Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »I doszło mnie słowo Wiekuistego, głosząc:
[2] »Synu człowieczy! Dwie niewiasty córkami jednej matki były.
[3] »I kaziły się w Micraim, w młodości swojej kaziły się; tam miętoszono piersi ich, i tam pieszczono łono dziewicze ich.
[4] »A imię ich: Ohola, starsza, i Oholiba siostra jej; i stały się Mojemi, i urodziły synów i córki. A zaś imiona ich: Samarja była Oholą, a Jerozolima Oholibą.
[5] »I kaziła się Ohola przy Mnie, i zapałała namiętnością ku zalotnikom swoim, ku Asyryjczykom poblizkim.
[6] »Ku strojnym w błękit, ku namiestnikom i satrapom, samym młodzianom nadobnym, ku rycerzom harcującym na rumakach.
[7] »I skierowała sprosne żądze swoje ku nim - doborem synów Aszuru byli wszyscy. Przez wszystkich też, ku którym namiętnością pałała, przez wszystkie bożyszcza ich, skaziła się.
[8] »Bo rozpusty swej z Micraim nie poniechała, bo bawili przy niej w młodości jej, pieszcząc łono jej dziewicze a wylewając sprosną żądzę swą na nią.
[9] »To też wydałem ją w moc zalotników jej, w moc synów Aszuru, ku którym żądzą pałała.
[10] »Oni odkryli srom jej, synów i córki jej zabrali, ją zaś mieczem zamordowali, że stała się pamiątką u kobiet, i tak spełnili sądy nad nią.
[11] »Ale choć widziała to siostra jej Oholiba, okazała jednak zdrożniejszą jeszcze namiętność niż ona, a rozpustę większą od rozpusty siostry swojej.
[12] »Ku synom Aszuru zapałała żądzą, ku namiestnikom i satrapom poblizkim, w zdobny strój przybranym; ku rycerzom harcującym na rumakach, samym młodzianom nadobnym.
[13] »I widziałem jak i ona skalaną została; po jednej drodze postępowały obie.
[14] »Ona wszakże oddawała się dalszej jeszcze rozpuście, a ujrzawszy mężów wyrytych na murze, wizerunki kasdejczyków malowanych czerwienią,
[15] »Przepasanych pasami u bioder swoich, z zwieszającymi się turbanami na głowach, na podobieństwo trzeciaków wszyscy, w postaci synów Babelu, których Kasdym ziemią jest rodzinną. -
[16] »Zapałała tedy żądzą ku nim na sam widok oczu swoich, i wysłała posły do nich do Kasdym.
[17] »I przybyli do niej synowie Babelu, dla łoża pieszczot i skalali ją rozpusta swoją, i kaziła się nimi; wszakże odwróciła się dusza jej z przesytem od nich.
[18] »Gdy tak ujawniła rozpustę swoję, a odkryła srom swój, odwróciła się też i dusza Moja ze wstrętem od niej, jak była się odwróciła dusza Moja ze wstrętem od siostry jej.
[19] »Ale mnożyła ona dalej rozpustę swą, przypominając sobie dni młodości swojej, gdy się kaziła w ziemi Micraim.
[20] »I pałała żądzą ku lubieżnikom jego, których ciało na wzór ciała osłów, a których wylew podobny do wylewu źrebców.
[21] »I obejrzałaś się za wszeteczeństwem w młodości twojej, gdy pieścili ci z Micraim piersi twoje, gwoli łonu młodości twojej.
[22] »Przeto, Oholibo, rzecze tak Pan Wiekuisty: Oto pobudzę zalotników twoich przeciw tobie, tych od których odwróciła się dusza twoja z przesytem, i sprowadzę ich na cię zewsząd.
[23] »Synów Babelu i wszystkich Kasdejczyków, Pekod i Szoa i Koa, wszystkich synów Aszuru wraz z nimi, samych młodzianów nadobnych, namiestników i satrapów, trzeciaków i znamienitych, owych wszystkich - harcujących na rumakach,
[24] »I przyciągną przeciw tobie z gromadą wozów i kół i zbiorowiskiem plemion; z puklerzami i tarczami i w hełmach ustawią się przeciw tobie wokoło, i poruczę im sąd, i sądzić cię będą według sądów swoich.
