Teksty » Izaak Cylkow - Przekłady Starego Testamentu » 3 Księga Mojżeszowa » Rozdział 16
«  3 Księga Mojżeszowa 15 3 Księga Mojżeszowa 16 3 Księga Mojżeszowa 17  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »I rzekł Wiekuisty do Mojżesza po śmierci dwóch synów Ahrona, gdy przystąpiwszy przed oblicze Wiekuistego, pomarli, [2] »I rzekł Wiekuisty do Mojżesza: "Powiesz Ahronowi, bratu twojemu, aby nie wchodził każdego czasu do świątyni po za zasłonę, przed wieko, które jest na arce, aby nie umarł, gdy w obłoku objawiać się będę nad wiekiem. [3] »Oto z czém wchodzić będzie Ahron do świątyni: z cielcem na ofiarę zagrzeszną, a z baranem na całopalenie. [4] »W spodnią szatę lnianą, świętą, przyoblecze się, spodnie téż lniane będą na ciele jego, i pasem lnianym opasze się, i zawojem lnianym obwinie się: szaty to święte; i wykąpie w wodzie ciało swoje, a włoży je. [5] »A od zboru synów Israela weźmie dwa kozły na ofiarę zagrzeszną, a jednego barana na całopalenie. [6] »I przywiedzie Ahron zagrzesznego cielca swego, i rozgrzeszy siebie i dom swój. [7] »I weźmie dwa owe kozły, a postawi je przed obliczem Wiekuistego u wnijścia do przybytku zboru. [8] »I położy Ahron na oba kozły losy: los jeden dla Wiekuistego, a los drugi dla Azazela. [9] »I przywiedzie Ahron kozła, na którego padł los dla Wiekuistego, i spełni nim ofiarę zagrzeszną. [10] »Kozła zaś, na którego padł los dla Azazela, postawi żywego przed Wiekuistym, aby rozgrzeszyć nad nim, i puścić go do Azazela na pustynię. [11] »I przywiedzie Ahron zagrzesznego cielca swego i rozgrzeszy siebie i dom swój i zarznie zagrzesznego cielca swego. [12] »I weźmie pełną kadzielnicę rozpalonego węgla z ołtarza, co przed obliczem Wiekuistego, i pełne garści swe kadzidła wonnego, miałkiego, i wniesie za zasłonę. [13] »A włoży kadzidło na ogień przed Wiekuistym, aby okrył obłok kadzidła wieko, które na arce świadectwa, a nie umarł. [14] »I weźmie nieco krwi cielca, i pokropi palcem swym w stronę wieka, ku wschodowi, i téż przed wiekiem pokropi siedm razy z krwi tej palcem swoim. [15] »I zarznie zagrzesznego kozła ludu, i wniesie krew jego za zasłonę i uczyni z krwią jego, jako uczynił z krwią cielca i pokropi nią ku wieku i przed wiekiem. [16] »I rozgrzeszy świątynię z nieczystości synów Israela i z wykroczeń ich we wszystkich grzechach ich. I tak téż postąpi z przybytkiem zboru, znajdującym się z nimi wśród nieczystości ich. [17] »A żaden człowiek niech nie znajduje się w przybytku zboru, gdy wchodzić będzie dla rozgrzeszenia świątyni, dopóki nie wyjdzie; i tak rozgrzeszy on siebie i dom swój i całe zgromadzenie Israela. [18] »I wyjdzie do ołtarza, który przed obliczem Wiekuistego, i oczyści go; i wziąwszy nieco krwi cielca i nieco krwi kozła, nada na narożniki ołtarza wokoło. [19] »I pokropi go krwią tą palcem swoim siedm razy, a oczyści go, i poświęci go, od nieczystości synów Israela. [20] »A spełniwszy poświęcenie świątyni, i przybytku zboru, i ołtarza, przywiedzie kozła żywego. [21] »I położy Ahron obie ręce swe na głowę kozła żywego i spowiadać będzie nad nim wszystkie winy synów Israela, i wszystkie wykroczenia ich, we wszystkich grzechach ich, a złoży je na głowę kozła i odeszle go przez umyślnego człowieka na pustynię. [22] »I tak poniesie kozieł ten na sobie wszystkie winy ich na ziemię pustą; i puści on kozła w pustyni. [23] »I wnijdzie Ahron do przybytku zboru i złoży szaty lniane, w które się był przyodział, wchodząc do świątyni, i zostawi je tam. [24] »I skąpie ciało swe wodą na miejscu świętém, i włoży szaty swoje, i wyjdzie, i spełni całopalenie swoje i całopalenie ludu, i rozgrzeszy siebie i lud. [25] »A łój ofiary zagrzesznej puści z dymem na ofiarnicy. [26] »Ten zaś, który zawiódł kozła do Azazela, wypierze szaty swe i wykąpie ciało swoje w wodzie, poczém wejść może do obozu. [27] »A cielca zagrzesznego i kozła zagrzesznego, których krew wniesiona była dla rozgrzeszenia świątyni, wyniosą po za obóz i spalą w ogniu skóry ich, i mięso ich, i nieczystość ich. [28] »A kto je palić będzie, wypierze szaty swe i wykąpie ciało swoje w wodzie, poczém wejść może do obozu. [29] »I niechaj będzie to dla was ustawą wieczną: miesiąca siódmego, dziesiątego tegoż miesiąca dręczyć będziecie dusze wasze i żadnej roboty nie będziecie wykonywali, tak krajowiec, jako i cudzoziemiec, który osiadł w pośród was. [30] »Albowiem w dzień ten rozgrzeszy was, aby uczynić was czystymi; od wszystkich grzechów waszych przed obliczem Wiekuistego czystymi być macie. [31] »Sabbat odpoczynku to dla was, a dręczyć będziecie dusze wasze: ustawa to wieczna. [32] »Rozgrzeszać zaś będzie kapłan, który namaszczony zostanie, a którego ręce upełnomocnione będą, aby piastował kapłaństwo miasto ojca swego; i włoży on szaty lniane, szaty święte, [33] »I oczyści świątynię przenajświętszą, i przybytek zboru, i ofiarnicę oczyści, i kapłanów téż i wszystek lud zgromadzenia rozgrzeszy. [34] »A niechaj będzie to wam ustawą wieczną: rozgrzeszać synów Israela ze wszystkich grzechów ich raz do roku. I uczynił on tak jak rozkazał Wiekuisty Mojżeszowi. 
«  3 Księga Mojżeszowa 15 3 Księga Mojżeszowa 16 3 Księga Mojżeszowa 17  »


 Źródło tekstu: Tekst opracowany przez BibliePolskie.pl na podstawie skanów własnych.Opis prezentowanego tekstu: Tekst polski z 13 tomów wydań przekładów ksiąg Starego Testamentu dokonanego przez rabina Izaaka Cylkowa na przełomie XIX/XX wieku. Z ksiąg Starego Testamentu brakuje tylko przekładu ksiąg Kronik, Ezdrasza, Nehemiasza i Daniela (albo Cylkow nie zdążył ich przełożyć, albo rękopisy tłumaczenia zaginęły).