Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Albo czyż nie wiecie, bracia (mówię do tych, co znają zakon), że człowiek pozostaje pod panowaniem prawa, dopóki żyje?
[2] »Tak niewiasta zamężna związana jest prawem, dopóki mąż jej żyje: lecz skoro jej mąż umiera, staje się wolną od prawa, które wiązało ją z mężem.
[3] »Przeto jeśliby za życia męża żyła z innym mężczyzną, będzie zwana cudzołożnicą: ale po śmierci męża wolna jest od prawa, które wiązało ją z mężem, tak, iż cudzołożnicą nie będzie, jeśli wyjdzie za drugiego mężczyznę.
[4] »Tak i wy, bracia moi, wyście umarli zakonowi przez ciało Chrystusowe, abyście należeli do kogo innego: do tego, który powstał z martwych, abyśmy owoc rodzili Bogu.
[5] »Bo gdyśmy byli w ciele, rozbudzone przez zakon namiętności grzeszne, działały w członkach naszych, tak, iż rodziły owoce śmierci.
[6] »Teraz atoli myśmy rozwiązani od zakonu śmierci, w którym byliśmy trzymani, tak, iż służymy w nowości ducha, a nie według przestarzałej litery.
[7] »Cóż tedy powiemy? Zakon jest grzechem? Uchowaj Boże! Alem ja nie poznał grzechu, jedno przez zakon. Nie wiedziałbym ja o pożądliwości, gdyby zakon nie mówił: Nie pożądaj!
[8] »Chwycił się tego grzech, i przez przykazanie rozbudził we mnie wszelką pożądliwość. Bo bez zakonu grzech leżał martwy.
[9] »Ja też żyłem niegdyś bez zakonu; lecz gdy przyszło przykazanie, grzech ożył,
[10] »a jam umarł: i pokazało się, że przykazanie, które miało mi dać życie, przyniosło śmierć.
[11] »Grzech bowiem wziąwszy pochop z przykazania, zwiódł mię, i przez nie zabił mię.
[12] »Zakon tedy jest święty, i przykazanie święte, sprawiedliwe i dobre.
[13] »Więc to, co dobre, stało się dla mnie przyczyną, śmierci? Bynajmniej: ale grzech przez to, co dobre, sprawił mi śmierć, aby się okazał grzechem: aby przez przykazanie przebrał wszelką, miarę w grzeszeniu.
[14] »Wiemy bowiem, że zakon jest duchowny, ale jam jest cielesny, zaprzedany w niewolę grzechowi:
[15] »bo tego, co czynię, nie rozumiem. Nie czynię dobrego, którego chcę, ale złe, którego nienawidzę, to czynię.
[16] »Jeśliże czego nie chcę, to czynię, przyznaję, że zakon jest dobry.
[17] »Więc już nie ja to czynię, ale grzech, który mieszka we mnie.
[18] »Wiem bowiem, że nie mieszka we mnie, to jest w ciele mojem, dobre: bo chcieć, mam pod ręką, ale wykonać dobre, tego nie najduję.
[19] »Bo nie czynię dobrego, którego chcę, ale złe, którego nie chcę, to czynię.
[20] »Jeśliże czego nie chcę, to czynię, już nie ja to czynię, ale grzech, który we mnie mieszka.
[21] »Znajduję tedy w sobie to prawo, że gdy chcę czynić dobrze, trzyma się mnie złe.
[22] »Kocham się w prawie Bożem wedle człowieka wewnętrznego:
[23] »ale w członkach moich widzę prawo inne, które się sprzeciwia prawu umysłu mojego, i poddaje mię w niewolę pod prawo grzechu, które jest w członkach moich.
[24] »Nieszczęsny ja człowiek! Któż mię wyzwoli z ciała tej śmierci?
[25] »Łaska Boża przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego. Tak tedy ja sam z siebie umysłem służę zakonowi Bożemu, a ciałem zakonowi grzechu.