Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Poruszył się tedy cały zbór i rozpłakali się na głos; i płakał lud nocy owej;
[2] »I szemrali przeciw Mojżeszowi i przeciw Ahronowi wszyscy synowie Israela, i rzekł do nich cały zbór: "Gdybyśmy téż pomarli byli w ziemi Micraim, albo na pustyni tej gdybyśmy pomarli!
[3] »A po co Wiekuisty prowadzi nas do ziemi tej? - abyśmy padli od miecza? - aby żony nasze i dzieci nasze stały się łupem? Czyżby nie lepiej nam było wrócić do Micraim?"
[4] »I rzekli jeden do drugiego: "Ustanówmy sobie wodza, i wróćmy do Micraim!"
[5] »Tedy padł Mojżesz i Ahron na oblicze swoje wobec całego zgromadzenia - zboru synów Israela.
[6] »A Jehoszua syn Nuna, i Kaleb, syn Jefunny, z wywiadowców ziemi, rozdarli szaty swoje, -
[7] »I rzekli do całego zboru synów Israela, mówiąc: "Ziemia, którąśmy przeszli, aby wypatrzeć ją, dobra to ziemia, bardzo dobra.
[8] »Jeżeli upodoba nas Sobie Wiekuisty, tedy zaprowadzi nas do tej ziemi, i odda ją nam, tę ziemię, płynącą mlekiem i miodem;
[9] »Tylko Wiekuistemu nie bądźcie przekorni, a ludu owej ziemi nie bójcie się, bo strawą oni naszą; odstąpił cień ich od nich, a Wiekuisty z nami: nie obawiajcież się ich!"
[10] »Ale zamierzył cały zbór ukamionować ich kamieniami: lecz Majestat Wiekuistego ukazał się w przybytku zboru przed wszystkimi synami Israela.
[11] »I rzekł Wiekuisty do Mojżesza: "Dopókiż jeszcze lżyć Mnie będzie lud ten? Dopókiż ufać mi nie będzie, wobec wszystkich znamion, którem spełnił w pośród niego?
[12] »Porażę go morem i wyplenię go, a uczynię z ciebie naród większy i silniejszy od niego!"
[13] »Ale rzekł Mojżesz do Wiekuistego: "Oto usłyszą Micrejczycy, z pośród których wywiodłeś mocą Twoją lud ten, -
[14] »A powiedzą to mieszkańcom ziemi tej, którzy już słyszeli, żeś Ty Wiekuisty wpośród ludu tego, żeś oko w oko się im ukazał, Ty Wiekuisty, że obłok Twój stoi nad nimi, i że w słupie obłocznym kroczysz przed nimi we dnie, a w słupie ognistym w nocy; -
[15] »Gdybyś tedy zgładził ten lud aż do jednego, - rzekłyby narody, które słyszały o sławie Twojej, mówiąc:
[16] »Ponieważ nie mógł Wiekuisty wprowadzić ludu tego do ziemi, którą im zaprzysiągł, - przeto wytępił ich na pustyni!
[17] »Niech się tedy wielką okaże siła Wiekuistego, jakeś wyrzekł w słowach:
[18] »Wiekuisty, nieskory do gniewu, a pełen miłości; przebacza On winę i występek, a nie wytępia do ostatka, nawiedzając winę ojców na dzieciach, do trzeciego i czwartego pokolenia;
[19] »Odpuśćże winę ludu tego, według wielkości miłosierdzia Twojego, tak jakoś odpuszczał ludowi temu od Micraim aż dotąd!"
[20] »I rzekł Wiekuisty: "Odpuściłem według słowa twojego!
[21] »Wszakże, jakom żyw, a pełną będzie chwały Wiekuistego cała ziemia, -
[22] »Że wszyscy ci ludzie, którzy widzieli chwałę Moję i znamiona Moje, które spełniłem w Micraim i na pustyni, a doświadczali Mnie już po dziesięćkroć, i nie słuchali głosu Mojego,
[23] »Że nie ujrzą oni ziemi, którąm zaprzysiągł ojcom ich! żaden z tych, którzy Mnie lżyli, nie ujrzy jej!
