Teksty » Izaak Cylkow - Przekłady Starego Testamentu » Księga Izajasza » Rozdział 63
«  Księga Izajasza 62 Księga Izajasza 63 Księga Izajasza 64  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Któż to ten, co nadchodzi z Edomu, ów czerwonoszaty z Bocrah? ten tak okazały w szacie swojej, uginający się pod pełnią siły swojej? - «Ja, zwiastujący zbawienie, mocen dopomódz». [2] »Czemuż czerwień na ubiorze twoim, a szaty twoje jako tłoczącego w prasie? -  [3] »Prasę tłoczyłem Sam jeden, a z narodów nie był żaden zemną; a tłoczyłem je w gniewie Moim, a pryskała posoka ich na ubiór Mój, że wszystkie szaty Moje zbryzgałem. [4] »Bo gdy dzień pomsty co w sercu Mojém, a rok wyzwolenia Moich był nadszedł, [5] »Spojrzałem, ale nie było wybawcy, zdumiałem się, ale nie było ktoby wspierał; więc wspomogło Mi ramię Moje, a uniesienie Moje ono Mnie wsparło. [6] »I podeptałem narody w gniewie Moim, i upoiłem je uniesieniem Mojém, i wytoczyłem na ziemię posokę ich» -  [7] »Łaski Wiekuistego wspominam, chwałę Wiekuistego, za wszystko co nam wyświadczył Wiekuisty, i wielką dobroć dla domu Israela, którą okazał im, według łaski Swej, i według wielkości miłosierdzia Swojego. [8] »I rzekł: Wszak naród to Mój, dzieci które się nie sprzeniewierzą - i tak stał się wybawcą ich. [9] »W każdej niedoli ich żal Mu było, a anioł opatrzności Jego dopomagał im, w miłości i litości Swojej wyswobadzał ich: i tak nosił i dźwigał ich po wszystkie dni starożytności. [10] »Oni wszakże przekornymi byli i jątrzyli ducha Jego świętego; przeto obrócił się im w nieprzyjaciela, Sam walczył przeciw nim. [11] »Wspomniał wtedy o dniach przeszłości, o Mojżeszu lud Jego: Gdzież Ten, co wywiódł ich z morza wraz z pasterzem trzody Swojej; gdzież Ten, co złożył we wnętrze jego ducha Swego świętego? [12] »Który wiódł po prawicy Mojżesza ramię wspaniałości Swojej, który rozdzielił wody przed nimi, aby uczynić Sobie imię wieczne? [13] »Który wiódł ich przez głębie jako rumaki, po stepie, a szwanku nie ponieśli. [14] »Jako stado w dolinę się spuszczające, duch Wiekuistego do pokoju ich prowadził; takeś prowadził naród Twój, aby uczynić Sobie imię sławne. [15] »Spójrz z nieba, a wejrzyj z przybytku świętości i wspaniałości Twojej! Gdzież rzewniwość i potęga Twoja? Wzruszenie wnętrza Twego i litość Twoja powściągnęły się odemnie. [16] »Tyś wszak ojciec nasz; bo Abraham nie przyzna się do nas, a Israel nie uzna nas; Tyś Wiekuisty ojciec nasz; wyswobodziciel nasz - takie od wieków imię Twoje. [17] »Czemu dozwoliłeś nam zbłądzić Wiekuisty z dróg Twoich, oddaliłeś uporczywe serca nasze od bojaźni Twojej? Zwróć się gwoli sługom Twoim, gwoli pokoleniom dziedzictwa Twego. [18] »Niedługo dzierżył naród święty Twój, - nieprzyjaciele nasi podeptali świątynię Twoję. [19] »(63:19a) Podobniśmy do tych, nad którymi nigdy nie panowałeś, ani mianowane nie było imię Twoje nad nimi. 
«  Księga Izajasza 62 Księga Izajasza 63 Księga Izajasza 64  »


 Źródło tekstu: Tekst opracowany przez BibliePolskie.pl na podstawie skanów własnych.Opis prezentowanego tekstu: Tekst polski z 13 tomów wydań przekładów ksiąg Starego Testamentu dokonanego przez rabina Izaaka Cylkowa na przełomie XIX/XX wieku. Z ksiąg Starego Testamentu brakuje tylko przekładu ksiąg Kronik, Ezdrasza, Nehemiasza i Daniela (albo Cylkow nie zdążył ich przełożyć, albo rękopisy tłumaczenia zaginęły).