Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Wszystko ma porę swoję, a każde przedsięwzięcie swój czas pod niebem.
[2] »Jest czas rodzenia się, i czas umierania; jest czas sadzenia, i czas wyrywania co sadzone.
[3] »Zabijanie ma swój czas, i leczenie ma swój czas; burzenie ma swój czas, i budowanie ma swój czas.
[4] »Jest czas płaczu i czas śmiechu; czas biadania i czas pląsania.
[5] »Czas rozrzucania kamieni, i czas zbierania kamieni, czas pieszczoty i czas oddalania się od pieszczot.
[6] »Czas szukania i czas tracenia; czas chowania i czas odrzucania.
[7] »Czas rozdzierania i czas zszywania; czas milczenia i czas mówienia.
[8] »Czas miłowania i czas nienawidzenia; czas wojny i czas pokoju.
[9] »Jakąż tedy korzyść odnosi pracujący z całej pracy swojej?
[10] »Widziałem popęd, który złożył Bóg w synach ludzkich, aby się nim trapili.
[11] »Wszystko urządził pięknie w swoim czasie, i wieczność też złożył w sercu ich; tylko że nie zdolny człowiek dzieła tego, które Bóg urządził, od początku do końca dojść.
[12] »Przekonałem się stąd, że nie mają nic lepszego dla siebie jak tylko, aby się każdy cieszył i sobie dogadzał w życiu swojem.
[13] »Ale również, że aby kto jadł i pił i sobie dogadzał przy całej pracy swojej, tylko darem jest Bożym.
[14] »Przekonałem się, że cokolwiek Bóg uczynił na wieki trwa; że nie można do tego nic dodać, ani z tego nic ująć: - Bóg to tak urządził, aby się Go obawiano.
[15] »To co się odbywa, już dawno jest, a co być ma już dawno istniało; a Bóg odszukuje co wypartem zostało.
[16] »Nadtom widział jeszcze pod słońcem: na miejscu prawa było bezprawie, a na miejscu sprawiedliwości niegodziwość.
[17] »I rzekłem sam do siebie: sprawiedliwego i niegodziwego osądzi Bóg, bo czas dla każdego przedsięwzięcia i dla każdej czynności tam.
[18] »Rzekłem sam do siebie: Gwoli synom ludzkim to bywa, aby ich Bóg doświadczył i aby poznali, że tylko do bydła są podobni.
[19] »Bo przeznaczenie ludzi i przeznaczenie bydła - jednakowe przeznaczenie ich: bo jaka śmierć jednego, taka śmierć drugiego a jedno tchnienie mają wszyscy, a wyższości człowieka nad bydlęciem niema, bo wszystko marność.
[20] »Wszystko idzie na jedno miejsce: wszystko powstaje z prochu i wszystko znów w proch się obraca.
[21] »Któż to wie, czy duch synów ludzkich w górę się wznosi, i czy duch bydlęcia nadół ku ziemi zstępuje?
[22] »Widziałem tedy, że niemasz nic lepszego dla człowieka nad to, aby się cieszył sprawami swojemi, bo to udział jego; któż bowiem go poprowadzi, aby ujrzał co będzie po nim?