Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »A przechodząc ujrzał {Jezus} człowieka, ślepego od urodzenia.
[2] »Uczniowie zaś Jego zapytali Go, <mówiąc>: Mistrzu, kto zgrzeszył, że on się ślepym urodził? - czy on, czy jego rodzice?
[3] »Jezus odpowiedział: Ani on nie zgrzeszył, ani jego rodzice; ale, aby dzieła Boże w nim się ujawniły.
[4] »Ja mam pełnić dzieła Tego, co Mnie posłał, dopóki dzień jest; nadchodzi noc, w której nikt nie może działać.
[5] »Jak długo pozostaję na świecie, jestem Światłem świata.
[6] »Po tych słowach splunął na ziemię, i ze śliny uczynił błoto, i pomazał błotem oczy jego,
[7] »i rzekł doń: Idź, obmyj się w sadzawce Siloe; - co znaczy: »Posłany«. Odszedł więc, i obmył się, i przyszedł widzący.
[8] »Sąsiedzi tedy i ci, co go przedtem widywali - był bowiem żebrakiem - mówili: Czyż to nie ten sam, który siadywał żebrząc?
[9] »Jedni twierdzili: To on jest; inni {znowu} <mówili>: Bynajmniej! ale podobny jest do niego. On {zaś} zaręczał: To ja jestem!
[10] »Pytano go zatem: Jakżeś <więc> wzrok odzyskał?
[11] »Ten człowiek - odrzekł - którego zowią Jezusem, uczynił błoto, i pomazał oczy moje, i powiedział mi: »Idź do {sadzawki} Siloe, i obmyj się«. Poszedłem więc, a obmywszy się przejrzałem.
[12] »I zapytano go: Gdzież On jest? Odrzekł: Nie wiem.
[13] »Prowadzą tego, co <przedtem> był ślepy do faryzeuszów.
[14] »A był szabat, kiedy Jezus uczynił <owo> błoto, i wzrok mu przywrócił.
[15] »Znowu więc pytali go <i> faryzeusze, w jaki sposób przejrzał? On zaś powiedział im: Nałożył mi błoto na oczy, i obmyłem się, i widzę.
[16] »Niektórzy więc z faryzeuszów rzekli: Nie jest od Bogu ten Człowiek, bo szabatu nie przestrzega! Inni {jednak} mówili: Jakżeby mógł człowiek grzeszny takie działać cuda? I nastąpił rozłam wśród nich.
[17] »Na nowo więc zapytują ślepego: Co ty sądzisz o Nim, skoro wzrok ci przywrócił? On zaś rzekł: To prorok!
[18] »Judejczycy jednak nie uwierzyli temu, że był ślepym i przejrzał, dopóki nie przywołano rodziców tego, co wzrok odzyskał.
[19] »Ich tedy zapytali, mówiąc: Czy to syn wasz, o którym powiadacie, że się ślepy urodził? Jakżeż więc teraz widzi?
[20] »Rodzice jego odpowiedzieli {im} i rzekli: Wiemy, że to syn nasz, i że urodził się ślepy;
[21] »w jaki jednak sposób obecnie widzi, nie wiemy; nie wiemy również, kto mu wzrok przywrócił. Jego samego pytajcie; ma lata, niechże mówi sam za siebie.
[22] »To powiedzieli jego rodzice, bo obawiali się Judejczyków; albowiem Judejczycy już byli uradzili wykluczyć z bóżnicy tego, ktoby ośmielił się wyznać, że Jezus jest Chrystusem.
[23] »Dlatego to rodzice jego powiedzieli: »Ma lata; jego samego pytajcie«.
[24] »Przy wołali więc ponownie człowieka, który przedtem był ślepy, i powiedzieli doń: Daj chwałę Bogu! My wiemy, że ten Człowiek jest grzesznikiem.
[25] »Ale on {im} odrzekł: Czy jest grzesznikiem, nie wiem; jedno wiem, że byłem ślepy, a obecnie widzę.
[26] »Powiedzieli mu więc <znowu>: Co ci uczynił? w jaki sposób wzrok ci przywrócił?
[27] »Odrzekł im: Już wam opowiedziałem, i <nie> słuchaliście. Dlaczego znowu chcecie słyszeć? Czy może i wy pragniecie zostać uczniami Jego?
[28] »Ale oni obrzucili go obelgami, i powiedzieli: Tyś jest Jego uczniem; my zaś jesteśmy uczniami Mojżesza;
[29] »my wiemy, że Bóg do Mojżesza przemawiał; ale skąd się Ten wziął, nie wiemy!
[30] »Ów człowiek odezwał się i rzekł im: To właśnie dziwne, że wy nie wiecie, skąd On jest, a przecież On mi wzrok przywrócił!
[31] »Wiemy {zaś}, że grzeszników Bóg nie wysłuchuje; ale jeśli kto jest czcicielem Boga i wolę Jego spełnia, tego wysłuchuje.
[32] »Od wieków nie słyszano, żeby kto ślepemu od urodzenia wzrok przywrócił.
[33] »Gdyby Ten nie był od Boga, nie mógłby niczego dokonać.
[34] »Odpowiedzieli mu i rzekli: W grzechach całyś się urodził, i ty chcesz nas uczyć? I precz go wyrzucili.
[35] »Jezus dowiedział się, że go precz wyrzucili, a spotkawszy go, rzekł {doń}: Wierzysz ty w Syna Bożego?
[36] »On odpowiedział, mówiąc: <A> któż to jest, Panie, abym mógł w Niego wierzyć?
[37] »A Jezus mu odparł: Wszak patrzysz na Niego; a Ten, co mówi z tobą, jest Nim.
[38] »On zaś rzekł: Wierzę, Panie; i [upadłszy] złożył Mu pokłon.
[39] »A Jezus powiedział [do niego]: Na sąd przyszedłem Ja na ten świat, aby niewidzący widzieli, a ci, co widzą, stali się ślepi.
[40] »[Niektórzy] więc z faryzeuszów, będący w Jego otoczeniu, usłyszeli <to>, i zapytali Go: Czyż i my ślepi jesteśmy?
[41] »Gdybyście byli ślepi - odpowiedział im Jezus - nie mielibyście grzechu; ale teraz mówicie: »Widzimy«, <zatem> grzech wasz trwa.