Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Elisza zaś mówił był z kobietą, której syna wskrzesił, i rzekł: Wstań i wyrusz, ty wraz z całą rodziną twoją, a przebywaj gdziekolwiek będziesz mogła; albowiem przyzwie Wiekuisty siedmioletni głód na kraj, a poniekąd już on nastał.
[2] »Powstała tedy ona kobieta i uczyniła wedle słowa męża Bożego; wyruszyła wraz z rodziną swoją i przebywała w ziemi filistyńskiej przez siedm lat.
[3] »I stało się po upływie siedmiu lat, że wróciła owa kobieta z ziemi filistyńskiej i wyszła, by skarżyć się królowi względem domu i pola swego.
[4] »Król zaś rozmawiał właśnie z Giechazym, sługą męża Bożego, i rzekł: Opowiedz mi o owych czynach wielkich, których dokonał Elisza.
[5] »Gdy tedy opowiadał królowi jak wskrzesił zmarłego, a oto przybyła właśnie owa kobieta, której syna wskrzesił, by skarżyć się królowi względem domu i pola swego. I rzekł Giechazy: Panie mój i królu! Oto ta kobieta i oto syn jej, którego wskrzesił Elisza.
[6] »Poczem rozpytywał się król u kobiety, a ona mu opowiedziała. I przydał jej król dworzanina z poleceniem: Postaraj się zwrócić jej wszystko co do niej należy, wraz z całym plonem pola, od dnia w którym kraj opuściła aż dotąd.
[7] »I przybył Elisza do Damaszku, gdy Benhadad, król aramejski, był chory. I zawiadomiono go, mówiąc: Przybył tu mąż Boży.
[8] »Rzekł tedy król do Hazaela: Zabierz ze sobą podarki, a wyjdź na spotkanie męża Bożego i rozpytaj się przezeń Wiekuistego, mówiąc: Czy wyzdrowieję z tej choroby mojej?
[9] »I poszedł Hazael na spotkanie jego i zabrał podarki ze sobą, mianowicie rozmaitego rodzaju kosztowności Damaszku, brzemię czterdziestu wielbłądów. Gdy tedy przybył stanął przed nim, i rzekł: Syn twój, Benhadad, król aramejski, posyła mnie do ciebie i pyta się: Czy wyzdrowieję z tej choroby mojej?
[10] »I odpowiedział mu Elisza: Idź a oświadcz mu: Niewątpliwie wyzdrowiejesz! - jakkolwiek Wiekuisty mi ukazał, że umrzeć musi.
[11] »Przyczem utkwił wzrok na Hazelu i zatrzymał go na nim aż do uprzykrzenia. Poczem zapłakał mąż Boży.
[12] »I zapytał się Hazael: Czemu płaczesz, panie? I odpowiedział: Ponieważ wiem ile złego przyczynisz synom Izraela. Warownie ich spalisz ogniem, a młodzież ich wymordujesz mieczem, a niemowlęta ich roztrącisz, a brzemienne ich porozpłatasz.
[13] »I rzekł Hazael: Czemże sługa twój, ten pies, aby tak wielką, rzecz spełnił? I odpowiedział Elisza: Ukazał mi cię Wiekuisty jako króla nad Aramem.
[14] »Poczem, odszedł od Eliszy, a gdy wrócił do pana swego, zapytał się go tenże: Co mówił ci Elisza? I odpowiedział: Mówił mi, że niewątpliwie wyzdrowiejesz!
[15] »Nazajutrz jednak wziął makatę plecioną i zamoczył ją w wodzie i rozpostarł ją na obliczu jego, tak że umarł; Hazael zaś został królem miasto niego.
[16] »Piątego roku Jorama, syna Ahaba, króla izraelskiego, gdy jeszcze Jozafat był królem judzkim, objął rządy Jehoram, syn Jozafata, króla judzkiego.
[17] »Dwadzieścia dwa lata miał gdy rządy objął, a ośm lat panował w Jerozolimie.
[18] »I postępował drogą królów izraelskich, jak czynili ci z domu Ahaba; pojął bowiem córkę Ahaba za żonę, czynił tedy co niegodziwem było w oczach Wiekuistego.
[19] »Wiekuisty jednak nie chciał zniszczyć Judy ze względu na Dawida, sługę swojego, tak jako mu był przyrzekł, że zostawi iskierkę jemu i synom jego po wszystkie czasy.
[20] »Za dni jego odpadł Edom z pod władzy judzkiej i ustanowili króla nad sobą.
[21] »I wyciągnął Joram wraz z wszystkimi wozami wojennymi do Cairu i wyruszył nocą i poraził Edomitów, którzy go byli okrążyli, jak i wodzów wozów wojennych, tak że rozpierzchnął się lud do namiotów swoich.
[22] »Niemniej odpadł Edom z pod władzy judzkiej aż po dzień dzisiejszy. Libna zbuntowała się również czasu onego.
[23] »A co do innych spraw Jorama i wszystkiego czego dokonał, spisano to wszak w księgach dziejów królów judzkich.
[24] »I spoczął Joram przy ojcach swoich i pochowany został przy ojcach swoich w mieście Dawida. I objął rządy syn jego, Achazja, miasto niego.
[25] »Roku dwunastego Jorama, syna Ahaba, króla izraelskiego, objął rządy Achazja, syn Jehorama, króla judzkiego.
[26] »Dwadzieścia i dwa lata miał Achazja gdy rządy objął, a rok jeden panował w Jerozolimie. Imię zaś matki jego Atalja, córka Omrego, króla izraelskiego.
[27] »I postępował drogą domu Ahaba, i czynił co niegodziwem było w oczach Wiekuistego, jak ci z domu Ahaba, był bowiem spowinowacony z domem Ahaba.
[28] »I wyruszył z Joramem, synem Ahaba, na wojnę przeciw Hazaelowi, królowi aramejskiemu, pod Ramot w Gileadzie, zranili jednak Aramejczycy Jorama.
[29] »Wrócił tedy król Joram, aby leczyć się w Izreelu z różnych ran, które mu zadali Aramejczycy w Rama, gdy walczył z Hazaelem, królem aramejskim. Achazja zaś, syn Jehorama, król judzki, przybył odwiedzić Jorama, syna Ahaba, w Izreelu, ponieważ chory był.