[25] »I zwrócę żarliwość Moję przeciw tobie i postąpią w zapalczywości z tobą; nos i uszy ci utną, a pozostałość twoja od miecza legnie. Synów i córki twoje zabiorą, a pozostałość twoja w ogniu strawiona będzie.
[26] »I zwloką z ciebie szaty twoje, i zabiorą klejnoty twe wspaniałe.
[27] »I usunę sprosność twoję z ciebie, i rozpustę twoję z ziemi Micrejczyków, abyś nie podnosiła już oczu swych ku nim, a o Micraimie nie wspomniała więcej.
[28] »Gdyż tak rzecze Pan Wiekuisty: Oto wydam cię w moc tych, których nienawidzisz, w moc tych, od których odwróciła się z przesytem dusza twoja.
[29] »I postąpią z tobą z zawziętością, i zabiorą cały twój dorobek, i pozostawią cię obnażoną i ogołoconą, i odkryje się srom rozpusty twojej, i sprosność twoja, i wszeteczeństwa twoje.
[30] »Spotka to ciebie, ponieważ zalecałaś się narodom, ponieważ zbrukałaś się bożyszczami ich.
[31] »Po drodze siostry twojej postępowałaś, przeto oddam kielich jej w ręce twoje.
[32] »Tak rzecze Pan Wiekuisty: Kielich siostry twojej wychylisz, głęboki i szeroki, - pośmiewiskiem i urągowiskiem zostaniesz - wiele on obejmie.
[33] »Upojenia i utrapienia pełna będziesz; kielichem przerażenia i strętwienia jest kielich siostry twej Samaryi.
[34] »I wychylisz go i wysączysz, a skorupy jego pogryziesz i piersi swe rozszarpiesz. Albowiem ja to wyrzekłem, rzecze Pan Wiekuisty.
[35] »Przeto rzecze tak Pan Wiekuisty: Ponieważ zapomniałaś o Mnie, a rzuciłaś Mnie za siebie, przeto ponieś sprosność twoję i wszeteczeństwo twoje.
[36] »I rzekł Wiekuisty do mnie: Synu człowieczy, jeśli się chcesz rozprawić z Oholą i Oholibą, oznajm im obmierzłości ich.
[37] »Albowiem przeniewierstwa się dopuszczały, a krew w ręku ich, bo dopuszczały się przeniewierstwa z bożyszczami swojémi, a też i synów, których Mi zrodziły przeprowadzały przez ogień dla nich na żer.
[38] »I to jeszcze uczyniły Mi: Splugawiły świątynię Moję onego dnia a sabaty Moje znieważyły.
[39] »A zarznąwszy synów owych bożyszczom swoim, przybyły do świątyni mojej tegoż samego dnia, aby ją znieważyć; oto tak czyniły we wnętrzu świątyni Mojej!
[40] »A posyłały wszak i do mężów, którzy zdaleka przybywali; Gdy wysłano do nich posła, przybywali. Dla nich toś się kąpała, i oczy barwiła, i klejnotami się stroiła -
[41] »I siadłaś na łożu drogocenném, przed którym stół był nakryty, i postawiłaś na nim kadzidło i olejki Moje.
[42] »I tak rozlegała się wrzawa tłumu rozbawionego u niej; a obok owych mężów z masy ludu sprowadzono też opojów z pustyni; ci włożyli naramienniki na ramiona im, a korony wspaniałe na głowy ich.
[43] »I rzekłem: U zawiędłej jeszcze wszeteczeństwo! Teraz właśnie rozpuści się rozpusta jej - i tak stało się.
[44] »I wchodzili do niej jak się wchodzi do nierządnicy; tak wchodzili do Oholi i Oholiby, kobiet wszetecznych.
[45] »Ale mężowie prawi, oni sądzić je będą podług prawa wiarołomnych i podług prawa morderczyń; bo wiarołomne są, a krew na ręku ich.
[46] »Albowiem tak rzecze Pan Wiekuisty: Sprowadzę na nie czerń, a podam je na męki i na grabież.
[47] »I obrzuci je kamieniami ta czerń, i rozsiecze je mieczami swoimi, synów i córki ich wymordują, a domy ich ogniem spalą.
[48] »I tak usunę sprosność z ziemi, i wezmą sobie przykład wszystkie niewiasty, a nie uczynią podług sprosności waszej.
[49] »I tak zwalę sprosność waszę na was, a grzechy z bożyszczami waszemi poniesiecie, a poznacie, żem Ja Pan Wiekuisty.