Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »A gdy zaprzestali trzej owi mężowie odpowiadać Ijobowi, ponieważ sprawiedliwym się mniemał w oczach swoich,
[2] »Tedy wspłonął gniewem Elihu, syn Berachela z Buz, z rodu Rama. Przeciw Ijobowi wspłonął gniew jego, ponieważ sprawiedliwszym się mniemał niż Bóg sam.
[3] »Przeciw trzem też przyjaciołom swoim wspłonął gniew jego, że właściwej odpowiedzi nie znaleźli, a jednak Ijoba potępili.
[4] »Czekał zaś Elihu z wystosowaniem słów do Ijoba, ponieważ byli oni starsi od niego w latach.
[5] »Gdy tedy widział Elihu, że niema już odpowiedzi w ustach onych trzech mężów, wspłonął gniew jego.
[6] »I tak odezwał się Elihu, syn Berachela, z Buz, i rzekł: Młody ja w latach, a wyście starcy; przeto nieśmiałem i obawiałem się wynurzyć wam zdanie swoje.
[7] »Powiedziałem sobie: dni przemówią, a mnogie lata objawią mądrość.
[8] »Ale zaprawdę, tylko duch w człowieku, tylko tchnienie Wszechmocnego rozumnymi ich czyni.
[9] »Nie zawsze są znakomici mądrzy, nie zawsze rozumieją starcy co prawem jest.
[10] »Przeto powiadam: posłuchajcie mnie, wynurzę i ja zdanie swoje.
[11] »Otom czekał na mowy wasze, przysłuchiwałem się rozprawom waszym, póki nie dojdziecie właściwej rzeczy.
[12] »Tak, baczyłem na was, ale oto nie było ani jednego między wami, któryby przekonał Ijoba, któryby (trafnie) odpowiedział na mowy jego.
[13] »Nie mówcie: myśmy mądrość znaleźli - bo tylko Bóg może go odeprzeć, nie człowiek.
[14] »Nie do mnie wystosował on mowy swoje, ale nie waszemi też słowy odpowiem mu.
[15] »Zmieszali się, nie odpowiadają więcej; niedostawa im słów.
[16] »Czyżby mi dalej czekać, gdy mówić przestali, gdy umilkli, a nic już nie odpowiadają?
[17] »Odezwę się tedy i ja ze strony mojej, wynurzę i ja zdanie swoje.
[18] »Bom pełen słów, dławi mnie wstrzymany oddech we wnętrzu mojem.
[19] »Oto wnętrze moje jako moszcz, któremu się nie otwiera; jako świeżo napełnione miechy, które pęknąć muszą.
[20] »Przemówię tedy, abym sobie ulżył, otworzę usta moje i odezwę się.
[21] »Nie uwzględnię niczyjej osoby, a żadnemu człowiekowi schlebiać nie będę.
[22] »Bo schlebiać nie umiem; stwórca mój czyżby mnie nie porwał niezwłocznie?