powstania; i pytali go,
[24] »Mówiąc: Nauczycielu, Moyzesz rzekł, jeśliby kto umarł, nie mając dziatek, pojmie brat jego z powinności żonę jego, i wzbudzi nasienie bratu swemu.
[25] »A było u nas braciej siedm; a pierwszy ożeniwszy się dokonał; a nie mając nasienia, zostawił żonę swoję bratu swemu.
[26] »Także wtóry, i trzeci, aż do onych siedmi.
[27] »A na ostatek po wszytkich umarła i żona.
[28] »W powstaniu tedy, którego z onych siedmi będzie żoną? wszyscy bowiem mieli ją.
[29] »A odpowiedziawszy Jezus, rzekł im: Błądzicie nie rozumiejąc Pism, ani mocy Bożej.
[30] »Abowiem w powstaniu, ani się ożeniają, ani zamąż dawają, ale jako Aniołowie Boży w niebie są.
[31] »A o powstaniu umarłych nie czytaliście, co powiedziano było wam od Boga mówiącego:
[32] »Jam jest on Bóg Abrahamów, i on Bóg Izaaków, i on Bóg Jakobów; nie jest Bóg Bogiem umarłych, ale żywiących.
[33] »A usłyszawszy tłumy zdumiewały się nad nauką jego.
[34] »A Faryzeuszowie usłyszawszy, iż usta zawarł Sadukieuszom, zgromadzili się społu.
[35] »I spytał go jeden z nich Nauczyciel Zakonny, kusząc go, i mówiąc:
[36] »Nauczycielu, które jest roskazanie wielkie w zakonie?
[37] »A Jezus rzekł mu: Będziesz miłował Pana Boga twego z całego serca twego, i z całej dusze twej, i z całego zmysłu twego.
[38] »To jest pierwsze i wielkie roskazanie.
[39] »A wtóre podobne jest jemu: Będziesz miłował bliźniego twego jako samego siebie.
[40] »Na tym dwojgu roskazaniu cały zakon i Prorocy wiszą.
[41] »A gdy się zgromadzili Faryzeuszowie, spytał ich Jezus,
[42] »Mówiąc: Co się wam zda o Christusie? czyj syn jest? mówią mu: Dawidów.
[43] »Mówi im: Jakoż tedy Dawid w duchu panem go zowie? mówiąc:
[44] »Rzekł Pan Panu memu: Siedź po prawicy mojej, ażbych położył nieprzyjacioły twoje podnóżkiem nóg twoich.
[45] »Jeśli tedy Dawid nazywa go panem, jakoż synem jego jest?
[46] »A żaden nie mógł mu odpowiedzieć słowa, ani śmiał żaden od onego dnia pytać go więcej.