Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »I wypowiedział Dawid Wiekuistemu słowa pieśni tej, gdy wybawił go Wiekuisty z mocy wszystkich jego nieprzyjaciół, a w szczególności z mocy Saula.
[2] »I rzekł: Wiekuisty! opoko moja, twierdzo moja, wybawco mój!
[3] »Boże! obrono moja, w którą ufam, tarczo moja i rogu wybawienia mojego, ucieczko moja i schronisko moje! Zbawco, który przed przemocą mnie chroni!
[4] »Wielbionego wzywam, Wiekuistego, i od wrogów moich wybawion jestem.
[5] »Już ogarnęły mnie fale śmierci, a nurty otchłani zatrwożyły mnie.
[6] »Męki przepaści osnuły mnie, pochwyciły sidła śmierci.
[7] »Lecz w niedoli mej wzywam Wiekuistego i do Boga mojego wołam, a wysłuchał z przybytku swego głos mój, a wołanie moje doszło uszu Jego.
[8] »I wstrzęsła się i zadrżała ziemia, a posady niebios się zachwiały, i wstrzęsły się bo gniewem zapłonął.
[9] »Wzniósł się dym w gniewie Jego, a ogień z ust Jego zieje; zarzewia żarzą się z Niego.
[10] »I skłonił niebiosa i zstąpił, a gęsta mgła pod stopami Jego.
[11] »I wsiadł na Cherubina i nadleciał, i ukazał się na skrzydłach wichru.
[12] »I roztoczył mrok wokoło Siebie niby namiot, zebrane wody, gęste obłoki.
[13] »Przed blaskiem od Niego wspłonęły zarzewia ogniste.
[14] »I zagrzmiał z niebios Wiekuisty, a Najwyższy wydał grom Swój.
[15] »I puścił strzały i rozproszył ich, błyskawice i zmieszał ich.
[16] »I ukazały się łożyska morza, i obnażyły się posady świata, od groźby Wiekuistego, od zadęcia gniewnego tchnienia Jego.
[17] »Sięgnął z wysokości i ujął mnie, i wydobył z toni wielkiej.
[18] »Ocalił mnie od wroga potężnego, od nieprzyjaciół swoich, choć silniejsi byli odmnie.
[19] »Napadli mnie w dniu nieszczęścia mego, ale stał się Wiekuisty podporą moją.
[20] »I wywiódł mnie w przestronność, wybawił mnie, bo upodobał Sobie we mnie.
[21] »Wynagradza mnie Wiekuisty wedle sprawiedliwości mojej, wedle czystości rąk moich odpłaca mi.
[22] »Albowiem przestrzegałem dróg Wiekuistego, a nie byłem odstępcą od Boga mojego.
[23] »Bo wszystkie ustawy Jego są przedemną, a od praw Jego nie zbaczam.
[24] »I jestem cały oddany Jemu, a strzegę się od grzechu wszelkiego.
[25] »Przeto oddaje mi Wiekuisty wedle sprawiedliwości mojej, wedle czystości mojej przed oczyma Jego.
[26] »Z miłosiernym postępujesz miłosiernie, z mężem nieskazitelnym nieskazitelnie;
[27] »Ze szczerym postępujesz szczerze, a z przewrotnym bezwzględnie.
[28] »Ludzi uciśnionych wybawiasz, a oczy Swe zwracasz na wyniosłych i poniżasz ich.
[29] »Tak, światłem mojem Wiekuisty, Wiekuisty rozjaśnia ciemność moją.
[30] »Bo Tobą przełamię szyki, a Bogiem moim przestąpię mury.
[31] »Bóg - nieskazitelna droga Jego, słowo Wiekuistego czyste, tarczą On dla wszystkich, którzy ufają Mu.
[32] »Bo któż Bogiem oprócz Wiekuistego, a któż opoką krom Pana naszego.
[33] »Ten Bóg opasał mnie siłą i uczynił prostą drogę moją.
[34] »Upodobnił nogi moje do jelenich, a na wyżynach moich mnie utwierdza.
[35] »Wprawia ręce moje do boju, że naciągają łuk spiżowy ramiona moje.
[36] »I dałeś mi za tarczę wybawienie Twoje, a pobłażliwość Twoja uwielmożyła mnie.
[37] »Rozszerzyłeś kroki moje podemnie, a nie zachwiały się stawy moje.
[38] »Ścigałem wrogi moje i zgładziłem je, a nie wróciłem ażem je wytępił.
[39] »I zgładziłem i skruszyłem je, że nie mogły powstać, a padły pod stopy mojemi.
[40] »Tak opasałeś mnie mocą do boju, powaliłeś przeciwniki moje podemnie.
[41] »I wrogów moich podałeś mi kark, a nieprzyjaciół moich zmiażdżyłem.
[42] »Oglądali się, ale nikt nie pomógł, - na Boga, ale nie odpowiedział im.
[43] »I starłem ich jako proch ziemi, jak błoto ulic zdeptałem ich i rozrzuciłem.
[44] »Wybawiłeś mnie od zatargów w ludzie moim, zachowałeś mnie na głowę plemion; ludy, których nie znałem, służą mi.
[45] »Synowie obczyzny schlebiają mi, o których ze słuchu ucha zasłyszałem.
[46] »Synowie obczyzny omdleli, a drżąc uchodzą z zamków swoich.
[47] »Żyw Wiekuisty! pochwaloną niech będzie opoka moja, wywyższonym Bóg, opoka zbawienia mojego.
[48] »Bóg, który użyczył pomsty mi, a poddał narody podemnie,
[49] »Który mnie wyswobodził od wrogów moich, a nad przeciwniki moje wyniósł mnie; od każdego męża srogiego ocalił mnie.
[50] »Przeto sławić Cię chcę, o Wiekuisty, między narodami, a imieniu Twemu śpiewać będę.
[51] »Któryś wieżą obronną ustanowionego przez Siebie króla, który łaskę świadczy pomazańcowi Swojemu, Dawidowi, i rodowi jego na wieki.