Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Wołaj tylko! Jest li kto, któryby ci odpowiedział? albo do którego z świętych chcesz się zwrócić?
[2] »Zaprawdę, głupiego morduje własny jego gniew, a ograniczonego zabija własna jego zagorzałość.
[3] »Sam widziałem głupiego, który głęboko się zakorzenił, wszakżem przeklął nagle siedzibę jego.
[4] »Dalekie są dzieci jego od pomocy; zdeptane zostają w bramie a nikt nie ocala.
[5] »Żniwo jego pochłania głodny - nawet z pośród cierni je wydobywa - a łakną spragnieni dobra jego.
[6] »Albowiem nie z prochu wyrasta niedola, ani z ziemi wschodzi nędza.
[7] »Nie - człowiek na nędzę się rodzi, tak jak iskry płomienia, aby w górę się wznosiły.
[8] »Ja wszakże zwróciłbym się do Wszechmocnego, a sprawę moją poruczyłbym Bogu,
[9] »Który spełnia rzeczy wielkie i niezbadane, dziwne, którym liczby niemasz.
[10] »Spuszcza On deszcz na oblicze ziemi, a wody na błonia zsyła.
[11] »Podnosi nizkich wysoko, a pogrążonych w żałości, aby wyżyn szczęścia dostąpili.
[12] »Niweczy knowania chytrych, aby ręce ich nic skutecznego nie zdziałały.
[13] »Chwyta przemądrych w własnej ich chytrości, że zamysł przebiegłych chybiony.
[14] »Wśród jasnego dnia zderzają się z ciemnością, a jakoby w nocy macają w południe.
[15] »Tak wybawia od miecza od paszczy ich, a z mocy przemożnego biedaka.
[16] »I wschodzi słabemu nadzieja, a złość stula usta swoje.
[17] »Oto szczęsny człowiek, którego karci Bóg! karaniem tedy Wszechmocnego nie pogardzaj.
[18] »Bo On rani ale i leczy; uderza, ale ręce Jego uzdrawiają.
[19] »Z sześciu utrapień cię wyzwoli, a w siedmiu nie dotknie cię zło.
[20] »W czasie głodu wybawia cię od śmierci, a na wojnie z mocy oręża.
[21] »Przed biczem języka ukryty jesteś, a niemasz się obawiać gdy spustoszenie się zbliża.
[22] »Spustoszeniu i głodowi urągać możesz, a bestyj ziemi bać się nie potrzebujesz.
[23] »Albowiem z kamieniem polnym sprzymierzony jesteś, a bestje dzikie zaprzyjaźniły się z tobą.
[24] »I tak doświadczysz, że spokojny namiot twój, rozpatrujesz swą siedzibę, a nie dostrzegasz braku.
[25] »Poznasz też, że liczny ród twój, a odrośle twoje niby zioła ziemi.
[26] »W pełni dni zstąpisz do grobu, tak jako znoszone bywają snopy czasu swojego.
[27] »Oto cośmy zbadali - nie inaczej jest! Słuchajże tego i rozważ sam u siebie.