Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »I rzekł Wiekuisty do mnie: Choćby stanął Mojżesz i Samuel przedemną, nie skłoniłaby się już dusza Moja do ludu tego; odpraw ich z przed oblicza Mojego, a niech idą!
[2] »A gdyby rzekli do ciebie: dokąd mam pójść? tedy oświadcz im: Tak rzecze Wiekuisty: kto na śmierć, do śmierci, a kto pod miecz, do miecza, a kto na głód, do głodu, a kto w niewolę, do niewoli!
[3] »I ustanowię nad nimi cztery gatunki, rzecze Wiekuisty: miecz do zabijania, i psy do szarpania, a ptactwo nieba i zwierzęta ziemi do pożerania i tępienia.
[4] »I podam ich na straszydło wszystkim królestwom ziemi, z powodu Menaszy, syna Chiskjasza, króla Judy - za to co uczynił w Jerozolimie.
[5] »Bo któż ulituje się nad tobą, Jerozolimo, i któż cię pożałuje, i któż zboczy, aby się zapytał o powodzenie twoje?
[6] »Tyś opuściła Mnie, rzecze Wiekuisty, wstecz odstąpiłaś, wyciągnąłem też rękę Moją i zniszczyłem cię; znużyłem się politowaniem.
[7] »I rozwiałem ich wiejadłem przez bramy tej ziemi; osierociłem i wygubiłem lud mój, a jednak z bezdroży swych się nie nawrócili.
[8] »Liczniejsze były Mi wdowy jego niż piasek mórz; nawiodłem na nie, na matki młodzieży, pogromców w samo południe; rzuciłem na nie nagle popłoch i postrach.
[9] »Zawiędła, która rodziła siedmioro, wyzionęła duszę swą; zaszło słońce jej w pełni dnia, zawstydziła się i zapłonęła - a szczątek ich wydam teraz pod miecz, przed obliczem wrogów ich, rzecze Wiekuisty.
[10] »Biada mi, matko moja, żeś mnie zrodziła, męża swaru i męża zwady dla całej tej ziemi! Nie pożyczałem, ani pożyczali mi, a jednak wszyscy mi złorzeczą!
[11] »Wyrzekł był Wiekuisty: Jeżeli nie wyprowadzę cię ku szczęściu, jeżeli nie zetknę z tobą w czasie klęski i w czasie niedoli wroga!
[12] »Azali skruszy żelazo stal północną albo spiż?
[13] »Bogactwo i skarby twoje podam na grabież darmo - a to dla wszystkich grzechów twoich - po wszystkich twych granicach.
[14] »I przeprowadzę cię wraz z wrogami twoimi do ziemi ci nieznanej, gdyż ogień żarzący się w gniewie Moim nad wami wspłonie.
[15] »Ty mnie znasz Wiekuisty! Wspomnij i wejrzyj na mnie, i pomścij się za mnie nad prześladowcami moimi; nie chciej wskutek pobłażliwości Twojej dla nich, porwać mnie, uprzytomnij Sobie, jaką znosiłem dla Ciebie hańbę!
[16] »Gdy dochodziły mnie słowa Twoje pochłaniałem je, a było mi słowo Twoje rozkoszą i pociechą serca; albowiem mianowane imię Twoje nademną, Wiekuisty, Boże zastępów.
[17] »Nie przesiadywałem w kole wesołych, abym się radował; wobec ręki Twojej samotny siadałem, boś zgryzotą napełnił mnie.
[18] »Czemuż boleść moja tak trwałą, a rana moja dotkliwą, że nie daje się ukoić; stałeś się dla mnie jako strumień zawodny, jako fale niestateczne.
[19] »Przeto rzecze tak Wiekuisty: Skoro się nawrócisz, pozwolę i Ja ci wrócić, przed obliczem Mojém staniesz - a skoro postarasz się wydzielać cenne z pospolitego, jako usta Moje będziesz! Oni nawrócą się wtedy do ciebie, ale ty nie nawrócisz się do nich.
[20] »Bo postawię cię wobec ludu tego jako mur spiżowy, warowny, i będą walczyli przeciw tobie, ale nie zmogą cię; bom Ja z tobą, abym cię wspomagał, i wybawiał, rzecze Wiekuisty.
[21] »I wybawię cię z ręki niecnych, i wyzwolę cię z mocy okrutnych.