Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Mądrość wystawiła swój dom, wyciosała swych słupów siedm.
[2] »Zarznęła swe bydło, nalała swoje wino i zupełnie przyrządziła swój stół.
[3] »Rozsyła swe dziewice, ogłasza na wysokich szczytach miasta:
[4] »"Kto nierozważny, niechaj tu wejdzie, kto nierozumny" mówi do niego:
[5] »"chodźcie, spożywajcie z mojego chleba i pijcie wino, którem ja nalała,
[6] »opuśćcie niedorzeczność i żyjcie, bądźcie szczęśliwi na drodze rozsądku.
[7] »Kto szydercę napomina, bierze sobie wstyd, kto przestrzega złośliwego - sobie plamę.
[8] »Nie napominaj szydercy, ażeby ciebie nie znienawidził; napomnij mędrca, a on ciebie ukocha.
[9] »Daj mędrcu, a stanie się jeszcze mędrszym, użycz wiedzy sprawiedliwemu, a on przysporzy nauki.
[10] »Początkiem mądrości jest bogobojność a poznawanie Najświętszego - to rozum.
[11] »Albowiem przezemnie pomnożą się twoje dni i przybędą ci lata życia.
[12] »Jeśliś mądrym, toś mądrym sobie, a jeśliś szydercą, sam dźwigać będziesz."
[13] »Niewiasta głupia baje głupstwa, sama nie wie co.
[14] »Siedzi przy wejściu swojego domu, na krześle, na wyniosłości miasta,
[15] »aby przywoływać przechodzących tą drogą, którzy prostą postępują koleją.
[16] »"Kto nie rozsądny, niechaj tu wejdzie, i kto nierozumny" mówi do niego:
[17] »"Kradzione wody są słodkie, a chleb utajony jest smacznym."
[18] »A on nie wie, że cienie tam, w głębi piekła jej zaproszeni.