Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »O Arielu, Arielu, grodzie w którym osiadł Dawid! Dodajcie jeszcze rok do roku, niechaj święta okrążą.
[2] »Wtedy ucisnę Ariel, że będzie jęk i skarga; ale pozostanie Mi jako Ariel.
[3] »I rozłożę się kręgiem wokoło ciebie, i otoczę cię wałem i wzniosę przeciw tobie baszty.
[4] »I poniżony z ziemi będziesz mówił, i z prochu głucho wyjdzie mowa twoja, i będzie jako wieszczbiarza z ziemi głos twój, a z prochu mowa twoja szeptać będzie.
[5] »Ale będzie jako pył drobny tłum wrogów twoich, i jako plewa lotna rzesza potężnych, a stanie się to nagle, niespodzianie.
[6] »Od Wiekuistego zastępów nawiedzonym będziesz grzmotem i łomotem i łoskotem wielkim, wichrem i burzą i płomieniem pożogi trawiącej.
[7] »I będzie jako sen, jako mara nocna tłum wszystkich ludów występujących przeciw Arielowi, i wszystkich walczących przeciw niemu i warowniom jego, i którzy napierają nań.
[8] »I będzie, jak się śni głodnemu jakoby jadł, ale ocuciwszy się, a czczą dusza jego; i jak się śni pragnącemu jakoby pił, ale ocuciwszy się, a oto znużony jest, a dusza jego łaknie, - tak będzie i tłum wszystkich ludów występujących przeciw górze Cyon.
[9] »Zastanawiajcie się tylko i zadziwiajcie, udawajcie ślepych i osłupiejcie!... Upojeni są nie od wina, potaczają się, nie od napoju.
[10] »Bo rozlał na was Wiekuisty ducha odurzenia i zawarł oczy wasze - proroków - i głowy wasze - wieszczów - zasłonił.
[11] »I stało się wam objawienie wszelkie niby słowa pisma zapieczętowanego, które się podaje piśmiennemu, mówiąc: Przeczytajcie to: a odpowiada: Nie mogę, bo zapieczętowaném jest.
[12] »A gdy podaje się znów pismo takiemu, co na piśmie się nie zna, mówiąc: Przeczytajcie to! a odpowiada: Nie znam się na piśmie.
[13] »Przeto rzecze Pan: Ponieważ przybliża się do Mnie lud ten usty swojemi, i wargami swemi Mnie czci, ale serce swoje oddala odemnie, a jest bojaźń ich przedemną, przepisem ludzkim, wyuczonym;
[14] »Przeto pocznę Sobie nadal osobliwie z ludem tym, - osobliwie i nadzwyczajnie, - że przepadnie mądrość mędrców jego, a roztropność roztropnych jego zniknie.
[15] »Biada tym, którzy głęboko przed Wiekuistym ukrywają zamysły i są w ciemności sprawy ich, a powiadają: Któż nas widzi i któż zna nas?
[16] »Jakaż przewrotność wasza! Czyż za glinę garncarz poczytan, żeby rzekło naczynie o mistrzu swoim: On mnie nie zrobił, albo utwór rzekł o twórcy swoim: On nic nie rozumie.
[17] »Otóż niezadługo, wkrótce już, a obróci się Liban w sad, a będzie sad za las uważany.
[18] »I usłyszą dnia onego głusi słowa księgi, a przez mrok i ciemność oczy ślepych przejrzą.
[19] »I znów gnębieni radować się będą w Wiekuistym, a najbiedniejsi z ludzi Świętym Israela się cieszyć.
[20] »Bo zginie okrutnik, zniknie bluźnierca, a wytępieni będą wszyscy stróże bezprawia.
[21] »Którzy potępiają człowieka za słowo i orędownikowi w bramie zasadzki stawiają, a odpychają gołosłownie sprawiedliwego.
[22] »Przeto tak rzecze Wiekuisty o domu Jakóba, On który wybawił Abrahama: Już się wtedy nie powstydzi Jakób, i już wtedy oblicze jego nie zblednie.
[23] »Bo gdy zobaczą dzieci jego dzieło rąk Moich w pośród siebie, uświęcą imię Moje, - tak uświęcą one Świętego w Jakóbie, a Boga Israela obawiać się będą.
[24] »I nabiorą błądzący duchem rozumu, a krnąbrni nabędą nauki.