Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Co doszło jako słowo Wiekuistego Jeremjasza, proroka, o narodach.
[2] »O Micraimie. O wojsku Faraona Neka, króla Micraimu, które stało nad rzeką Frat w Karkemisz, a które pobił Nebukadrecar, król Babelu, roku czwartego Jehojakima, syna Jozjasza, króla Judy.
[3] »Szykujcie tarcze i pawęże, a wystąpcie do boju!
[4] »Kiełznajcie konie, a dosiadajcie rumaków, a stańcie w hełmach; naostrzcie oszczepy, przybierzcie się w pancerze!
[5] »Czemu widzę ich strwożonych, cofających się wstecz, a rycerze ich zgromieni, rzucają się do ucieczki nie oglądając się - postrach zewsząd! rzecze Wiekuisty.
[6] »Nie może schronić się rączy, a nie może ocalić się bohater: na północy, nad brzegiem rzeki Frat, zachwiali się i legli!
[7] »Któż to ów, co niby rzeka wzbiera, a niby strumienie pienią się jego fale?
[8] »Micraim niby rzeka wzbiera, i niby strumienie pienią się jego fale, i rzecze: Dźwignę się, pokryję ziemię, zniweczę miasta i mieszkańców ich!
[9] »Wspinajcie się konie, a tętnijcie wozy, a niech wyruszą rycerze - Kusz i Put dzierżący tarcze, i Ludejczycy dzierżący i napinający łuk!
[10] »Ale dzień to Pana, Wiekuistego zastępów, dzień pomsty, aby się pomścił nad wrogami Swoimi, i tak chłonie miecz i nasyca się, i opija się krwi ich; bo ucztę ofiarną wyprawia Pan, Wiekuisty zastępów, w ziemi północnej, nad rzeką Frat!
[11] »Wstąp do Gileadu a nabierz balsamu, dziewicza córo Micraimu! Daremnie mnożysz leki, ukojenia niema dla ciebie!
[12] »Słyszały narody o sromocie twojej, a biadaniem twojém napełniła się ziemia; bo rycerz przez rycerza się zachwiał, społem legli obydwaj.
[13] »Słowo, które wyrzekł Wiekuisty do Jeremjasza, proroka, gdy zamierzał przyjść Nebukadrecar, król Babelu, by pobić ziemię Micraim.
[14] »Zwiastujcie w Micraim, a ogłoście w Migdolu, a rozgłoście téż w Nof i Tachpanches, wołajcie: Stań, a szykuj się, gdyż chłonie miecz dokoła ciebie!
[15] »Czemuż wleczony byk twój? Nie mógł się ostać, gdyż Wiekuisty powalił go!
[16] »Mnoży On potykających się, a pada też jeden na drugiego i wołają: Dalej, wróćmy do ludu naszego i do ziemi rodzinnej naszej przed mieczem tępiącym!
[17] »Wołać tam będą: Faraon, król Micraimu, bezpieczny - opóźnił porę!
[18] »Ale jakom żyw, rzecze król, Wiekuisty zastępów imię Jego: Tak jak stoi Tabor między górami, a Karmel przy morzu, tak nadciągnie!
[19] »Strój wygnania przygotuj sobie, obywatelko, córo Micraimu! gdyż Nof w pustkowie się obróci, zapadnie się dla braku mieszkańca.
[20] »Jałowico przepiękna, Micraimie! rzeźnik od Północy nadchodzi, nadchodzi!
[21] »I najmici w pośród niego do cielców tucznych podobni, - i oni odwrócą się i uciekną społem, nie ostoją się, gdyż dzień klęski ich przyjdzie na nich, czas kaźni ich.
[22] »Głos jego jako węża się rozlegnie, gdyż z potęgą nadciągają i z siekierami przychodzą nań jako drwale.
[23] »Wyrąbią las jego, rzecze Wiekuisty, choć niezgłębiony, albowiem więcej ich niż szarańczy, a niemasz im liczby.
[24] »Pohańbiona będzie córa Micraimu, wydana w moc ludu Północy!
[25] »Tak rzecze Wiekuisty zastępów, Bóg Israela: Oto nawiedzę Amona z No, i Faraona, i Micraim i bóztwa jego i królów jego; zarówno Faraona jak tych, którzy polegają na nim.
[26] »I wydam ich w rękę czyhających na życie ich, w rękę Nebukadrecara, króla Babelu, i w rękę sług jego, poczém wszakże zamieszka spokojnie, jako za dni dawnych, rzecze Wiekuisty.
[27] »Ale ty się nie bój sługo Mój, Jakóbie, a nie trwóż się Israelu! Gdyż oto Ja cię wybawię zdaleka, a potomstwo twoje z ziemi ich niewoli, i wróci Jakób i będzie odpoczywał bezpiecznie, a nikt go nie zatrwoży.
[28] »Ty się nie bój, sługo Mój, Jakóbie, rzecze Wiekuisty, bom Ja z tobą; choćbym zgładził doszczętnie wszystkie narody, do których cię rzucę, ciebie doszczętnie nie zgładzę, i będę cię karcił należycie, ale wytępić cię nie wytępię.