Teksty » Izaak Cylkow - Przekłady Starego Testamentu » 2 Księga Mojżeszowa » Rozdział 21
«  2 Księga Mojżeszowa 20 2 Księga Mojżeszowa 21 2 Księga Mojżeszowa 22  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »A oto są prawa, które przedstawisz im: [2] »Gdy kupisz niewolnika ibrejskiego, sześć lat niechaj służy, a siódmego wyjdzie na wolność, darmo. [3] »Jeżeli sam jeden przyszedł, sam jeden niechaj wyjdzie; jeżeliby zaś był żonaty, niechaj wyjdzie i żona jego z nim. [4] »Jeżeli mu pan jego dał żonę, a urodziła mu synów albo córki; żona z dziećmi swemi zostaną przy panu jej, a on wyjdzie sam jeden. [5] »Jeżeliby zaś powiedział niewolnik: miłuję pana mojego; żonę i dzieci moje; nie wyjdę na wolność; [6] »Tedy przywiedzie go pan jego przed sędziów, a postawi go u drzwi, albo u odrzwia, i przekole mu pan jego ucho szydłem, i będzie mu służył na zawsze. [7] »A jeżeliby zaprzedał mąż córkę swą na służebnicę; to nie wyjdzie ona jako wychodzą niewolnicy. [8] »Jeżeli nie znajduje upodobania w oczach pana swojego, który był przeznaczył ją dla siebie, to niechaj jej pomoże się wykupić; obcym ludziom nie jest mocen ją sprzedać, wzgardziwszy nią. [9] »A jeżeli ją dla syna swego przeznaczy; to niechaj wedle prawa dziewic postępuje z nią. [10] »A jeżeliby inną wziął dla niego; tedy pożywienia, odzieży i małżeńskiego pożycia jej nie pozbawi. [11] »A jeżeliby trzech tych (warunków) nie dopełnił jej, to wyjdzie darmo, bez wykupu. [12] »Kto pobije człowieka na śmierć, śmiercią ukarany będzie. [13] »Lecz kto nie czychał, ale Bóg nadarzył tak pod rękę jego - to wyznaczę ci miejsce dokąd ma uciec. [14] »Jeżeliby zaś kto godził na bliźniego, a zabił go zdradziecko; od ołtarza Mojego weźmiesz go na stracenie. [15] »Kto uderzy ojca swojego, albo matkę swoję; śmiercią ukarany będzie. [16] »A kto wykradnie człowieka, - czy sprzedał go, czy znajduje się w mocy jego - śmiercią karanym będzie. [17] »A kto przeklina ojca swojego, albo matkę swoję; śmiercią ukaranym będzie. [18] »A gdy pokłócą się ludzie, a uderzy jeden drugiego kamieniem, albo pięścią, i nie umrze, ale zapadnie na łoże; [19] »To jeżeliby powstał, a przechadzał się po ulicy o kuli swej, - uwolnionym będzie uderzający; wszakże za zmarnowanie czasu go wynagrodzi, i da go zupełnie wyleczyć. [20] »A jeżeliby kto pobił niewolnika swojego, albo służebnicę swoję kijem, i umarliby pod ręką jego; niech pomszczoném to będzie. [21] »Wszakże, gdyby dzień, albo dwa dni przeżył: nie należy brać pomsty, bo to pieniądz jego. [22] »Gdy się wadzić będą ludzie, a uderzy kto kobietę brzemienną, tak że poronionym będzie płód jej, inny zaś wypadek nie zajdzie; tedy poniesie karę pieniężną, jaką nałoży na niego mąż tej kobiety, albo zapłaci wedle wyroku sędziów. [23] »(Jeżeli zaś zajdzie wypadek; tedy ustanowisz życie za życie): [24] »Jeżeli oko - za oko; jeżeli ząb - za ząb; jeżeli ręka - za rękę; jeżeli noga - za nogę; [25] »Jeżeli opalenizna - za opaleniznę; jeżeli rana - za ranę; jeżeli siniec - za siniec. [26] »Jeżeli uderzy kto w oko niewolnika swego, albo w oko służebnicy swojej, i uszkodzi je; to wypuści go na wolność za oko jego. [27] »Także jeżeli ząb niewolnika swojego, albo ząb służebnicy swojej wybije; to wypuści go na wolność za ząb jego. [28] »Jeżeli zabodzie wół mężczyznę, albo kobietę, na śmierć; to należy ukamionować wołu, i nie jeść mięsa jego; a właściciel wołu - wolny. [29] »Wszakże, jeżeli to wół bodliwy od wczoraj i zawczoraj, i ostrzeżono właściciela jego, a nie strzegł go, i zabił mężczyznę, albo kobietę: to będzie wół ukamionowany, a nadto i właściciel jego stracony. [30] »Jeżeliby wszakże pokutę włożono na niego; da wtedy okup duszy swojej, jakikolwiek nałożony nań zostanie. [31] »Czy chłopca zabodzie, czy dziewczynę zabodzie: podług tegoż prawa postąpioném będzie z nim. [32] »Jeżeliby niewolnika zabódł wół, albo służebnicę - srebra trzydzieści szeklów da panu ich, a wół ukamionowany będzie. [33] »A jeżeliby kto otworzył jamę, albo gdyby kto wykopał studnię, i nie przykrył jej, a wpadłby tam wół albo osieł: [34] »To niechaj winny za studnię zapłaci; pieniądze niechaj zwróci właścicielowi jego; a zabity niechaj należy do niego. [35] »Gdyby czyj wół ubódł wołu sąsiada, a zdechłby: to sprzedadzą wołu żywego, i podzielą się ceną jego; a także zabitym podzielą się. [36] »Ale jeżeli było wiadomo, że to wół bodliwy od wczoraj i zawczoraj, a nie strzegł go właściciel jego - to powinien oddać wołu za wołu; a zabity niechaj należy do niego. 
«  2 Księga Mojżeszowa 20 2 Księga Mojżeszowa 21 2 Księga Mojżeszowa 22  »


 Źródło tekstu: Tekst opracowany przez BibliePolskie.pl na podstawie skanów własnych.Opis prezentowanego tekstu: Tekst polski z 13 tomów wydań przekładów ksiąg Starego Testamentu dokonanego przez rabina Izaaka Cylkowa na przełomie XIX/XX wieku. Z ksiąg Starego Testamentu brakuje tylko przekładu ksiąg Kronik, Ezdrasza, Nehemiasza i Daniela (albo Cylkow nie zdążył ich przełożyć, albo rękopisy tłumaczenia zaginęły).