Teksty » Przekłady bpa F. Jaczewskiego » List do Hebrajczyków » Rozdział 2
«  List do Hebrajczyków 1 List do Hebrajczyków 2 List do Hebrajczyków 3  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »To wiedząc, staranniej winniśmy spełniać dane nam przykazania, byśmy zguby sobie nie zgotowali. [2] »Bo jeżeli prawo Starego zakonu dane przez aniołów obowiązującem było, i wszelkie przekroczenia tego prawa i nieposłuszeństwo mu okazane słuszną odbierało karę: [3] »to jakim sposobem my jej unikniemy, jeżeli zaniedbamy tak wielkiego sposobu zbawienia? Zbawienie to począł opowiadać sam Pan, opowiadali je później jego uczniowie, [4] »a Bóg cudami rozlicznymi i szafunkiem łask swoich stwierdzał prawdę ich opowiadania. [5] »Nie pod panowanie aniołów oddał Bóg ten świat przyszły, o którym mówimy, [6] »bo w Piśmie świętem rzeczono: Cóż jest człowiek, iż nań pamiętasz; albo syn człowieczy, iż go nawiedzasz? [7] »Cokolwiek go tylko mniejszym od aniołów uczyniłeś; chwałą i czcią ukoronowałeś go i nad dziełem rąk twoich postanowiłeś go, [8] »poddałeś wszystko pod nogi jego. Jest tu mowa o Chrystusie, któremu Bóg poddał wszystko, nic nie wyłączając. Teraz jeszcze się to proroctwo z całą ścisłością nie spełniło: [9] »my przecież, oświeceni wiarą, wiemy, iż ten Syn Boży po przyjęciu ciała ludzkiego stał się wprawdzie niższym cokolwiek od aniołów, i jako człowiek cierpiał i umarł z łaski Boskiej za wszystkich; lecz za to teraz w ciele ludzkiem czcią i chwalą ukorowanym został. [10] »A niech to wczłowieczenie się Boże nie zdaje się wam rzeczą niepodobną: bo wypadało, - aby ten, dla którego stworzono wszystko i który stworzył wszystko, stał się sprawcą wszystkich zbawienia; wypadało, - aby ten, który przybył zbawić ludzi, przez cierpienie wskazał im drogę do doskonałości. [11] »Niech to was nie dziwi, że Syn Boży stał się człowiekiem: bo wedle przepowiedni Pisma św. i ten, co uświątobliwia, i ci, co zostają uświątobliwieni, jeden w części mają początek. Messyasz w Piśmie św. ludzi braćmi swemi nazywać raczy. [12] »Mówi on do Boga: Opowiem imię twoje braci mojej; w kościele publicznie chwalić cię będę. [13] »A w innem miejscu kościół odzywa się o Messyaszu: Ja z całem zaufaniem do niego udawać się będę; Messyasz zaś mówi o wiernych swoich: Oto ja i dzieci moje, które mi Bóg dał. [14] »Wiecie że dzieci mają udział w ciele i krwi rodzicielskiej. Otóż i Messyasz, skoro się mieni Ojcem naszym, jest spokrewniony z nami. Tak jest: spokrewnił się on z nami, aby śmiercią swoją pokonał diabła, który zdawał się mieć panowanie nad śmiercią; [15] »i aby oswobodził tych, którzy bojąc się śmierci, przez całe życie służyli diabłu. [16] »Zresztą wiecie, że Messyasz przyszedł zbawić nie aniołów, lecz ludzi: [17] »potrzeba przeto było, aby się stał człowiekiem, iżby tym sposobem miał więcej współczucia dla natury ludzkiej; iżby tym sposobem, jako dobry kapłan, łatwiej przebłagał Boga za grzechy ludzkie: [18] »kto bowiem cierpiał i doznawał pokus, ten łatwiej uleczy tych, którzy cierpią podobnie i pokus doznają. 
«  List do Hebrajczyków 1 List do Hebrajczyków 2 List do Hebrajczyków 3  »