Teksty » Nowy Testament - Rakowski » Ewangelia Łukasza » Rozdział 13
«  Ewangelia Łukasza 12 Ewangelia Łukasza 13 Ewangelia Łukasza 14  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »A przyszli niektórzy na on czas oznajmując mu o Galileyczykach, których krew Piłat pomieszał z ofiarami ich. [2] »I odpowiedziawszy Jezus, rzekł im: Mniemacie że Galileyczycy ci grzesznikami nad wszytkie Galileyczyki byli, iż takowe rzeczy ich potkały? [3] »By namniej mówię wam; ale jeśli się kajać nie będziecie, wszyscy także zginiecie. [4] »Abo onych ośmnaście, na które upadła wieża w Syloa, i pobiła je, mniemacie żeby ci winowajcami byli nad wszytkie ludzi mieszkające w Jeruzalem? [5] »By najmniej mówię wam; ale jeśli się kajać nie będziecie, wszyscy równo zginiecie. [6] »A mówił tę przypowieść: Figę miał niektóry w winnicy swej wsadzoną, i przyszedszy owocu szukając na niej, i nie nalazł. [7] »I rzekł do winiarza: Oto trzy lata przychodzę szukając owocu na fidze tej, i nie najduję; wytnisz ją; przecz i ziemię zastępuje? [8] »A on odpowiedziawszy mówi mu: Panie, zaniechaj jej i na ten rok, aż okopam ją i obłożę gnojem. [9] »I jeślićby uczyniła owoc, zaniechasz; a jeśli nie, napotym wytniesz ją. [10] »I był nauczający w jednym zgromadzeniu w szabaty. [11] »A oto niewiasta była, ducha mająca niemocy od lat ośmnaście; i była skurczona, i nie mogła się roskurczyć żadną miarą. [12] »A ujźrzawszy ją Jezus, zawołał jej, i rzekł jej: Niewiasto rozwiązanaś jest od niemocy twej. [13] »I włożył na nię ręce; i natychmiast rozprościła się, i chwaliła Boga. [14] »A odpowiedziawszy przedniejszy z zgromadzenia, frasując się iż w szabat Jezus uzdrowił, mówił onemu tłumowi: Sześć dni jest w które trzeba robić; w ty tedy przychodząc leczcie się, a nie w dzień szabatu. [15] »Odpowiedział mu tedy Pan, i rzekł: Obłudniku, a zaż każdy z was w szabat nie odwięzuje wołu swego, abo osła od żłobu, i odwiódszy napawa? [16] »A tej, która córką Abrahamową jest, którą związał szatan oto ośmnaście lat, zali nie potrzeba było rozwięzać od zwiąski tej w dzień szabatu? [17] »A gdy to mówił on, sromali się wszyscy przeciwnicy jego: i wszytek tłum weselił się ze wszytkich sławnych spraw które się działy od niego. [18] »A mówił Jezus: Której rzeczy podobne jest ono królestwo Boże; a której przypodobam je? [19] »Podobne jest ziarnu gorczycznemu, które wziąwszy człowiek wrzucił do ogroda swego; i urosło, i sstało się w drzewo wielkie, a ptacy niebiescy gniazda czynili na gałązkach jego. [20] »I zasię rzekł: Której rzeczy przypodobam ono Królestwo Boże? [21] »Podobne jest kwasowi, który wziąwszy niewiasta zakryła we trzy miary mąki, aż się zakwasiło wszytko. [22] »A przechadzał po miastach i miasteczkach nauczając, a to idąc w drogę do Jeruzalem. [23] »I rzekł mu niektóry: Panie, jeśli mało onych którzy zbawieni bywają? a on rzekł do nich: [24] »Usiłujcie wniść przez ciasną branę; Iż wiele ich, mówię wam, szukać będą aby weszli, a nie będą mogli; [25] »Od tąd gdy wstanie domowy Gospodarz, i zamknie drzwi, i poczniecie na dworze stać, i kołatać we drzwi mówiąc: Panie, Panie otwórz nam; a odpowiedziawszy rzecze wam: Nie znam was skąd jesteście. [26] »Tedy poczniecie mówić: Jadalichmy przed tobą i pijali, i na ulicach naszych uczyłeś. [27] »I rzecze: Mówię wam, nie znam was skąd jesteście; odstąpcie odemnie wszyscy robotnicy niesprawiedliwości. [28] »Tam będzie on płacz i ono zgrzytanie zębów, kiedy ujźrzycie Abrahama i Izaaka i Jakóba, i wszytki Proroki w onym Królestwie Bożym, a siebie wyrzuconych precz. [29] »I przyjdą od wschodnich i zachodnich stron, i od pułnocy i południa; i usiędą w onym Królestwie Bożym. [30] »A oto są ostateczni którzy będą pierwszymi, a są pierwszy którzy będą ostatecznymi. [31] »W onże dzień przystąpili niektórzy Faryzeuszowie mówiąc mu: Wynidź, a idź stąd; iż Herod chce cię zabić. [32] »I rzekł im: Szedszy rzeczcie lisowi temu: Oto wyrzucam czarty, i uzdrawiania wykonywam dziś i jutro, a trzeciego dnia koniec mam. [33] »Wszakże potrzeba mi dziś i jutro i po jutrze chodzić: iż nie przydawa się Prorokowi zginąć oprócz Jeruzalem. [34] »Jeruzalem! Jeruzalem! które zabijasz Proroki, i kamienujesz one którzy są posłani do ciebie; ilekrociem chciał zgromadzić dziatki twe, jakim sposobem kokosz zgromadza swoje kurczątka pod skrzydła, a niechcieliście. [35] »Otoż zostaje wam dom wasz pusty. Amen mówię wam, że mię nie ujźrzycie, aż przyjdzie czas kiedy rzeczecie: Błogosławiony przychodzący w imię Pańskie. 
«  Ewangelia Łukasza 12 Ewangelia Łukasza 13 Ewangelia Łukasza 14  »