Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »A Saul jeszcze dychając groźbą i mordem przeciw uczniom Pańskim, przystąpiwszy do przedniejszego Ofiarownika,
[2] »Prosił u niego listów do Damaszku do zgromadzenia, aby, jeśliby które znalazł tej drogi będące, i męże i niewiasty związane przywiódł do Jeruzalem.
[3] »A gdy szedł, sstało się gdy się on przybliżał do Damaszku, i z prędka oświeciła go światłość z nieba.
[4] »I padszy na ziemię, usłyszał głos mówiący mu: Saulu, Saulu, przecz mię prześladujesz?
[5] »I rzekł: Ktoś jest, Panie? A Pan rzekł: Jam jest Jezus, którego ty prześladujesz. Trudno tobie przeciw ościeniowi wierzgać.
[6] »A drzżąc i zdumiewając się, rzekł: Panie, co chcesz abych czynił? A Pan do niego: Wstań, a wnidź do miasta, i będzie tobie powiedziano coć potrzeba czynić.
[7] »A mężowie, którzy byli w drodze z nim, stanęli zdumiawszy się, słysząc wżdy głos, lecz żadnego nie widząc.
[8] »A wstał Saul z ziemie; a otworzywszy oczy swe, nikogo nie widział; a prowadząc go za ręce, wwiedli do Damaszku.
[9] »I był trzy dni nie widząc; i nie jadł ani pił.
[10] »A był niektóry uczeń w Damaszku, imieniem Ananiasz, i rzekł do niego Pan w widzeniu: Ananiaszu. A on rzekł: Otom ja, Panie.
[11] »A Pan do niego: Wstawszy, idź na przecznicę, nazwaną Prostą, i szukaj w domu Judasowym Saula imieniem, Tarseńczyka; abowiem oto się modli.
[12] »A widział w widzeniu męża imieniem Ananiasza wchodzącego, i wkładającego rękę nań, aby przejźrzał;
[13] »I odpowiedział Ananiasz: Panie, słyszałem od wiela ich o mężu tym, jako wiele złego czynił świętym twym w Jeruzalem.
[14] »I tu ma zwierzchność od przedniejszych Ofiarowników wiązać wszytkich wzywających imienia twego.
[15] »A rzekł do niego Pan: Idźże, abowiem naczyniem wybranym mnie jest ten, aby nosił imię moje przed Pogany, i Królmi, i syny Izraelskimi.
[16] »Abowiem ja ukażę jemu, jako wiele potrzeba mu za imię moje cierpieć.
[17] »A poszedł Ananiasz, i wszedł w dom; a włożywszy nań ręce, rzekł: Saulu bracie, Pan posłał mię (Jezus on, który się ukazał tobie w drodze którąś szedł,) abyś przejźrzał i był napełnion duchem świętym.
[18] »A wnet odpadły od oczu jego jako łuski, i przejźrzał natychmiast; a wstawszy ponurzon jest.
[19] »A wziąwszy pokarm, posilił się; i był Saul z onemi którzy byli w Damaszku uczniami dni kilka.
[20] »A wnet w zgromadzeniach obwoływał Christusa, że ten jest onym synem Bożym.
[21] »I zapamiętywali się wszyscy którzy to słyszeli, i mówili: Izali nie ten jest, który bórzył w Jeruzalem one, którzy wzywają imienia tego; i tu był na to przyszedł, aby powiązawszy je wiódł do przedniejszych Ofiarowników?
[22] »A Saul tym więcej zmacniał się, i trwożył Żydy mieszkające w Damaszku, znaszając dowody iż ten jest Christus.
[23] »A gdy się wypełniło dni niemało, radzili się społu Żydowie aby go zgładzili.
[24] »Lecz wiadoma się sstała Saulowi zasadzka ich. I strzegli brany we dnie i w nocy, aby go zagładzili.
[25] »A wziąwszy go uczniowie w nocy, wypuścili przez mur, powrozem zpuściwszy w koszu.
[26] »A gdy przyszedł Saul do Jeruzalem, kusił się przyłączyć do uczniów; i wszyscy bali się go, nie wierząc żeby był uczniem.
[27] »A Barnabasz wziąwszy go, przywiódł do Apostołów, i wyłożył im jako w drodze widział Pana, a iż mówił do niego; i jako w Damaszku beśpiecznie poczynał w imię Jezusowe.
[28] »(9:28) I był z nimi towarzysząc w Jeruzalem.
(9:29a) A beśpiecznie sobie poczynając w imię Pana Jezusowe,
[29] »(9:29b) i mówił, i zprzeczał się z Greckimi Żydami; A oni przedsię brali zagładzić go.
[30] »A dowiedziawszy się bracia, odprowadzili go do Cesariey, i odesłali go do Tharsu.
[31] »Oneć tedy Zbory po wszytkiej Judskiej ziemi, i Galileiey i Samaryey, miały pokój, budując się, i chodząc w bojaźni Pańskiej, i w pociesze ducha świętego rozmnażały się.
[32] »I sstało się, gdy się Piotr przechadzał po wszytkich Zborzech, że przyszedł też do świętych mieszkających w Liddzie.
[33] »I nalazł tam człeka niektórego Eneasza imieniem, od lat ośmi leżącego na łożu, który był Paraliżem ruszony,
[34] »I rzekł mu Piotr: Eneaszu, uzdrawia cię Jezus on Christus; wstań, i pościel sobie. I wnet wstał.
[35] »A widzieli go wszyscy mieszkający w Liddzie, i w Saronie, którzy nawrócili się do Pana.
[36] »A w Joppie niektóra była uczenniczka imieniem Tabitha, co przełożywszy, zowie się Sarnką; Ta była pełna dobrych uczynków, i jałmużn, które czyniła.
[37] »I sstało się we dni one, że będąc niemocną umarła; a omywszy ją położyli na Sali.
[38] »A iż blisko była Lidda Joppen, uczniowie usłyszawszy, że Piotr jest w niej, posłali dwu mężów do niego, prosząc aby się nie lenił przyść aż do nich;
[39] »A wstawszy Piotr, szedł z nimi; którego, gdy przyszedł, wprowadzili na Salę; a staneły przy nim wszytki wdowy płacząc, i ukazując suknie i szaty, które robiła, gdy z nimi była, Sarnka.
[40] »A wyrzuciwszy precz wszytkie Piotr, poklęknąwszy na kolana modlił się; i obróciwszy się do ciała rzekł: Tabitho, wstań. A ona otworzyła oczy swe, i ujźrzawszy Piotra, usiadła.
[41] »A dawszy jej rękę, podniósł ją; a zawoławszy świętych i wdów, postawił ją żywą.
[42] »I wiadomo się to stało po wszytkim Joppen; i wiele ich uwierzyło w Pana.
[43] »A sstało się że wiele dni mieszkał w Joppe u niektórego Symona Garbarza.