Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Pytam tedy: Czy Bóg odrzucił lud swój? Bynajmniej! Bo i ja jestem Izraelita, z potomków Abrahama, z pokolenia Benjamina.
[2] »Nie odrzucił Bóg ludu swojego: tych, których był poznał przed wieki. Czy nie wiecie, co mówi Pismo w ustępie o Eljaszu, jak się uskarża przed Bogiem na Izraela?
[3] »"Panie, proroków twoich pobili, ołtarze twoje powywracali: a ja sam zostałem, i szukają duszy mojej".
[4] »Ale co mu głosi odpowiedź Boska? "Zostawiłem sobie siedm tysięcy mężów, którzy nie zgięli kolana przed Baalem".
[5] »Tak też i w tym naszym czasie: ostatek według łaski wybrania zbawiony został.
[6] »A jeślić z łaski, tedy nie z uczynków: gdyż inaczej łaska już nie jest łaską.
[7] »Cóż tedy? Czego Izrael szukał, nie dostał: wybrani jednak dostąpili, ale reszta zaślepieni zostali:
[8] »jak jest napisano: "Dał im Bóg ducha odurzenia: oczy, któremi nie widzą, i uszy, któremi nie słyszą aż do dziś dnia".
[9] »A Dawid mówi: "Niechaj stół ich stanie się dla nich sidłem, i siecią, i potknieniem, i odpłatą:
[10] »niechaj się zaćmią oczy ich, aby nie widzieli: grzbiet ich trzymaj zawsze nachylony".
[11] »Pytam tedy: Czy się tak potknęli, iżby upadli bez ratunku? Bynajmniej! Grzech ich stał się raczej zbawieniem dla pogan; iżby z poganami i oni szli w zawody.
[12] »A jeśli ich grzech stał się bogactwem świata, a ocalałe ich szczątki bogactwem pogan, to cóż dopiero pełna ich liczba?
[13] »Albowiem powiadam wam, którzyście z pogan, iż, jako apostoł pogan, pracuję ja wprawdzie ku chwale urzędowania mego:
[14] »tak atoli, abym też jako pobudził rodaków moich do spółubiegania się z wami, i zbawił niektórych z nich.
[15] »Bo jeśli odrzucenie ich jest pojednaniem świata, to czemże będzie przyjęcie ich, jeżeli nie powstaniem z martwych do życia?
[16] »Jeśli pierwociny są święte, to i wszystko ciasto: jeśli korzeń święty, to i gałęzie.
[17] »Jeśliże niektóre gałęzie odłamane zostały, a na miejsce ich wszczepiony jesteś ty, coś był gałązką oliwy dzikiej, i stałeś się uczestnikiem korzenia i tłustości oliwy szlachetnej:
[18] »nie chlub się z tego przeciw gałęziom. A jeśli się chlubisz, wiedz, że nie ty nosisz korzeń, lecz korzeń nosi ciebie.
[19] »Powiesz tedy: Gałęzie zostały odłamame, abym ja był wszczepiony.
[20] »Dobrze! ależ one odłamane zostały dla niedowiarstwa, ty zaś stoisz przez wiarę: nie bądźże pysznym, ale się bój.
[21] »Bo jeśli Bóg nie przepuścił gałęziu przyrodzonemu, to mógłby nie przepuścić i tobie.
[22] »Obaczże tedy dobroć i srogość Bożą: srogość przeciwko tym, którzy upadli: a dobroć Bożą względem ciebie, jeśli trwasz w dobroci: inaczej i ty będziesz wycięty.
[23] »Aleć i oni, jeśli nie będą trwać w niedowiarstwie, będą wszczepieni, bo mocen jest Bóg wszczepić ich nanowo.
[24] »Bo jeśli ty, wycięty z oliwy z przyrodzenia dzikiej, przeciwko przyrodzeniu wszczepiony zostałeś w oliwę szlachetną: jakże daleko bardziej wszczepieni zostaną w swoją oliwę ci, którzy z przyrodzenia do niej należą?
[25] »Albowiem nie chcę pozostawiać was, bracia, w niewiadomości co do tej tajemnicy (abyście wiele nie rozumieli o sobie): iż ślepota padła na część Izraela do czasu, aż pełność pogan wnijdzie do Kościoła.
[26] »A wtedy wszystek Izrael zbawion będzie, jak jest napisano: "Przyjdzie z Syonu wybawiciel, i odwróci bezbożność od Jakóba.
[27] »I to jest moje z nimi przymierze: gdy odejmę grzechy ich".
[28] »Wobec Ewangelji są oni wprawdzie nieprzyjaciółmi z powodu was: ale jako naród wybrany są miłymi Bogu dla ojców swoich.
[29] »Albowiem Bóg udzielonych darów łaski i wezwania swego nie żałuje.
[30] »Bo jak i wy niegdyś nie wierzyliście Bogu, a teraz, dla ich niedowiarstwa, dostąpiliście miłosierdzia:
[31] »tak i oni nie uwierzyli teraz, aby przez łaskę, której wyście doznali, i oni też miłosierdzia dostąpili.
[32] »Albowiem zamknął Bóg wszystko w niedowiarstwie, aby się nad wszystkimi zmiłował.
[33] »O głębokości bogactw, mądrości i umiejętności Bożej: jakże są niepojęte sądy jego i niedościgłe drogi jego!
[34] »Bo któż poznał myśl Pańską? albo kto był radcą jego?
[35] »Albo kto mu co dał pierwszy, iżby on mu oddawać miał?
[36] »Albowiem z niego, i przez niego, i w nim jest wszystko: jemu chwała na wieki. Amen.