Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »I oświadczył Wiekuisty Mojżeszowi i Ahronowi w ziemi Micraim i rzekł:
[2] »"Miesiąc ten, będzie wam początkiem miesięcy; pierwszym on dla was z miesięcy roku!
[3] »Powiedźcie całemu zborowi Israela, mówiąc: "Dziesiątego tego miesiąca niech wezmą sobie, każdy jagnię dla rodziny, jagnię dla domu.
[4] »A jeżeliby za małym był dom na jagnię, to niechaj weźmie on i sąsiad jego, najbliższy jego domu, - wedle ilości dusz; każdego w miarę jego spożycia policzycie na jagnię.
[5] »Jagnię zdrowe, samca, roczniaka mieć będziecie; z owiec albo z kóz wziąć je możecie.
[6] »I będziecie je chowali do czternastego dnia tego miesiąca, a wtedy zarznie je cała rzesza zboru Israelskiego, nad wieczorem.
[7] »I wezmą z krwi jego, i pokropią oba odrzwia i nadproże w domach, w których pożywać je będą.
[8] »I będą jedli mięso jego tej samej nocy, upieczone na ogniu; z przaśnikami i gorzkiemi ziołami jeść je będą.
[9] »Nie będziecie pożywali z niego nic niedopieczonego, ani ugotowanego w wodzie, tylko pieczone na ogniu, od głowy do nóg i wnętrzności jego.
[10] »A nie zostawicie zeń do rana; a coby zostało zeń do rana, w ogniu spalicie.
[11] »A tak pożywać je będziecie: biodra wasze przepasane, obuwie wasze na nogach waszych, a laska wasza w ręku waszym, i spożyjecie je w pośpiechu; jest to ofiara paschalna Wiekuistemu.
[12] »I przejdę po ziemi Micraim tej samej nocy, i porażę wszelkie pierworodne w ziemi Micraim, - od człowieka do bydlęcia, i nad wszystkiemi bożyszczami Micraimu wykonam sądy: Jam Wiekuisty.
[13] »A będzie wam ona krew znakiem na domach, w których będziecie, i ujrzę krew i ominę was i nie będzie w pośród was klęski zgubnej, gdy razić będę na ziemi Micraim.
[14] »A będzie ten dzień wam pamiątką, i obchodzić go będziecie jako uroczystość Wiekuistemu w pokoleniach waszych; jako ustawę wieczną obchodzić go będziecie.
[15] »Przez siedm dni jeść wam przaśniki, wszakże dnia już pierwszego, wyprzątniecie zakis z domów waszych, bo ktoby spożył co kiszonego, od dnia pierwszego aż do dnia siódmego, - wytracona będzie dusza ta z pośród Israela.
[16] »A dnia pierwszego zgromadzenie uroczyste, a dnia siódmego zgromadzenie uroczyste będzie u was: żadna robota wykonana nie będzie w nich; jedynie co służy na pokarm dla każdego, to jedynie przyrządzoném być może u was.
[17] »A przestrzegajcie przaśników; albowiem tego samego dnia wywiodłem zastępy wasze z ziemi Micraim; i przestrzegajcie dnia tego w pokoleniach waszych jako ustawę wieczną.
[18] »Pierwszego miesiąca, czternastego dnia miesiąca na wieczór, jeść będziecie przaśniki, aż po dzień dwudziesty pierwszy tegoż miesiąca na wieczór.
[19] »Przez siedm dni zakis niech się nie znajduje w domach waszych; bo ktoby spożył co kiszonego, wytracona będzie dusza ta ze zgromadzenia Israelskiego, - tak przychodzień, jako i zrodzony w kraju.
[20] »Żadnego kiszonego jeść nie będziecie; we wszystkich siedzibach waszych jeść będziecie przaśniki!"
[21] »I zwołał Mojżesz wszystkich starszych Israela, i rzekł do nich: "Sprowadźcie i weźcie sobie jagnięta, według rodzin swoich, a zarznijcie ofiarę paschalną.
[22] »Weźmiecie téż wiązkę hyzopu, i zamoczycie we krwi znajdującej się w naczyniu, a pomażecie nadproże i oba odrzwia krwią znajdującą się w naczyniu; sami zaś nie wyjdziecie, nikt za drzwi domu swego, aż do rana.
[23] »A gdy przejdzie Wiekuisty, by porazić Micraim, a zobaczy krew na nadprożu i na obu odrzwiach, przejdzie Wiekuisty mimo tych drzwi, i nie dozwoli niszczycielowi wejść do domów waszych, by razić.
