Teksty » Ewangelie i Dzieje Apostolskie - ks. W. Szczepański » Ewangelia Mateusza » Rozdział 25
«  Ewangelia Mateusza 24 Ewangelia Mateusza 25 Ewangelia Mateusza 26  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Wówczas z królestwem niebieskiem będzie podobnie, jak z dziesięciu pannami, które zabrały kaganki swe, i wyszły na spotkanie oblubieńca {i oblubienicy}. [2] »Pięć z nich było głupich, a pięć mądrych. [3] »[Pięć} bowiem głupich, zabierając <swe> kaganki, nie zabrało ze sobą oliwy; [4] »mądre natomiast wraz ze <swemi> kagankami, wzięły oliwę w naczyńkach {swych}. [5] »A gdy oblubieniec długo nie nadchodził, zdrzemnęły się wszystkie i zasnęły. [6] »Aliści o północy rozległo się wołanie: Oto oblubieniec {nadchodzi}; wyjdźcie na {jego} spotkanie! [7] »Wtedy to zerwały się wszystkie owe panny, i uporządkowały kaganki swe. [8] »Głupie zaś rzekły do mądrych: Użyczcie nam oliwy waszej, bo kaganki nasze gasną. [9] »Mądre <jednak> odparły, mówiąc: Mogłoby nam i wam zabraknąć; idźcie raczej do sprzedających, i kupcie sobie. [10] »A gdy <one> poszły kupować, przybył oblubieniec; a te, co były gotowe, weszły z nim na gody weselne, i drzwi zamknięto. [11] »Później nadeszła i reszta panien, mówiąc: Panie, panie, otwórz nam. [12] »Ale on odpowiadając rzekł: Zaprawdę, mówię wam, nie znam was. [13] »A przeto czuwajcie, bo nie wiecie dnia ani godziny. [14] »Podobnie bowiem <pewien> człowiek odjeżdżając, zwołał sługi swe, i powierzył im majętność swoją. [15] »I dał jednemu pięć talentów, a drugiemu dwa, innemu zaś jeden, - każdemu według jego zdolności - i odjechał. Bezzwłocznie [16] »ten, co odebrał pięć talentów, odszedł, zarabiał nimi, i zyskał drugie pięć; [17] »również i ten, co dwa [otrzymał], zyskał drugie dwa. [18] »Natomiast ten, co jeden otrzymał, odszedł, zakopał go w ziemię, i ukrył pieniądze pana swego. [19] »A po długim czasie wrócił pan owych sług, i zażądał od nich rachunku. [20] »l przystępując ten, który otrzymał pięć talentów, przyniósł drugie pięć talentów, mówiąc: Panie, dałeś mi pięć talentów; oto zyskałem drugie pięć. [21] »Rzekł mu pan jego: Dobrze, prawy i wierny sługo! [Ponieważ] byłeś, wierny w małem, postanowię cię nad wieloma; wejdź do wesela pana swego. [22] »Przystąpił też i ten, który dwa talenty {otrzymał}, i rzekł: Panie, dałeś mi dwa talenty; oto zyskałem drugie dwa. [23] »Rzekł mu pan jego: Dobrze, prawy i wierny sługo! [Ponieważ] byłeś wierny w małem, postanowię cię nad wieloma; wejdź do wesela pana swego. [24] »A przystąpiwszy i ten, który odebrał jeden talent, rzekł: Panie, znam cię, żeś człowiek twardy; żniesz, gdzie nie siałeś, a zbierasz, gdzieś nie przewiewał! [25] »Z obawy więc poszedłem i skryłem twój talent w ziemi; oto masz, co twoje! [26] »A odpowiadając pan jego rzekł mu: Zły i leniwy sługo! Wiedziałeś, że żnę, gdzie nie siałem, a zbieram, gdziem nie przewiewał? [27] »Należało ci zatem poruczyć mój pieniądz bankierom, a ja po powrocie odebrałbym oczywiście to, co moje z procentem. [28] »Odbierzcie więc od niego talent i dajcie temu, który ma dziesięć talentów. [29] »Każdemu bowiem, kto ma, dadzą tyle, że opływać będzie, a kto nie ma, temu odbiorą i to, co {zdaje się} posiadać. [30] »Sługę zaś niepożytecznego wyrzućcie precz do ciemności; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. [31] »A gdy Syn człowieczy przyjdzie w chwale swej i wszyscy aniołowie z Nim, wtedy zasiądzie na tronie majestatu swego, [32] »wszystkie zaś narody zbiorą się przed Nim. I oddzieli jednych ud drugich, jako pasterz odłącza owce od kozłów, [33] »i ustawi owce po swej prawicy, a kozły po lewicy. [34] »Wtedy Król powie do stojących po swej prawicy: Pójdźcie błogosławieni Ojca mego! posiądźcie <w dziedzictwie> królestwo, przygotowane dla was od założenia świata. [35] »Albowiem łaknąłem, a daliście Mi jeść; czułem pragnienie, a daliście Mi pić; byłem gościem, a przyjęliście Mnie; [36] »nagim, a odzialiście Mnie; chorym, a odwiedziliście Mnie; byłem więźniem, a przyszliście do Mnie. [37] »Wówczas odpowiedzą Mu sprawiedliwi, mówiąc: Panie, kiedyż to widzieliśmy Cię łaknącym, a nakarmiliśmy {Cię}, <lub> spragnionym, a daliśmy {Ci} pić? [38] »Kiedy to widzieliśmy Cię gościem, a przyjęliśmy {Cię}, lub nagim, a odzialiśmy {Cię}? [39] »{Albo} kiedy to widzieliśmy Cię chorym, czy więźniem, a przyszliśmy do Ciebie? [40] »A Król odpowiadając, rzecze im: Zaprawdę, powiadam wam, cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili. [41] »Wówczas odezwie się także do stojących po lewicy: Precz ode Mnie przeklęci w ogień wieczny, który przygotowano dla Szatana i aniołów jego! [42] »Albowiem łaknąłem, a nie daliście Mi jeść; czułem pragnienie, a nie daliście Mi pić; [43] »byłem gościem, a nie przyjęliście Mnie; nagim, a nie odzialiście Mnie; chorym i więźniem, a nie odwiedziliście Mnie. [44] »Wówczas oni również [Mu] odpowiedzą, mówiąc: Panie, kiedyż to widzieliśmy Cię łaknącym lub spragnionym, lub gościem, lub nagim, lub chorym, lub w więzieniu, a nie usłużyliśmy Ci? [45] »Wtedy On im odpowie temi słowy: Zaprawdę, powiadam wam, czegokolwiek nie uczyniliście jednemu z tych <naj>mniejszych, aniście Mnie nie uczynili. [46] »I pójdą ci na mękę wieczną, a sprawiedliwi do żywota wiecznego. 
«  Ewangelia Mateusza 24 Ewangelia Mateusza 25 Ewangelia Mateusza 26  »


 Źródło tekstu: Tekst Czterech Ewangelii opracowany na podstawie skanów z Wikimedia CommonsOpis prezentowanego tekstu: Tekst Ewangelii na podstawie wydania pierwszego z 1917r. Tekst Dziejów Apostolskich z wydania drugiego z tego samego roku. Tekst opracowany przez BibliePolskie.pl