Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Oto sługa Mój, wspieram go, wybraniec Mój, którego upodobała sobie dusza Moja: złożyłem na nim ducha Mojego, prawo narodom rozniesie.
[2] »Nie będzie wykrzykiwał ani szumiał, ani da słyszeć na ulicy głosu swojego.
[3] »Trzciny nadłamanej nie złamie, a knotu dotlewającego nie zagasi: według prawdy rozniesie prawo.
[4] »Nie osłabnie ani zegnie się, aż ustanowi na ziemi prawo, a za nauką jego pobrzeża zatęsknią.
[5] »Tak rzecze Bóg, Wiekuisty, który stworzył niebiosa i rozpostarł je, który rozprzestrzenił ziemię wraz z płodami jej, On który użycza tchnienia zaludnieniu na niej, a ducha tym, co pielgrzymują po niej:
[6] »Ja, Wiekuisty, powołałem cię ku zbawieniu, ujmę téż rękę twoję i zachowam cię, i ustanowię na sprzymierzenie się ludów, na światło narodom.
[7] »Aby otworzyć oczy zaślepione, aby wywieść z więzienia więzionych z domu zamknięcia pogrążonych w ciemności.
[8] »Ja, Wiekuisty, oto imię Moje, chwały Mojej innemu nie oddam, ani sławy Mojej posągom.
[9] »Pierwsze - oto się ziściły, a nowe (wypadki) zapowiadam; zanim zakiełkują ogłaszam je wam.
[10] »Zaśpiewajcie Wiekuistemu pieśń nową, sławę Jego od krańców ziemi, wy co puszczacie się na morze i wszystko co je napełnia, pobrzeża i mieszkańcy ich!
[11] »Niech podniosą głos pustynia i zagrody jej, sioła, które zamieszkuje Kedar; niech śpiewają mieszkańcy skał, ze szczytu gór niech wołają!
[12] »Niech składają Wiekuistemu cześć, a chwałę Jego po wybrzeżach niechaj głoszą.
[13] »Wiekuisty jako bohater wystąpi, jako mąż bojów wzbudzi zapał, zagrzmi i rzuci hasło, wrogom Swoim potężnym się okaże.
[14] »Milczałem od dawna, - czyż mam spokojnym zostać, wstrzymywać się, jako rodząca jęczeć? Burzyć chcę i chłonąć wraz!
[15] »Spustoszę góry i wzgórza i wszystką zieleń ich wypłonię; i przeistoczę rzeki na niwy, a jeziora wysuszę.
[16] »I poprowadzę ślepych po drodze, której nie znali, po szlakach im nieznanych powiodę ich; przemienię ciemność przed nimi w światło, a manowce w prostą drogę. Oto rzeczy które spełnię a nie zaniecham ich.
[17] »Cofną się wstecz i zawstydzą sromotnie ufający posągom, mówiący odlewom: wyście bogowie nasi!
[18] »Którzy udajecie głuchych słuchajcie, a wy ślepi patrzcie, abyście przejrzeli!
[19] »Ale któż bardziej ślepy niż sługa Mój, bardziej głuchy niż poseł Mój, którego wysyłam? Któż tak ślepy jak okupiony Mój, zaślepiony jak sługa Wiekuistego?
[20] »Widziałeś wiele, aleś nie rozważył - otwierano uszy, ale nie słyszano.
[21] »Wiekuisty chciał, aby dla szczęścia swojego rozpowszechnił zakon i wsławił go.
[22] »Ale lud to ograbiony i złupiony, uwięzieni po lochach wszyscy, a w domach zamknięcia ukryci; stali się łupem a nikt nie ocala, zdobyczą, a nikt nie powiada: Wydaj!
[23] »Gdyby téż który z was to rozważył, pojął i usłuchał dla przyszłości.
[24] »Kto podał na grabież Jakóba, a Israela łupieżcom? Czyliż nie Wiekuisty, On, któremuśmy grzeszyli? Nie chcieli drogami Jego postępować, a nie słuchali nauki Jego.
[25] »I wylał nań żar gniewu Swojego, i potęgę wojny; i gorzał naokoło niego, ale nie poznał, i palił się w nim, ale nie brał do serca.