Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Mądrość kobiet buduje ich dom, ale burzy go głupota własnemi swemi rękoma.
[2] »W prostocie swej postępuje kto Wiekuistego się obawia, ale kto krzywemi chodzi drogami lekceważy Go.
[3] »Rózga pychy jest w ustach głupca, wargi jednak mędrców ochraniają ich.
[4] »Gdzie niema wołów tam żłób pusty, obfitość jednak plonów idzie z siły cielca.
[5] »Świadek wiarygodny nie kłamie, ale rozgłasza łgarstwa świadek fałszywy.
[6] »Szuka szyderca mądrości ale daremnie; dla rozumnego jednak jest snadnem poznanie.
[7] »Trzymaj się zdala od człowieka głupiego, albowiem nie zauważysz tam nic z ust rozsądnych.
[8] »Mądrością roztropnego jest zrozumienie swej drogi, ale niedorzecznością głupców jest obłuda.
[9] »Wśród błaznów rozprawia występek, ale wśród prawych łagodność.
[10] »Tylko serce samo zna własną swą gorycz, i w radości też jego nie może brać obcy udziału.
[11] »Dom niegodziwych ulegnie zagładzie, ale namiot prawych zakwitnie.
[12] »Niejedna droga wydaje się człowiekowi prostą, do śmierci jednak wiedzie koniec jej.
[13] »Nawet w śmiechu może serce zaboleć, a końcem radości bywa zgryzota.
[14] »Z dróg swoich się nasyci, kto przewrotnego jest serca, a z czynów swoich człowiek zacny.
[15] »Prostoduszny wierzy każdemu słowu, roztropny jednak zastanawia się nad każdym swym krokiem.
[16] »Mądry obawia się a stroni od złego, głupi jednak unosi się i czuje się bezpiecznym.
[17] »Porywczy dopuszcza się niedorzeczności, ale człowiek podstępny jest znienawidzony.
[18] »Przyswajają sobie kpy głupotę, ale rozumni uwieńczają się wiedzą.
[19] »Muszą się źli przed dobrymi ukorzyć, a niegodziwi u bram sprawiedliwych.
[20] »Nawet u najbliższego swego bywa znienawidzony biedny, ale przyjaciół możnego jest wielu.
[21] »Kto bliźnim swym pomiata, grzeszy; ale szczęsny ten, który nad ubogimi się lituje.
[22] »Zaprawdę, tułać się przyjdzie tym, którzy zło knują, ale miłości i wierności doświadczą, którzy dobro zamyślają.
[23] »Za każdym trudem przyjdzie pożytek, ale puste słowa prowadzą tylko do niedostatku.
[24] »Koroną mądrych jest ich bogactwo, ale głupota błaznów pozostaje głupotą.
[25] »Zbawcą życia jest świadek prawdomówny, ale kto kłamstwa wygłasza szerzy szalbierstwo.
[26] »W bojaźni Wiekuistego leży otucha silna, jeszcze dzieciom takiego będzie obroną.
[27] »Bojaźń Wiekuistego jest źródłem życia, pozwala uniknąć sideł śmierci.
[28] »Na mnogości ludu opiera się wspaniałość króla, ale brak narodu jest ruiną księcia.
[29] »Pobłażliwy bogaty jest w zastanowienie, ale popędliwy podnosi wysoko błazeństwo.
[30] »Życiem dla ciała jest serce spokojne, ale zgnilizną w kościach namiętność.
[31] »Kto biednego uciemięża bluźni jego stwórcy; czci go zaś, kto nad ubogim się lituje.
[32] »Przez złość swą bywa strącony niegodziwy, ale ufa jeszcze i przy śmierci swej sprawiedliwy.
[33] »W sercu rozumnego spoczywa mądrość, ale z wnętrza głupców wydobywa się ona na jaw.
[34] »Sprawiedliwość wywyższa naród, ale hańbą ludów jest grzech.
[35] »Przychylność króla znajduje sługa roztropny, ale oburzenia jego doświadczy niezaradny.