Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Przetoż mając wokoło siebie taki obłok świadków, złożywszy wszelki ciężar i pętający nas grzech, bieżmy wytrwale w wytkniętym dla nas zawodzie:
[2] »zapatrzeni na Jezusa, przodownika i dokonawcę wiary, który, gdy miał przed sobą wesele, wycierpiał krzyż, nie bacząc na śmierć sromotną, i siedzi teraz na prawicy Bożego tronu.
[3] »Uważajcie, mówię, na tego, który takie wytrzymał prześladowanie od zażartych na niego grzeszników, abyście nie ustawali, i nie słabli na duchu.
[4] »Wszak jeszcze nie do krwi opieraliście się w walce przeciwko grzechowi:
[5] »a zapomnieliście przy tem o napomnieniu, z jakiem zwraca się do was Bóg, jak do synów, tak mówiąc: "Synu mój, nie odrzucaj karania Pańskiego, ani upadaj na duchu, gdy cię strofuje.
[6] »Bo kogo Pan miłuje, tego ćwiczy: i biczuje każdego syna, którego przygarnia do siebie".
[7] »Znoście cierpliwie karanie. Obchodzi się Bóg z wami, jak z synami: a gdzież jest syn, któregoby ojciec nie karał?
[8] »Jeżeli tedy nie odbieracie karania, którego wszyscy doznali, jesteście dziećmi nieprawego łoża, a nie synami.
[9] »Cieleśni ojcowie nasi karali nas, a szanowaliśmy ich: jakoż daleko bardziej ulegli być mamy ojcu duchów, abyśmy żyli?
[10] »A onić ćwiczyli nas niewiele dni, jako się im spodobało: ten zaś ćwiczy ku pożytkowi naszemu, abyśmy się stali uczestnikami świętości jego.
[11] »Wprawdzie wszelkie karanie chwilowo zdaje się sprawiać nie radość, lecz smutek; później atoli wyda błogi owoc sprawiedliwości.
[12] »Wyprostujcie przeto opadłe ręce i omdlałe kolana:
[13] »i czyńcie ścieżki proste nogami waszemi, aby, kto chromieje, nie zbłąkał się, lecz wrócił do zdrowia.
[14] »Ubiegajcie się o pokój ze wszystkimi, i o świętość, bez której nikt nie ujrzy Boga:
[15] »tego pilnując, iżby kto nie odpadł od łaski Bożej: by jaki korzeń gorzki wybujawszy, nie wyrządził szkody i nie zaraził wielu innych:
[16] »by się nie znalazł jaki porubnik, lub bezbożny, jak Ezaw, który dla jednej potrawy sprzedał pierworodztwo:
[17] »a wiecie, że i potem, gdy chciał odziedziczyć błogosławieństwo, był odrzucony, bo nie znalazł miejsca do odpokutowania, choć ze łzami go szukał.
[18] »Nie przystąpiliście wszak do góry, której można się dotknąć i do płonącego ognia, nie do wichru, mgły, burzy,
[19] »brzmienia trąby a dźwięku słów, na odgłos którego owi ludzie błagali, by zaprzestano mówić, do nich,
[20] »bo nie mogli znieść tego, co im powiedziano było: "Gdyby nawet zwierzę jakie dotknęło się góry, będzie ukamionowane":
[21] »a tak straszliwy był ten widok, iż sam Mojżesz zawołał: "Drżę cały z przerażenia!"
[22] »Aleście przystąpili do góry Syońskiej, do miasta Boga żyjącego, Jeruzalem niebieskiego: do gromady mnóstwa tysięcy aniołów,
[23] »do Kościoła pierworodnych, spisanych w niebie: do Boga, sędziego wszystkich, do duchów sprawiedliwych, na wieki uwielbionych:
[24] »do Jezusa, pośrednika nowego przymierza, i do pokropienia krwią, którą woła daleko głośniej, niźli krew Abla.
[25] »Patrzcież tedy, abyście nie wzgardzili mówiącym do was. Bo jeśli tamci nie uszli kary, iż wzgardzili tym, który mówił na ziemi, to tem bardziej nie ujdziem my, jeżeli się odwrócimy od mówiącego z nieba:
[26] »którego głos wzruszył na on czas ziemię, a który zapowiada: "Jeszcze raz wzruszę nietylko ziemię, ale i niebo".
[27] »A to "jeszcze raz" wskazuje, iż rzeczy, które dawały się wzruszyć, odmienione zostały, jako już skończone, aby pozostały te, co są niewzruszone.
[28] »My przeto, którzy dziedziczymy królestwo niewzruszone, mamy łaskę, abyśmy przez nią podobając się Bogu, służyli mu ze czcią i bojaźnią:
[29] »albowiem "Bóg nasz jest ogniem trawiącym".