Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »I nad tem też drży serce moje, i wyskakuje jakoby z miejsca swojego.
[2] »O słuchajcie, słuchajcie grzmienia głosu Jego i szumu, który z ust Jego wychodzi!
[3] »Pod całem niebem go rozsyła, a światło jego idzie aż po krańce ziemi.
[4] »Za Nim huczy głos; grzmi głosem majestatu Swego, a nie powstrzymuje błyskawic gdy ma być słyszany grom Jego.
[5] »Straszliwie grzmi Bóg głosem Swoim - rzeczy wielkie sprawuje, których nie pojmujemy.
[6] »Tak, mówi On do śniegu: padaj na ziemię, a niemniej, i do deszczu kroplistego i do ulew Swych nawalnych i gwałtownych.
[7] »A wtedy zawiera każdego człowieka rękę, aby poznali wszyscy ludzie dzieła Jego.
[8] »Cofa się zwierz do jaskini a w kniejach swoich się wylega.
[9] »Ze schroniska wychodzi burza, a od rozpędzających wichrów mróz.
[10] »Od tchnienia Bożego wytwarza się lód, a przestwór wód się stęża.
[11] »Gradem też obciąża chmury, a rozprasza obłoki światłem Swojem.
[12] »A wirują one w koło wedle planów Jego, aby uskutecznić wszystko co im rozkazał na powierzchni całego kręgu ziemskiego.
[13] »Bądź jako rózgę karcącą, bądź jako pożytek ziemi Jego, bądź jako znak Jego łaski wywołuje je.
[14] »Skłońże na to ucho Ijobie, zastanów się a rozważ te cuda Boże.
[15] »Izali ci wiadomo jakie im Bóg zadanie wyznacza, albo jak każe zabłysnąć światłu chmur Swoich?
[16] »Izali rozumiesz ruchy obłoków i dziwy Tego, który skończonej jest umiejętności?
[17] »W jaki sposób szaty twe się ogrzewają, gdy ucisza ziemię powiewem z południa.
[18] »Czyżeś rozpostarł wraz z Nim niebiosa, trwałe jakby zwierciadło lane.
[19] »Wskaż co Mu powiedzieć mamy; bo nie potrafim odpowiedzi ułożyć z powodu mroku naszego.
[20] »Czyż należy Go powiadomić, że mówić chcę? Ale czyż kiedy żądał człowiek, aby zgładzonym został?
[21] »Tak nie można spoglądać na światło słoneczne jak jasno wskróś chmur świeci, gdy przeciąga wiatr, który je oczyszcza.
[22] »Od północy zjawia się jakby złoto, wokoło Boga roztacza się majestat straszny.
[23] »Ale Wszechmocnego - nie dościgniem Go: wzniosły On potęgą, sądem, pełnią sprawiedliwości; nie gnębi nikogo.
[24] »Przeto powinni się Go obawiać ludzie; wszakże lekceważy On wszystkich, w własnem mniemaniu mądrych.