Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Dziękujcie Bogu bo dobry, bo na wieki łaska Jego.
[2] »Niech powiedzą wyswobodzeni przez Boga, których wyzwolił z ręki ciemięzcy.
[3] »I z ziem zgromadził ich, od Wschodu i Zachodu, od Północy i od morza.
[4] »Błąkali się po pustyni, po stepie bezdrożnym; miasta osiadłego nie znaleźli.
[5] »Głodni i spragnieni, dusza w nich omdlewała.
[6] »I wołali do Boga w niedoli swojéj, z utrapień wybawił ich.
[7] »I poprowadził ich drogą prostą, by doszli do miasta osiadłego.
[8] »Niech sławią Bogu łaskę Jego, i Jego cuda względem synów Adama.
[9] »Albowiem zasycił duszę spragnioną, a duszę zgłodniałą napełnił dobrém.
[10] »Przebywających w mroku i w cieniu śmierci, więzionych nędzą i żelazem.
[11] »Bo przekorni byli słowom Pana, i radom Najwyższego urągali.
[12] »Przeto zgnębił biedą ich serce, upadli, a nie było wybawcy.
[13] »I wołali do Boga w niedoli swojéj, z ich utrapień wybawił ich.
[14] »Wywiódł ich z mroku i z cienia śmierci, a więzy ich zerwał.
[15] »Niech sławią Bogu łaskę Jego, i Jego cuda względem synów Adama.
[16] »Bo skruszył wrota spiżowe, a zawory żelazne połamał.
[17] »Niebaczni za drogę grzeszną swoję, i za występki swoje cierpieli.
[18] »Wszelką strawą gardziła ich dusza, i doszli do bram śmierci.
[19] »I wołali do Boga w niedoli swojéj, z utrapień wybawił ich.
[20] »I zesłał słowo Swoje i wyleczył ich, ocalił ich od zaguby.
[21] »Niech sławią Bogu łaskę Jego, i Jego cuda względem synów Adama.
[22] »Niech ofiarują ofiary dziękczynne, i opowiadają dzieła Jego w radości.
[23] »Zstępujący na morze w okrętach, pracujący na wodach szerokich,
[24] »Oni widzieli sprawy Boże, i cuda Jego w głębinie.
[25] »I rzekł, i wzniecił wicher gwałtowny, który podniósł bałwany jego.
[26] »Piętrzą się ku niebu, zstępują w głębiny, dusza ich w niebezpieczeństwie mięknie.
[27] »Potaczają się, chwieją jak pijany, a wszystka umiejętność ich zniweczona.
[28] »I wołali do Boga w niedoli swojéj, a z utrapień wyprowadził ich.
[29] »Zamienił burzę na ciszę, i uśmierzyły się ich fale.
[30] »I ucieszyli się, że zamilkły, i doprowadził ich do celu ich pragnień.
[31] »Niech sławią Bogu łaskę Jego, i Jego cuda względem synów Adama.
[32] »Niech wywyższają Go w zborze ludu, i na radzie starszych niech Go chwalą.
[33] »Obrócił rzeki w pustynie, a źródła wód w suszę spiekłą.
[34] »Ziemię płodną w glebę solną, dla niegodziwości jéj mieszkańców.
[35] »Obrócił pustynie w jeziora, a ziemię suchą w źródła wód.
[36] »I usadowił tam zgłodniałych, i założyli miasto osiadłe.
[37] »I obsieli pola, i nasadzili winnice, i przyniosły owoc, plon coroczny.
[38] »I błogosławił im, i rozmnożyli się bardzo, a dobytku ich nie umniejszył.
[39] »Umniejszeni byli i pognębieni od udręczenia, nędzy i troski.
[40] »Wylał hańbę na dostojników, i zabłąkał ich po stepie bezdrożnym.
[41] »A wyniósł ubogiego z nędzy, i rozmnożył jak trzodę rodziny.
[42] »Widzą to prawi i cieszą się, a wszelkie bezprawie zamyka swe usta.
[43] »Kto mądry, zachowa to wszystko, i rozważy łaski Boga.