Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Pierwszego zaś dnia tygodnia, bardzo rano, udały się do grobu, niosąc z sobą wonności przedtem przygotowane.
[2] »I znalazły kamień odwalony od grobu.
[3] »Weszły, ale ciała Pana Jezusa nie znalazły.
[4] »Zatrwożyły się tem ich serca, a oto dwaj mężowie w szatach jaśniejących stanęli przy nich.
[5] »I kiedy one w przestrachu pochyliły, się twarzą ku ziemi, tak do nich mówili: Czemu żywego wśród umarłych szukacie?
[6] »Niemasz go tutaj; zmartwychwstał; przypomnijcie sobie, co wam powiedział, gdy był jeszcze w Galilei:
[7] »iż syn człowieczy musiał być wydany w ręce grzeszników, śmierć ponieść krzyżową i trzeciego dnia zmartwychwstać.
[8] »I wspomniały sobie na te słowa,
[9] »a wracając od grobu, opowiedziały to wszystko jedenastu i innym.
[10] »Były tam Marja Magdalena, Janina i Marja Jabóbowa; prócz nich były jeszcze i inne niewiasty, które oznajmiły to apostołom.
[11] »A im się ta opowieść przywidzeniem zdała i nie wierzyli im.
[12] »Piotr jednak porwał się i pobiegł do grobu; nachyliwszy się zaś, zobaczył tylko prześcieradło na ziemi i odszedł zdziwiony tem, co się stało.
[13] »Tego samego dnia dwóch uczniów szło do miasteczka Emaus, które było o sześć stajań od Jerozolimy.
[14] »I po drodze rozmawiali między sobą o tem, co się stało.
[15] »A kiedy oni rozmawiali z sobą o całem tem zdarzeniu i rozważali je, Jezus we własnej osobie, przybliżył się i towarzyszył im.
[16] »Ale oczy ich nie mogły go rozpoznać.
[17] »On zaczął ich pytać: O czemże to rozmawiacie po drodze i czemu jesteście smutni?
[18] »A jeden z nich, Kleofas, rzecze mu na to: Jesteś pielgrzymem z Jerozolimy, a nie wiesz, co się tam ostatnich dni działo?
[19] »I pytał się: Co? Odpowiedzieli mu: Sprawa Jezusa z Nazaretu, który był prorokiem możnym w słowie i czynie przed Bogiem i całym narodom.
[20] »Wyżsi kapłani i książęta nasi na śmierć go wydali i ukrzyżowali go.
[21] »A myśmy się spodziewali, że on odkupi Izraela; a tu już trzeci dzień, jak się to stało.
[22] »Prócz tego niektóre z naszych niewiast przestraszyły nas: poszły bowiem o świcie do grobu
[23] »i nie znalazły ciała, a tylko mówiły nam po powrocie o widzeniu aniołów, którzy im oznajmili, że żyje.
[24] »Poszli też niektórzy z naszych do grobu i tak wszystko znaleźli, jak niewiasty mówiły; ale jego nie znaleźli.
[25] »A on im rzecze: O głupi i leniwego serca, jak wam trudno wierzyć w to wszystko, co przepowiedzieli prorocy!
[26] »Czyż nie było potrzeba, aby Chrystus to wszystko wycierpiał i tak wszedł do chwały swojej!
[27] »I poczynając od Mojżesza i proroków, wyjaśnił im, co we wszystkich Pismach o nim było.
[28] »I tak zbliżyli się do miasteczka, do którego szli, a on okazywał, że miał iść dalej.
[29] »Ale go nakłonili, żeby został, namawiając: Zostań z nami, bo się już ściemnia a dzień ma się ku schyłkowi. I wszedł razem z nimi.
[30] »Kiedy zaś zasiadł z nimi do stołu, wziął chleb, pobłogosławił go, połamał i dał im.
[31] »Wtedy otworzyły się im oczy i poznali go; ale on zniknął im z oczu.
[32] »Oni zaś mówili między sobą: Czyż nie pałało serce nasze, gdy mówił do nas po drodze i Pismo wykładał?
[33] »I tejże godziny wstali i wrócili do Jerozolimy; tam spotkali się z innymi towarzyszami,
[34] »którzy im powiedzieli: Pan zmartwychwstał prawdziwie i ukazał się Szymonowi.
[35] »A oni też opowiedzieli o tem, co zaszło w drodze i jak go poznali przy łamaniu chleba.
[36] »Gdy o tem rozmawiali, Jezus stanął między nimi i rzekł: Pokój wam! Jam jest, nie bójcie się.
[37] »A oni zmieszani i przerażeni, myśleli, że ducha widzą.
[38] »I rzekł im: Czemu się boicie i pozwalacie wątpić sercom waszym?
[39] »Oglądajcie ręce i nogi moje, że to ja jestem; dotykajcie się i przypatrzcie uważnie. Duch nie ma ciała i kości, a widzicie, że ja mam.
[40] »Mówiąc to, pokazał im ręce i nogi.
[41] »Ale oni jeszcze niedowierzali, jakby osłupieli z radości. Rzekł więc do nich: Macie tu co jeść?
[42] »Podali mu kawałek ryby pieczonej i plaster miodu.
[43] »I jadł wobec nich a resztę im oddał.
[44] »Poczem tak przemówił: Kiedym jeszcze był z wami, mówiłem wam o tem, że musiało się wypełnić wszystko, co było napisane o mnie w Zakonie Mojżeszowym, u proroków i w psalmach.
[45] »I otworzył im wtedy umysł, aby mogli zrozumieć Pismo.
[46] »I tak do nich rzekł: Napisane jest, że Chrystus musiał umrzeć i po trzech dniach miał zmartwychwstać
[47] »i że w imię jego miała być głoszona pokuta na odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy.
[48] »Wy jesteście świadkami tego.
[49] »Ja zaś zsyłam na was obietnicę ojca mego, a wy zostańcie w mieście, aż będziecie obleczeni mocą z wysoka.
[50] »Potem wyprowadził ich z miasta aż do Betanji i podnosząc ręce pobłogosławił ich.
[51] »A błogosławiąc ich, rozstał się z nimi i uniósł się ku niebu.
[52] »A oni cześć mu oddali i wrócili się do Jerozolimy z wielką radością.
[53] »I odtąd przebywali ustawicznie w kościele, chwaląc i błogosławiąc Boga.