Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Ale teraz słuchaj Jakóbie, sługo Mój, i ty Israelu, któregom wybrał.
[2] »Tak rzecze Wiekuisty, który cię utworzył i ukształtował od żywota, który cię wspomaga: Nie obawiaj się, sługo Mój Jakóbie, i ty Jeszurun, którego wybrałem!
[3] »Bo jak rozlewam wody na spragnioną ziemię, a potoki na suszę, tak rozleję ducha Mojego na ród twój, a błogosławieństwo Moje na potomków twoich,
[4] »Że rozrosną się jak wpośród traw, jako wierzby nad potokami wód.
[5] »Ten powié: Do Wiekuistego należę, a drugi mianować się będzie imieniem Jakóba, a inny się zapisze ręką swą Wiekuistemu, i nazwą Israela chlubić się będzie.
[6] »Tak rzecze Wiekuisty, król Israela i wybawca jego, Wiekuisty zastępów: Jam pierwszy i Jam ostatni, a oprócz Mnie niemasz Boga!
[7] »I któż jak Ja wygłaszał niech oświadczy, i wyłoży to Mi, - od czasu, gdym ustanowił ten naród starodawny? Albo wypadki przeszłe i co w następstwie przyjdzie niechaj to zwiastują.
[8] »Nie trwóżcie i nie lękajcie się! Czyżem od dawna już nie oznajmił ci i nie zapowiedział, - a wyście wszak świadkowie Moi, - czyż jest Bóg oprócz Mnie? Wszak niema Opoki, nie znam żadnej.
[9] »Twórcy posągów - wszyscy znikomi, a chluby ich do niczego niezdatne, a świadkowie ich, oni sami; nic nie widzą i nie rozumieją ku hańbie swojej.
[10] »Kto tworzy bożka, a leje posąg do niczego nie przydatny!
[11] »Wszak wszyscy uczestniczący w tem wstydzić się powinni; mistrzowie owi ludzcy gdyby się zebrali społem, i stanęli, zadrżeliby i pokryli się sromotą wraz.
[12] »Ten wykuwa żelazo na topór, a obrabia go w zarzewiu i młotami go formuje, a wyrabia ramieniem swojem silnem; nawet łaknie, aż sił mu nie staje, nie pije wody i omdlewa.
[13] »Ów obciosuje pnie, rozciąga sznur, znaczy go sztyftem, obrabia go heblami i cyrklem znaczy, i tworzy go na podobiznę męża na wzór okazałego człowieka, aby zamieszkał w przybytku.
[14] »By narąbać sobie cedrów, albo wziąć korkodąb lub dąb przygotowuje sobie zapas z pomiędzy drzew leśnych, zasadza sosnę, którą deszcz rozwija.
[15] »I służy to człowiekowi na opał; i bierze z nich i ogrzewa się, roznieca téż ogień, aby napiec chleba; - nadto robi bożka i korzy się, tworzy zeń posąg i pokłony mu bije.
[16] »Część jego pali w ogniu, przy części najada się mięsa, piecze pieczeń i nasyca się, grzeje się téż i mówi: Ach, rozgrzałem się, poczułem płomień.
[17] »A z pozostałości jego bożka czyni, posąg sobie; klęka przed nim i korzy się, i modli się doń, i woła: Wybaw mnie, boś ty bóg mój!
[18] »Nie poznawają i nie rozważają, bo zaklejone oczy ich, aby nie widziały, i aby nie rozumiały serca ich.
[19] »I nie bierze nikt do serca swego, i niema tu ani rozumu, ani zastanowienia, by powiedzieć: Część tego spaliłem w ogniu, napiekłem téż przy węglach jego chleba, upiec chcę mięso i spożyć, a mamże pozostałość w ohydę obrócić, przed kłodą drzewa klęknąć?
[20] »Ten uganiający się za popiołem, - serce omamione zwiodło go, że nie ocala on duszy swojej, i nie powiada: Czyż nie jest kłamstwo w prawicy mojej?
[21] »Pomnij na to Jakóbie, i ty Israelu, żeś sługa Mój; utworzyłem cię na sługę Mojego; ty Israelu nie będziesz zapomniany przezemnie!
[22] »Starłem jako obłok występki twoje i jako chmurę grzechy twoje, nawróć się ku Mnie, bo cię wybawiłem.
[23] »Zagrzmijcie niebiosa, gdyż spełnił to Wiekuisty; wykrzykujcie niziny ziemi, wybuchnijcie góry śpiewem, lesie i wszystkie drzewa w nim! bo wybawił Wiekuisty Jakóba, a przez Israela się wsławił.
[24] »Tak rzecze Wiekuisty, wybawca twój, i który cię ukształtował od żywota: Jam Wiekuisty, który czynię wszystko, którym rozprężył niebiosa Sam, rozpostarł ziemię z własnej mocy,
[25] »Który niweczy znaki kłamców, a wróżbitów zbłaźnia, który odrzuca mędrców wstecz, a wiedzę ich ogłupia,
[26] »Który stwierdza słowo sługi Swojego, a zapowiedź wysłańców swych spełnia, który rzecze o Jeruszalaim: Niech będzie zaludnione, a o miastach Judei: Niech będą odbudowane, - bo ruiny jej dźwignę.
[27] »Który powiada do głębi: Wyschnij! a strumienie twoje osuszę.
[28] »Który rzecze o Koreszu: On pasterz Mój, aby wszystką wolę Moję spełnił, a powiedział do Jeruszalaim: Odbudowaném będziesz, a ty świątynio, ugruntowaną.