Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Roku dziesiątego, dziesiątego miesiąca, dwunastego dnia tegoż miesiąca doszło mnie słowo Wiekuistego: głosząc:
[2] »Synu człowieczy! Zwróć oblicze swe ku Faraonowi, królowi Micraimu, i zwiastuj o nim i o Micraimie całym.
[3] »Przemawiaj a powiedz: Tak rzecze Pan Wiekuisty: Otom Ja przeciw tobie Faraonie, królu Micraimu, krokodylu wielki, wylegający się wpośród rzek swoich, który powiada: moja rzeka, a jam ją sobie stworzył!
[4] »Przeto włożę wędę w czeluście twoje, i przyczepię ryby rzek twoich do łusk twych, i wywlokę cię z pośród rzek twoich wraz z wszystkiemi rybami rzek twoich, które powięzły na łuskach twoich.
[5] »I rzucę cię na puszczę, ciebie i wszystkie ryby rzek twoich; na szczerém polu legniesz, nie zbiorą cię ani sprzątną: zwierzowi ziemi i ptactwu nieba oddam cię na żer.
[6] »I poznają wszyscy mieszkańcy Micraimu, żem Ja Wiekuisty, przeto, że byli tylko podporą z trzciny dla domu Israela.
[7] »Gdy cię ujęli dłonią skruszyłeś się i rozciąłeś im ramię całe, a gdy się oparli na tobie złamałeś się i zwichnąłeś im biodra całe!
[8] »Przeto rzecze tak Pan, Wiekuisty: Oto przywiodę na cię miecz, i wytępię z pośród ciebie ludzi i bydło.
[9] »I obróci się ziemia Micraim w pustkowie i rumowisko, a poznają, żem Ja Wiekuisty, dla tego że mówił: rzeka moją jest, a jam ją utworzył.
[10] »Przeto Ja oto przeciw tobie i przeciw rzekom twoim, i obrócę ziemię Micraim w rumowiska wielkie, w pustkowie od Migdolu do Seweneh, i aż do granicy kuszyckiej.
[11] »Nie przejdzie po niej stopa ludzka i stopa bydlęcia nie przejdzie po niej, a nie będzie zamieszkaną przez czterdzieści lat.
[12] »I obrócę ziemię Micraim w pustkowie śród ziem spustoszonych, a miasta jej wpośród miast zburzonych pustemi zostaną czterdzieści lat, i rozproszę Micrejczyków między narody i rozmiotę ich po ziemiach.
[13] »Wszakże tak rzecze Pan Wiekuisty: Ku końcowi czterdziestu lat zgromadzę znowu Micrejczyków z pośród narodów, kędy rozproszeni byli.
[14] »I przywrócę brańców Micraimu, i przywiodę ich do ziemi Patros, do ziemi ich rodzinnej; i będą tam królestwem uniżoném.
[15] »Z pomiędzy królestw będzie najniższém, a nie wyniesie się już nad inne narody; i uszczuplę ich, aby nie panowali więcej nad narodami.
[16] »I nie będzie taki nadal dla domu Israela otuchą, któraby Mi przypominała winę ich, że się oglądali na nich; i poznają, żem Ja Pan, Wiekuisty.
[17] »I stało się dwudziestego siódmego roku, miesiąca pierwszego, pierwszego dnia tegoż miesiąca, że doszło mnie słowo Wiekuistego, głosząc:
[18] »Synu człowieczy! Nebukadrecar, król Babelu, obarczył wojsko swoje pracą wielką koło Coru: każda głowa obłysiała, a każde ramię starte; zapłaty wszakże nie miał ani on, ani wojsko jego od Coru za pracę, którą podjął około niego.
[19] »Przeto rzecze tak Pan, Wiekuisty: Oto oddaję Nebukadrecarowi, królowi Babelu, ziemię Micraim, aby uprowadził tłumy jej, i złupił łup jej, a było to zapłatą dla wojska jego.
[20] »Jako nagrodę zaś dla niego, o którą służył, oddam mu samą ziemię Micraim, gdyż pracowali dla Mnie, rzecze Pan, Wiekuisty.
[21] »Dnia onego podźwignę róg domu Israela, a tobie dam swobodę mowy wpośród nich, aby poznali, żem Ja Wiekuisty.