Teksty » Izaak Cylkow - Przekłady Starego Testamentu » Księga Ezechiela » Rozdział 32
«  Księga Ezechiela 31 Księga Ezechiela 32 Księga Ezechiela 33  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »I stało się dwunastego roku, miesiąca dwunastego, pierwszego dnia tegoż miesiąca, że doszło mnie słowo Wiekuistego, głosząc: [2] »Synu człowieczy! Podnieś pieśń żałobną nad Faraonem, królem Micraimu, i oświadcz mu: Młody lwie między narodami - zginąłeś! A tyś był wszak jako krokodyl w wodach, a bujałeś po rzekach twoich, a mąciłeś fale łapami twemi, wzburzając ich strumienie. [3] »Tak rzecze Pan, Wiekuisty: Oto rozciągnę na cię sieć Moję przez zbiorowisko narodów licznych, i wyciągnę cię niewodem Moim. [4] »I rzucę cię na ląd, na szczerém polu zostawię cię, i dam osiąść na tobie wszystkiemu ptactwu nieba, i nakarmię tobą dzicz całej ziemi. [5] »I rzucę cielsko twoje po górach, i napełnię doliny padliną twoją. [6] »I napoję nawodnioną ziemię twą krwią twoją aż pod góry, a parowy napełnione będą tobą. [7] »I zakryję, gdy cię zagaszę, niebiosa, i zaćmię gwiazdy ich, słońce obłokiem zasłonię, a księżyc nie da świecić światłu swojemu. [8] »Wszystkie światła błyszczące na niebie, zamroczę je z powodu ciebie, i sprowadzę ciemność na ziemię twoję, rzecze Pan Wiekuisty. [9] »I zasmucę serce ludów licznych, gdy rozniosę pogrom twój między narody, po krajach, których nie znasz. [10] »I przerażę tobą ludy liczne, a króle ich zadygocą gwoli tobie dreszczem, gdy wywijać będę mieczem Moim przed obliczem ich, i trwożyć się będą ustawicznie, każdy o życie swe w dzień upadku twojego. [11] »Albowiem tak rzecze, Pan Wiekuisty: Miecz króla Babelu cię dosięgnie. [12] »Mieczami rycerzy porażę tłum twój - najsrożsi to z narodów wszyscy; i zniweczą dumę Micraimu, i zgładzon będzie wszystek tłum jego. [13] »I wytracę cały dobytek jego z nad wód wielkich, a nie zmąci ich więcej stopa ludzka, a kopyta bydlęce mącić ich nie będą. [14] »Wtedy osadzę wody ich, a strumienie ich jako oliwę rozprowadzę, rzecze Pan Wiekuisty, [15] »Gdy obrócę ziemię Micraim w pustkowie, a opróżniona będzie ziemia z pełni swojej - gdy porażę wszystkich zamieszkałych na niej, poznają żem Ja Wiekuisty. [16] »Pieśń to żałobna, aby ją śpiewano, aby ją śpiewały córy narodów; o Micraimie i całym tłumie jego śpiewać ją mają, rzecze Pan, Wiekuisty. [17] »I stało się dwunastego roku, piętnastego dnia miesiąca, że doszło mnie słowo Wiekuistego, głosząc: [18] »Synu człowieczy! Biadaj nad tłumem Micraimu, a strąć go, jego i córy ludów potężnych do krainy podziemnej, ku tym, którzy legli w grobie. [19] »Od kogożeś nie był wdzięczniejszy! Zstąp i układź się przy nieobrzezańcach. [20] »W pośród pobitych od miecza legną; na miecz on wydany - ściągnijcie go wraz z wszystkimi tłumami jego! [21] »Rozprawiać o nim będą najpotężniejsi mocarze z pośród przepaści i o sojusznikach jego: Zstąpili, legli ci nieobrzezańcy, pobici mieczem! [22] »Tam Aszur i cały tłum jego, otoczony grobami swymi; wszyscy oni pobici, polegli od miecza -  [23] »Którego groby położone w najgłębszej otchłani, a spoczął tłum jego wokoło grobowca jego; wszyscy oni pobici, polegli od miecza, co to szerzyli postrach w kraju żyjących. [24] »Tam Elam i cały tłum jego wokoło grobowca jego; wszyscy oni pobici, polegli od miecza, co zstąpili jako nieobrzezańcy do krainy podziemnej, co szerzyli postrach swój w kraju żyjących, a teraz ponieść muszą hańbę swą u tych co legli w grobie. [25] »Wśród pobitych dano mu łoże, wespół z całym tłumem jego, otoczony grobami swymi, wszyscy oni nieobrzezańcy pobici od miecza, ponieważ szerzyli postrach w kraju żyjących, i tak muszą ponieść hańbę swą u tych, co legli w grobie; wpośród pobitych ułożono ich. [26] »Tam Meszech, Tubal i cały tłum jego, otoczony grobami swymi; wszyscy oni nieobrzezańcy pobici od miecza, ponieważ szerzyli postrach swój w kraju żyjących. [27] »A nie spoczęli przy rycerzach ci polegli z nieobrzezańców, przy tych, którzy legli w grobie z bronią swą wojenną, a pod których głowy położono miecze ich; i tak przylgnęły zbrodnie ich do kości ich, ponieważ postrachem byli ci rycerze w kraju żyjących. [28] »I ty między nieobrzezańcami skruszony będziesz, przy pobitych od miecza legniesz! [29] »Tam Edom, jego króle i wszyscy książęta jego, którzy złożeni zostali mimo dzielności swojej obok pobitych od miecza; obok nieobrzezańców muszą spoczywać, obok tych którzy legli w grobie. [30] »Tam wszyscy pomazańce Północy, i wszyscy Cydończycy, którzy zstąpili do pobitych w grozie swojej, i dzielnością swą pohańbieni zostali; spoczęli oni jako nieobrzezańce przy pobitych od miecza, ponosząc hańbę swą u tych co legli w grobie. [31] »Ich to ujrzy Faraon i pocieszy się po całym tłumie swoim: pobity od miecza Faraon i wszystkie hufce jego, rzecze Pan, Wiekuisty. [32] »Bo puszczę tam postrach Mój na ziemię żyjących - ale złożony będzie wpośród nieobrzezańców, obok pobitych mieczem, Faraon i wszystek tłum jego, rzecze Pan, Wiekuisty. 
«  Księga Ezechiela 31 Księga Ezechiela 32 Księga Ezechiela 33  »


 Źródło tekstu: Tekst opracowany przez BibliePolskie.pl na podstawie skanów własnych.Opis prezentowanego tekstu: Tekst polski z 13 tomów wydań przekładów ksiąg Starego Testamentu dokonanego przez rabina Izaaka Cylkowa na przełomie XIX/XX wieku. Z ksiąg Starego Testamentu brakuje tylko przekładu ksiąg Kronik, Ezdrasza, Nehemiasza i Daniela (albo Cylkow nie zdążył ich przełożyć, albo rękopisy tłumaczenia zaginęły).