[24] »Wszakże sługę Mojego Kaleba, za to, że był w nim duch inny, a w zupełności Mi ulegał, jego zaprowadzę do ziemi, do której poszedł, a ród jego odziedziczy ją.
[25] »Ale Amalekita i Kanaanejczyk przebywają w dolinie, jutro przeto zwróćcie się, a wyruszcie na pustynię, po drodze ku morzu sitowemu!"
[26] »I oświadczył Wiekuisty Mojżeszowi i Ahronowi, i rzekł:
[27] »"Dopókiż będzie zły zbór ten podżegał przeciw Mnie? - Szemranie synów Israela, którém poduszczają przeciw Mnie, słyszałem!
[28] »Powiedz im: jakom żyw, rzecze Wiekuisty; jakeście mówili w uszy Moje, tak uczynię wam!
[29] »Na tej pustyni legną ciała wasze, - wszyscy spisowi wasi, według całej liczby waszej, od dwudziestu lat i wyżej, którychście podżegali przeciw Mnie.
[30] »Nie wnijdziecie wy do ziemi, o którąm podniósł rękę Moję, abym was osiedlił w niej, - za wyjątkiem Kaleba, syna Jefunny, i Jehoszuego, syna Nuna;
[31] »Dzieci zaś wasze, o którycheście mówili, że łupem zostaną, te wprowadzę, a umiłują one ziemię, którąście wy wzgardzili;
[32] »Wy wszakże - trupy wasze legną na pustyni tej;
[33] »Ale i synowie wasi koczować będą po tej pustyni przez czterdzieści lat, i poniosą skutki przeniewierstwa waszego, aż wyginą trupy wasze na pustyni.
[34] »Według liczby dni, w którychście wypatrywali ziemię, czterdziestu dni - po roku za każdy dzień, poniesiecie karę waszę - czterdzieści lat, - abyście poznali niechęć Moję.
[35] »Ja Wiekuisty to wyrzekłem, a inaczej nie postąpię z całym tym zborem złym, który się spiknął na Mnie: na pustyni tej wyginą i tu pomrą!"
[36] »Mężowie zaś, których wysłał Mojżesz, aby wypatrzyli ziemię, a którzy wróciwszy poduszczyli przeciw niemu cały zbór, rozpuszczając złą wieść o ziemi, -
[37] »Pomarli mężowie ci, rozpuszczający złą wieść o ziemi, porażeniem przed obliczem Wiekuistego;
[38] »A tylko Jehoszua, syn Nuna, i Kaleb, syn Jefunny, zostali przy życiu z tych mężów, którzy chodzili wypatrywać ziemię.
[39] »I opowiedział Mojżesz te słowa wszystkim synom Israela, i bolał lud bardzo;
[40] »A wstawszy rano, ruszyli ku wierzchowi góry, mówiąc: "Oto gotowiśmy wnijść do tego miejsca, o którém powiedział Wiekuisty, - bośmy zgrzeszyli!"
[41] »Lecz Mojżesz rzekł: "Na cóż przestępujecie rozkaz Wiekuistego: wszak to się nie powiedzie!
[42] »Nie wstępujcie, bo niema Wiekuistego między wami, a nie chciejcie być porażeni przed wrogami waszymi!
[43] »Bo Amalekita i Kanaanejczyk tuż przed wami, a legniecie od miecza; ponieważ odstąpiliście od Wiekuistego, nie będzie téż i Wiekuisty z wami!"
[44] »Oni wszakże uparli się pójść na wierzch góry; ale arka przymierza Wiekuistego i Mojżesz nie ustępowali z obozu.
[45] »I zstąpili Amalekita i Kanaanejczyk, mieszkający na owej górze, i porazili ich, i rozbili ich do szczętu.