Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »I doszło mnie słowo Wiekuistego roku dziewiątego, miesiąca dziesiątego, dziesiątego dnia tegoż miesiąca, głosząc:
[2] »Synu człowieczy! Zapiszesz sobie nazwę dnia tego, - tegoż właśnie dnia! bo natarł król Babelu na Jerozolimę tegoż właśnie dnia.
[3] »I ułożysz dla domu przekory przypowieść i powiesz im: Tak rzecze Pan Wiekuisty: Przystaw ten kocioł, przystaw, a też nalej weń wody.
[4] »Włóż doń połacie jego, każdą połać wyborową, udziec i łopatkę; najlepszemi kośćmi napełnij go.
[5] »Z wyboru owiec weźmiesz je, a stos ułożysz dla kości pod nim; daj zakipić kipiątku jego, aby uwarzyły się i kości jego w nim.
[6] »Za prawdę, tak rzecze Pan Wiekuisty: Biada miastu winy krwawej! kotłowi, na którym rdza jego siedzi, a z którego rdza nie ustąpiła; połać po połaci wyjm zeń, nie będzie rzucany los o nią.
[7] »Albowiem przelana jego krew jeszcze we wnętrzu jego jest, na nagą skałę ją wytoczyło, nie wylewało jej na ziemię, aby przykrył ją proch.
[8] »Aby wzbudzić żarliwość, aby straszną pomstę wywrzeć zostawiłem krew jego na skale nagiej, aby nigdy przykrytą nie była.
[9] »Przeto rzecze tak Pan Wiekuisty: Biada miastu winy krwawej! Tak, uczynię i Ja wielkim stos!
[10] »Nagromadź drew, rozpal ogień, uwarz mięsiwo, mieszaj polewkę, a niechaj prażą się kości.
[11] »A zostaw go pustym na węglach jego, aby się rozżarzył jego kruszec, a roztopiła w nim jego nieczystość, aby strawioną została rdza jego.
[12] »Usiłowania wyczerpał, ale nie chciała zeń ustąpić mnoga rdza jego, cuchnąca jego rdza.
[13] »Dla skażenia się twego sprosnego, ponieważ chciałem cię oczyścić a nie oczyściłaś się, ze skażenia twojego nie oczyścisz się więcej, póki nie ukoję oburzenia Mego na tobie.
[14] »Ja Wiekuisty to wyrzekłem; nadchodzi a spełnię to: nie przepuszczę, i nie oszczędzę ani pożałuję. Wedle dróg twoich i wedle spraw twoich osądzę cię, rzecze Pan Wiekuisty.
[15] »I doszło mnie słowo Wiekuistego, głosząc:
[16] »Synu człowieczy! Oto zabieram od ciebie rozkosz oczu twoich porażeniem; wszakże nie uskarżaj się i nie płacz, a niech nie płynie łza twoja.
[17] »Wzdychaj w milczeniu, nie urządzaj żałoby jako po umarłym; turban twój nawiąż na się, a sandały twoje wzuj na nogi twoje, a nie otulaj się po brodę, a stypy niczyjej nie pożywaj!
[18] »A gdy mówiłem to ludowi zrana, zmarła mi żona moja wieczorem, i uczyniłem nazajutrz jak mi poleconém było.
[19] »I rzekł do mnie lud: Czybyś nie wytłumaczył nam co to ma znaczyć dla nas, że tak postępujesz?
[20] »I odpowiedziałem im: Słowo Wiekuistego doszło mnie, głosząc:
[21] »Oświadcz domowi Israela: Tak rzecze Pan Wiekuisty: Oto znieważę świątynię Moję, wyniosłą obronę waszę, rozkosz waszych oczu, i ukochanie waszej duszy, a synowie i córki wasze, któreście tam zostawili od miecza legną.
[22] »Uczynicie tedy jakom ja uczynił; nie otulicie się po brodę, a stypy niczyjej nie będziecie pożywali.
[23] »A turbany zachowacie na głowach waszych, a sandały na waszych nogach, nie będziecie się uskarżali ani płakali, lecz zanikniecie w winach waszych, a będziecie jęczeli jeden wobec drugiego.
[24] »I będzie Jecheskiel wam wskazówką: jako on czynił, tak i wy uczynicie, gdy się spełni, a poznacie, żem Ja Pan Wiekuisty.
[25] »Ty zaś, synu człowieczy, oto czasu, którego zabiorę im ich obronę, chlubę ich okazałą, rozkosz ich oczu, i tęsknotę ich duszy, synów i córki ich, -
[26] »Tegoż czasu przybędzie niedobitek do ciebie, aby wygłosić to uszom (waszym).
[27] »Onego też czasu otworzą się usta twoje wraz z niedobitkiem, a będziesz mówił, a nie zostawał niemym więcej. I będziesz im wróżbą, a poznają, żem Ja Wiekuisty.