Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Ma wprawdzie srebro kopalnię swoją, a pokład swój złoto, kędy je oczyszczają.
[2] »Żelazo wydobywa się z ziemi, a kamień roztapia się na kruszec.
[3] »Kres położono ciemności, i do ostatnich granic jej docierają, do kamieni nawet, które w mroku leżą i w cieniu pomroki śmiertelnej.
[4] »Przebijają szyb daleko od siedzib zamieszkałych, tak że zapomniały o nich stopy (przechodniów); zawieszeni kołyszą się zdala od ludzi.
[5] »Z ziemi wychodzi chleb, ale pod nią burzy się jak ogień.
[6] »Pokładem szafirów są kamienie jej, a piasek złoty jest udziałem jego.
[7] »Ale onej ścieżki (do mądrości) nie zna ptak drapieżny ani wypatrzyło jej oko krogulcze.
[8] »Nie kroczą po niej bestje młode, ani stąpa po niej lew (stary).
[9] »Na krzemień ściąga rękę swoją, wywraca z korzenia góry.
[10] »Przez skały przeprowadza strumienie, a każdy klejnot wykrywa wzrok jego.
[11] »Aby się nie sączyły, żyły wodne tamuje, a co skryte jest wywodzi na światło.
[12] »Ale mądrość - gdzież ją znaleść? a kędy siedlisko poznania?
[13] »Nie zna śmiertelny ceny jej, ani znaleść jej na ziemi żyjących.
[14] »Otchłań woła niemasz jej we mnie, a morze powiada niemasz jej przy mnie!
[15] »Nie można jej opłacić złotem szczerem, ani wagą srebra jej nabyć.
[16] »Nie zrównoważy jej złoto Ofiru, ani beryl kosztowny lub szafir.
[17] »Nie zrówna jej ani złoto ani klejnot szklisty, ani jest ceną jej naczynie szczerozłote.
[18] »O perłach i krysztale nie wspomnieć przy niej, a naszyjnik mądrości droższy niż z korali.
[19] »Nie zrówna jej topaz etjopski, najszczersze złoto nie zrównoważy jej.
[20] »Mądrość tedy zkąd ona przychodzi, a gdzież miejsce poznania?
[21] »Zakryta jest od oczu wszystkich żyjących, a przed ptactwem nieba utajona.
[22] »Przepaść i śmierć powiadają: uszyma naszemi zasłyszałyśmy wieść tylko o niej.
[23] »Bóg jeden świadom drogi do niej, On jeden zna siedzibę jej.
[24] »Bo sięga On wzrokiem aż po krańce ziemi, co pod całem niebem widzi.
[25] »Gdy nadał wiatrowi wagę, a wody urządzał miarą;
[26] »Gdy zakreślił prawo deszczowi, a szlak błyskowi gromów.
[27] »Wtedy obejrzał ją i sprawdził, ustanowił ją i wypróbował.
[28] »I oświadczył człowiekowi: Oto bojaźń Boża jest prawdziwą mądrością, a wymijanie złego rozumem!