Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Starajcie się pilnie o miłość. Darów Ducha świętego pragnijcie: a najwięcej, abyście prorokowali.
[2] »Bo kto mówi językami, nie mówi do ludzi, lecz do Boga, bo go nikt nie rozumie. Natchniony, wygłasza on rzeczy tajemne.
[3] »A kto prorokuje, mówi do ludzi ku zbudowaniu, napominaniu i pocieszaniu.
[4] »Kto językami mówi, samego siebie buduje: a kto prorokuje, buduje Kościół Boży.
[5] »Życzę ja wprawdzie, abyście wy wszyscy mówili językami: lecz jeszcze bardziej, żebyście prorokowali. Bo większy jest, kto prorokuje, niż kto językami mówi: chyba, że to tłómaczy, aby Kościół brał stąd zbudowanie.
[6] »Jeśli ja teraz przyjdę do was, bracia, a będę mówił językami, jakąż wam korzyść przyniosę, jeżeli do was mówić będę, nie dokładając albo objawienia, albo umiejętności, albo proroctwa, albo nauki?
[7] »Wszak nawet przedmioty martwe, z których głos wydobywamy, jak fujarka lub cytra, jeżeliby nie wydawały z siebie tonów rozmaitych, jakożby się poznało, co się nuci na fujarce, albo co się gra na cytrze?
[8] »Lub gdyby surma bojowa brzmiała jakimś głosem niepewnym, któżby się gotował do walki?
[9] »Tak też i z wami. Jeżeli językiem nie wydajecie mowy wyraźnej, jakże kto zrozumie, co się mówi? Będziecie mówili na wiatr.
[10] »Tyle, przypuszczam, rozmaitych jest na tym świecie języków, a żadnego niema bez słów.
[11] »Jeśli ja tedy nie będę wiedział, co te słowa znaczą, cudzoziemcem będę temu, z kim rozmawiam: jak i ten, kto mówi ze mną, dla mnie cudzoziemcem będzie.
[12] »Wy przeto, ponieważ ubiegacie się o dary Ducha, starajcie się obfitować w te dary, które służą ku zbudowaniu Kościoła.
[13] »I dlatego kto mówi językami, niechaj się modli, aby też tłómaczyć je mógł.
[14] »Bo jeśli się modlę językami, duch mój się modli, lecz mój rozum pozostaje bez pożytku.
[15] »Cóż tedy? Modlić się będę duchem, modlić się będę i rozumem: będę śpiewał duchem, będę śpiewał i rozumem.
[16] »Bo jeśli ty błogosławisz Boga duchem, ten, co jest śród ludu, jakoż rzecze Amen na twoje dziękczynienie? Wszak on nie wie, co mówisz.
[17] »Dziękczynienie twoje może być piękne, ale drugi niem się nie buduje.
[18] »Dziękuję Bogu mojemu, iż mówię językami więcej od was wszystkich:
[19] »ale w Kościele wolę powiedzieć pięć słów rozumem moim, abym też i innych nauczył, niżeli słów dziesięć tysięcy językiem niezrozumiałym.
[20] »Bracia, nie stawajcie się dziećmi na rozumie: ale w złości bądźcie niemowlętami, a rozumem bądźcie doskonałymi.
[21] »W zakonie napisano jest: Obcymi językami i obcemi usty będę mówił do ludu tego, a i tak mię nie usłuchają, mówi Pan.
[22] »Języki tedy znakiem są nie dla wiernych, lecz dla niewiernych: proroctwo zaś nie dla niewiernych, lecz dla wiernych.
[23] »Jeżeli przeto wszystek Kościół społem się zbiera, i wszyscy mówią różnymi językami, a wejdą tam ludzie obcy lub niewierni, czyż nie powiedzą, żeście oszaleli?
[24] »Lecz jeśli wszyscy prorokują, a nadejdzie kto z obcych lub niewiernych, czuje się od wszystkich karconym, od wszystkich sądzonym:
[25] »skrytości serca jego wychodzą na jaw: i on upadłszy na twarz, odda pokłon Bogu, i wyzna, że prawdziwie Bóg jest w was.
[26] »Cóż tedy macie czynić, bracia? Oto gdy się schodzicie, każdy według tego, co ma: ma hymn, ma naukę, ma objawienie, ma języki, ma tłómaczenie: niech wszystko będzie ku zbudowaniu.
[27] »Mówi kto językami, niech mówi ich dwóch, najwięcej trzech, każdy z osobna: a jeden niech to tłómaczy.
[28] »A jeśliby nie było, ktoby tłómaczył, niech milczy w zebraniu: może zaś mówić samemu sobie i Bogu.
[29] »Z tych, którzy prorokują, niech mówi dwóch, albo trzech, a inni niechaj to rozstrząsają.
[30] »A jeśliby komu z siedzących tam było co objawiono, pierwszy niech zamilknie.
[31] »Bo możecie wszyscy jeden drugiemu prorokować, iżby wszyscy dostali naukę i upomnienie.
[32] »A objawy Ducha w prorokach są w mocy proroków.
[33] »Bo Bóg nie jest Bogiem waśni, lecz pokoju. Jako i we wszystkich innych kościołach świętych nauczam:
[34] »Niewiasty na zebraniach wiernych niech milczą, bo nie pozwolono im mówić; lecz poddanemi być mają, jak i zakon mówi.
[35] »A jeśli się czego nauczyć chcą, niech w domu swych mężów pytają. Bo nie przystoi niewieście mówić w kościele.
[36] »Czy od was wyszło słowo Boże? albo czy do was jednych doszło?
[37] »Jeśli komu się zda, że jest prorokiem, albo, że ma dary Ducha, niechże pozna, iż to, co wam piszę, są rozkazania Pańskie.
[38] »Jeśliże kto tego nie uznaje, sam też uznany nie będzie.
[39] »A tak, bracia, ubiegajcie się o dar proroctwa, ale i językami mówić nie brońcie.
[40] »A wszystko niech się dzieje przystojnie i w należytym porządku.