Teksty » Przekłady bpa F. Jaczewskiego » Apokalipsa Jana » Rozdział 19
«  Apokalipsa Jana 18 Apokalipsa Jana 19 Apokalipsa Jana 20  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Usłyszałem potem w niebie głos jakoby głos wielkich tłumów ludzi, którzy śpiewali: "Alleluja! zbawienie, chwała, i cześć Bogu naszemu, [2] »bo prawdziwe i sprawiedliwe są sądy jego, gdyż ukarał on tę wielką wszetecznicę, która nierządem swoim zepsuła ziemię, i za krew sług swoich pomścił się nad nią". [3] »I jeszcze one rzesze śpiewały: "Alleluja!" a wonność tej pieśni dała się słyszeć na wieki wieków. [4] »I upadło na twarze dwudziestu czterech starców i czworo zwierząt i wszystko to oddając cześć Bogu zasiadającemu na tronie i wtórując śpiewowi, powtórzyło: "O! tak jest, zaiste, Alleluja!" [5] »I głos anielski od tronu słyszeć się dał: "Chwalcie Boga naszego wszyscy jego słudzy; wszyscy, którzy się go boicie, tak mali jako i wielcy". [6] »I usłyszałem jakoby głos wielkiej rzeszy, a głos tak silny jakoby szum bałwanów morskich, jakoby huk wielu grzmotów razem, a głos ten wołał: "Alleluja! Niech nam panuje Pan Bóg nasz wszechmocny; [7] »weselmy się i radujmy się, i oddajmy mu cześć, bo nadeszły gody Baranka, bo oblubienica jego już jest gotowa; [8] »przybrała się ona w bisior błyszczący i jasny. Bisiorem tym jest usprawiedliwienie świętych". [9] »I tenże głos, co i poprzednio, powiedział mi: "Napisz to: Błogosławieni ci są, których wezwano na gody Baranka. To są słowa prawdziwe samego Boga". [10] »I upadłem przed nogami anioła onego, aby mu oddać cześć, ale on powstrzymał mnie od tego, mówiąc: "Nie czyń tego, jam jest sługa jako i ty, i bracia twoi, którzy dajecie świadectwo Jezusowi. Bogu cześć oddaj. Świadectwem tem jest natchnienie prorockie". [11] »I ujrzałem niebo otwarte: a oto koń biały i jeździec na nim, a ten zwał się Wiernym i Prawdziwym: On sprawiedliwie sądzi i walczy. [12] »Oczy jego jako płomień ognia, a na głowie jego wiele koron: ma on wypisane swe imię, które on sam tylko odczytać potrafi. [13] »Odzież jego skropiona krwią, a imieniem jego jest Słowo Boże. [14] »Wojsko, które jest w niebiesiech, na białych koniach jechało za nim; ubrane ono było w bisior biały i czysty. [15] »Z ust jego wychodził miecz obosieczny ku zabijaniu narodów. Rządzić on nimi będzie berłem żelaznem i w gniewie Boga Wszechmogącego deptać je będzie jako jagody winne w tloczarni. [16] »Na odzieży swojej i na swojem biodrze ma on napis: Król królów i Pan panujących. [17] »I ujrzałem jednego anioła, stojącego na słońcu, który wielkim głosem wołał na wszystkie ptaki, które latały w powietrzu: Przyjdźcie i zgromadźcie się na wielką wieczerzę Bożą; [18] »będziecie zjadać ciała królów, i trybunów, i mocarzów, i ciała koni i tych, którzy na nich siedzą, i ciała wszystkich wolnych i niewolników, i małych i wielkich. [19] »I ujrzałem potwora i królów ziemskich, i ich wojska ustawione do boju z tym, który siedział na koniu i z wojskiem jego. [20] »I pokonany został potwór i jego fałszywy prorok. Prorok ten czynił dziwy i zwodził tych, którzy przyjęli na się godło jego, i oddawali cześć obrazowi jego. Obadwa oni żywcem wrzuceni zostali w jezioro ognia i siarki gorejącej; [21] »drugich, mieczem wychodzącym z ust swoich, pozabijał ten, który siedział na koniu, a wszystkie ptaki nasyciły się ciałami ich. 
«  Apokalipsa Jana 18 Apokalipsa Jana 19 Apokalipsa Jana 20  »