Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »O synach Ammonu. Tak rzecze Wiekuisty: Alboż niema już synów Israel, alboż dziedzica mu zbrakło? Czemu wypędził Malkam Gada, a lud jego w miastach jego osiadł?
[2] »Przeto oto dni nadchodzą, rzecze Wiekuisty, że ogłoszę przeciw Rabbat synów Ammonu trwogę wojenną, a obróci się w zwaliska pustynne, a przyległe miasta jego w ogniu spłoną, a odziedziczy Israel dziedziców swoich, rzecze Wiekuisty.
[3] »Biadaj Cheszbonie, gdyż spustoszone Aj, bolejcie córy Rabby, przepaszcie się worem, zawodźcie a tułajcie się około hurt; bo Malkam na wygnanie pójdzie, kapłani i książęta jego społem!
[4] »Czemu chlubisz się dolinami, że ocieka dolina twoja, córo przekorna, która polegasz na skarbach swoich: któż zbliżyć się może do mnie?
[5] »Oto nawiodę na cię postrach, rzecze Pan, Wiekuisty zastępów, od wszystkich którzy cię otaczają; i będziecie gnani każdy przed siebie, a nikt nie zgromadzi pierzchających!
[6] »Poczém wszakże przywrócę brańców synów Ammonu, rzecze Wiekuisty.
[7] »O Edomie. Tak rzecze Wiekuisty zastępów: Czyż niema już mądrości w Themanie, czyż znikła rada roztropnych, upadła mądrość ich?
[8] »Schrońcie się, uchodźcie, przysiądźcie się nisko, mieszkańcy Dedanu! albowiem klęskę Ezawa nawiodę nań, czas którego go nawiedzę.
[9] »Jeżeli winobrańcy przyjdą na cię, czyż nie zostawią pobierek? jeżeli złodzieje w nocy - poniszczą dowoli!
[10] »Ale gdy Ja sam ogołocę Ezawa, odsłonię skarbce jego, że się skryć nie zdoła, zniszczony będzie ród jego i bracia i sąsiedzi jego, a nie będzie go więcej!
[11] »Zostaw sieroty twoje, Ja je wyżywię, a niechaj wdowy twoje Mnie ufają;
[12] »Gdyż tak rzecze Wiekuisty: Oto ci, którym nie przysądzono pić z kielicha tego, pić muszą, - a tybyś bezkarnie miał ujść? Nie ujdziesz bezkarnie, pić musisz!
[13] »Bo na Siebie przysięgam, rzecze Wiekuisty, że na zgrozę, na pośmiewisko, na spustoszenie i na przekleństwo pójdzie Bocrah, a wszystkie miasta jego zostaną pustkowiem na wieki!
[14] »Wieść słyszałem od Wiekuistego, a poseł między narody wysłan: Zgromadźcie się a wyruszcie przeciw niemu, a stańcie do boju!
[15] »Oto najlichszym cię uczynię między narodami, wzgardzonym między ludźmi!
[16] »Straszydło twoje uwiodło cię, zuchwałość serca twego, ty, który zamieszkałeś w rozpadlinach skał, który dzierżysz wierzchołki pagórków. Choćbyś wzniósł jako orzeł gniazdo twoje, - ztamtąd strącę cię, rzecze Wiekuisty.
[17] »I będzie Edom zgrozą, ktokolwiek przejdzie mimo niego przerazi się i syknie nad wszystkiemi klęskami jego.
[18] »Jako na rumowisku Sedomu i Amory i sąsiadów ich, rzecze Wiekuisty, nie zamieszka tam człowiek, a nie zagości tam syn Adama.
[19] »Oto jako lew wystąpi z gęstwiny Jardenu do siedziby silnej; w okamgnieniu spłoszę je z niej, a tego, który wybrany nad nią ustanowię. Albowiem któż Mnie równy, i któż Mnie wyzwie, a któryż ten pasterz co się postawi przeciw Mnie?
[20] »Przeto słuchajcie postanowienia Wiekuistego, które postanowił względem Edomu, i zamysłów Jego, które umyślił przeciw mieszkańcom Themanu: Zaprawdę, że powloką ich pachołki stad, że zburzą nad nimi siedzibę ich!
[21] »Od łoskotu upadku ich zadygoce ziemia, odgłos okrzyków jego - nad morzem Sitowém się rozlegnie!
[22] »Oto jako orzeł wzbije się i nadleci, i rozpostrze skrzydła nad Bocrą, i podobném będzie serce rycerzy Edomu w on dzień do serca kobiety w bólach.
[23] »O Damesku. Zawstydzony Chamath i Arpad, gdyż wieść złą słyszą, truchleją; i w morzu niepokój, uciszyć się nie może.
[24] »Bezsilny Damesek, rzuca się do ucieczki, a drżenie opada go; trwoga i bóle ogarną go jako rodzącą.
[25] »Czemuż nie opuszczone miasto chwały, gród rozkoszy mojej!
[26] »Przeto padną jego młodzieńcy na ulicach jego, a wszyscy mężowie waleczni wyginą dnia onego, rzecze Wiekuisty zastępów.
[27] »I rozniecę ogień w murach Damesku, że strawi zamki Ben Hadada.
[28] »O Kedarze i państwach Chacoru, które porazi Nebukadrecar, król Babelu: Tak rzecze Wiekuisty: Wstańcie, wyruszcie przeciw Kedarowi, a niszczcie synów Wschodu!
[29] »Namioty ich i stada zabierają, pokrowce ich i wszystkie statki i wielbłądy ich uprowadzają za sobą, i wołają o nich: Postrach zewsząd!
[30] »Schrońcie się, pierzchajcie czem prędzej, przysiądźcie nizko mieszkańcy Chacoru, rzecze Wiekuisty, gdyż powziął przeciw wam Nebukadrecar, król Babelu, postanowienie, a uknuł przeciw wam zamysł.
[31] »Wstańcie, wyruszcie przeciw narodowi spokojnemu, który mieszka bezpiecznie, rzecze Wiekuisty; ani wrót ani zawór nie ma, samotnie przebywa.
[32] »A niech podane będą wielbłądy ich na łup, a mnóstwo stad ich na zdobycz; i rozproszę ich na wsze strony, tych z obciętemi bokobrodami, - ze wszystkich stron nawiodę na nich nieszczęście, rzecze Wiekuisty.
[33] »I obróci się Chacor w legowisko szakali, w pustkowie na wieki: nie zamieszka tam człowiek, a nie zagości tam syn Adama.
[34] »Co doszło jako słowo Wiekuistego Jeremjasza, proroka, o Elamie na początku panowania Cydkjasza, króla Judy, głosząc:
[35] »Tak rzecze Wiekuisty zastępów: Oto skruszę łuk Elamu, pierwiastek potęgi ich.
[36] »I sprowadzę na Elam cztery wiatry z czterech krańców nieba, i rozmiotę ich na wszystkie te wiatry, a nie będzie narodu, do któregoby nie przybyli rozproszeni Elamu.
[37] »I roztrącę Elam przed obliczem wrogów ich, i przed obliczem czyhających na życie ich; i nawiodę na nich niedolę, żar gniewu Mojego, rzecze Wiekuisty, i poszlę za nimi miecz, dopóki nie wytępię ich.
[38] »I ustanowię stolicę Moję w Elam, i zgładzę ztamtąd króla i możnowładców, rzecze Wiekuisty.
[39] »Wszakże w następstwie czasów przywrócę brańców Elamu, rzecze Wiekuisty.