[24] »I będziecie przestrzegali tego, jako ustawę dla siebie i dla synów swoich, na wieki.
[25] »I będzie, gdy przyjdziecie do ziemi, którą da wam Wiekuisty, jako przyrzekł, - przestrzegać wtedy będziecie tego obrzędu.
[26] »A gdy wtedy powiedzą wam dzieci wasze: cóż to za obrzęd u was?
[27] »To odpowiecie: ofiara to paschalna Wiekuistemu, który przeszedł mimo domów synów Israelskich w Micraim, gdy raził Micrejczyków, a domy nasze uchronił." I ukłonił się lud i ukorzył się.
[28] »I poszli i uczynili to synowie Israela; jako przykazał Wiekuisty Mojżeszowi i Ahronowi, tak uczynili.
[29] »I stało się o północy, że poraził Wiekuisty wszystko pierworodne w ziemi Micraim, od pierworodnego Faraona, który miał zasiąść na tronie jego, aż do pierworodnego więźnia, który zostawał w więzieniu, i wszelkie pierworodne z bydła.
[30] »I wstał Faraon w nocy - on i wszystkie sługi jego i wszystek Micraim; i powstał płacz wielki w Micraim, bo nie było domu, w którymby nie było umarłego.
[31] »I wezwał Mojżesza i Ahrona w nocy, i rzekł: «Zabierzcie się, wyjdźcie z pośród ludu mojego, tak wy, jak i synowie Israela, a idźcie, służcie Wiekuistemu, jakeście mówili.
[32] »I trzody wasze i stada wasze zabierzcie, jakeście żądali i idźcie; a błogosławcie téż i mnie!»
[33] »I nalegali Micrejczycy na lud, by ich czemprędzej wyprawić z kraju, bo rzekli: «Wszyscy pomrzemy.»
[34] »I poniósł lud ciasto swoje, zanim skisło, donice swoje obwinięte w zwierzchnie szaty swe, na barkach swoich.
[35] »A synowie Israela uczynili według słowa Mojżesza, i uprosili u Micrejczyków naczynia srebrne i naczynia złote i szaty.
[36] »A Wiekuisty dał łaskę ludowi w oczach Micrejczyków i użyczyli im, i tak opróżnili Micrejczyków.
[37] »I wyruszyli synowie Israela z Ramses do Sukkoth: około sześciukroćstotysięcy mężów pieszych, oprócz dzieci.
[38] »I także różnoplemiennego ludu mnóstwo wyszło z nimi i trzody, i stada, dobytek wielki bardzo.
[39] »I wypiekli ciasto, które wynieśli z Micraim, na placki przaśne; ponieważ nie skisło, bo wypędzeni zostali z Micraim, a nie mogli się zatrzymywać; a także zapasów nie przygotowali sobie.
[40] »A czasu pobytu synów Israela, który spędzili w Micraim, było czterysta trzydzieści lat.
[41] »I było po upływie czterystu trzydziestu lat, że tegoż samego dnia, wyszły wszystkie zastępy Wiekuistego z ziemi Micraim.
[42] »Noc to była czuwania dla Wiekuistego, aby ich wyprowadzić z ziemi Micraim, noc to czuwania przed Wiekuistym dla wszystkich synów Israela w pokoleniach ich.
[43] »I rzekł Wiekuisty do Mojżesza i Ahrona: «Oto ustawa ofiary paschalnej: Żaden cudzoziemiec niema jeść z niej.
[44] »A każdy niewolnik, nabyty za pieniądze, - gdy go obrzezasz, wtedy jeść z niej może.
[45] »Przysiedleniec albo najemnik, nie będzie jadł z niej.
[46] »W jednym domu ma być spożyta, nie wyniesiesz z domu z tego mięsa na dwór; a kości nie złamiecie w niej.
[47] »Cały zbór Israelski spełni ją.
[48] »A jeśli zamieszka u ciebie cudzoziemiec, i zechce spełnić paschalną ofiarę Wiekuistemu; obrzeż u niego wszystkich płci męzkiej, a wtedy przystąpi do spełnienia jej, i będzie jako urodzony w kraju; żaden zaś nieobrzezaniec pożywać z niej nie będzie.
[49] »Zakon jeden będzie dla krajowca i dla cudzoziemca przemieszkującego w pośród was.»
[50] »I uczynili to wszyscy synowie Israela: jako rozkazał Wiekuisty Mojżeszowi i Ahronowi, tak uczynili.
[51] »I stało się, że tegoż samego dnia wywiódł Wiekuisty synów Israela z ziemi Micraim, wedle zastępów ich.