Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Oto zaś dziedziny, które otrzymali synowie Israela w dziedzictwie w ziemi Kanaan, które oddali im w posiadanie Eleazar, kapłan, i Jozue, syn Nuna, i główni naczelnicy pokoleń synów Israela,
[2] »Podług przypadającego im losem dziedzictwa, tak jak rozkazał Wiekuisty przez Mojżesza co do dziewięciu i pół pokolenia.
[3] »Dwóm bowiem i połowie pokolenia wyznaczył był już Mojżesz dziedzictwo ich po drugiej stronie Jordanu, lewitom zaś nie wyznaczył dziedzictwa wpośród nich.
[4] »Tworzyli bowiem synowie Józefa dwa pokolenia Manaszy i Efraima, lewitom zaś nie wyznaczono udziału w ziemi, a jedynie miasta do zamieszkania z przynależnymi wygonami dla ich stad i dla ich dobytku.
[5] »Jako rozkazał był Wiekuisty Mojżeszowi tak uczynili synowie Israela, i rozdzielili ziemię.
[6] »Wtedy przystąpili synowie Judy do Jozuego w Gilgal, i rzekł do niego Kaleb, syn Jefunny, Kenizyjczyk: Znane ci słowo, które wyrzekł Wiekuisty do Mojżesza, męża Bożego, względem mnie i ciebie w Kadesz-Barnea.
[7] »Czterdzieści lat miałem gdy wysłał mnie Mojżesz, sługa Wiekuistego z Kadesz Barnea, abym wypatrzył ziemię, a przyniosłem mu wiadomość wedle przekonania mojego.
[8] »Współplemieńcy jednak moi, którzy wyruszyli ze mną strwożyli serce ludu, podczas gdy ja Wiekuistemu Bogu mojemu pełne posłuszeństwo okazałem.
[9] »Przysiągł wtedy Mojżesz onego dnia, i rzekł: Zaprawdę, ziemia, na której postała noga twoja, tobie i potomkom twoim przypadnie ona w dziedzictwie na wieki, ponieważ okazałeś pełne posłuszeństwo Wiekuistemu, Bogu mojemu!
[10] »A teraz oto zachował mnie przy życiu, stosownie do przyrzeczenia swego Wiekuisty przez lat czterdzieści i pięć od onego czasu, gdy wyrzekł to słowo Wiekuisty do Mojżesza, a podczas którego pielgrzymował Israel po pustyni, i tak mam oto teraz lat ośmdziesiąt i pięć.
[11] »Jestem wciąż jeszcze tak czerstwy, jak dnia, którego wysłał mnie Mojżesz; sile mojej ówczesnej dorównywa jeszcze dzisiaj siła moja, gdy idzie o to, aby walczyć, aby wyruszyć naprzód i z powrotem.
[12] »Teraz przeto daj mi wzgórze to, o którem wyrzekł Wiekuisty, dnia onego - ty sam wszak słyszałeś to onego dnia. Albowiem Enakici znajdują się tam, i wielkie warowne miasta; może będzie Wiekuisty zemną, abym ich wypędził, jak wyrzekł Wiekuisty.
[13] »Tedy życzył mu Jozue szczęścia i oddał Kalebowi, synowi Jefunny, Hebron w dziedzictwo.
[14] »Przeto dostał się Hebron Kalebowi, synowi Jefunny, Kenizyjczykowi, jako dziedzictwo aż po dzień dzisiejszy, ponieważ okazał pełne posłuszeństwo Wiekuistemu, Bogu Israela.
[15] »Nazwa Hebronu zaś była przedtem "miasto Arby"; był to mąż najpotężniejszy między Enakitami. I uspokoiła się ziemia od wojny.