BibliePolskie.pl - Tłumaczenia ksiąg biblijnych na język polski

Teksty » Biblia Jakuba Wujka » Księga Psalmów » Rozdział 18

Księga Psalmów 18

Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń

Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii

[1] Na koniec, słudze Pańskiemu Dawidowi, który mówił Panu słowa pieśni téj, w dzień, gdy go wyrwał Pan z ręki wszystkich nieprzyjaciół jego, i z ręki Saulowéj, i rzekł: Będę cię miłował, Panie, mocy moja. [2] Pan twierdza moja i ucieczka moja i wybawiciel mój: Bóg mój wspomożyciel mój, i w nim będę nadzieję miał: zastępca mój, i róg zbawienia mego, i obrońca mój. [3] Chwaląc będę wzywał Pana: i będę wybawion od nieprzyjaciół moich. [4] Ogarnęły mię boleści śmierci: i strumienie nieprawości zatrwożyły mię. [5] Boleści piekielne obtoczyły mię: uprzedziły mię sidła śmierci. [6] W utrapieniu mojem wzywałem Pana, i wołałem do Boga mojego: i wysłuchał głos mój z kościoła swego świętego: i wołanie moje przed oblicznością jego weszło w uszy jego. [7] Wzruszyła się i zadrżała ziemia: fundamenty gór zatrwożyły się, i poruszyły się, iż się rozgniewał na nie. [8] Szedł ku górze dym w gniewie jego: i ogień się zapalił od oblicza jego: węgle się rozpaliły od niego. [9] Nakłonił niebios, i zstąpił: i mgła pod nogami jego. [10] I wstąpił na Cherubiny, i latał: latał na skrzydłach wiatrowych. [11] I położył ciemność tajnikiem swoim, około niego namiot jego: ciemna woda w obłokach powietrznych. [12] Przed blaskiem w oczach jego rozeszły się obłoki, grad i węgle ogniste. [13] I zagrzmiał Pan z nieba, a Najwyższy swój głos wypuścił: grad i węgle ogniste. [14] I wypuścił strzały swe, i rozproszył je: rozmnożył błyskawice i strwożył je. [15] I okazały się źródła wód, i odkryły się fundamenty okręgu ziemie, od fukania twego, Panie, od tchnienia ducha gniewu twego. [16] Spuścił z wysokości, a wziął mię: i wyjął mię z wód wielkich. [17] Wyrwał mię od nieprzyjaciół moich bardzo mocnych: i od tych, którzy mię w nienawiści mieli; albowiem zmocnili się nademną. [18] Uprzedzili mię w dzień utrapienia mego: i Pan stał się obrońcą moim. [19] I wywiódł mię na przestrzeństwo: zbawił mię, iż mię chciał. [20] I odda mi Pan według sprawiedliwości mojéj, i według czystości rąk moich odda mi. [21] Albowiemem strzegł dróg Pańskich, anim czynił niezbożnie przeciw Bogu memu. [22] Bo wszystkie sądy jego przed oblicznością moją: a sprawiedliwości jego nie odrzuciłem od siebie. [23] I będę niepokalanym z nim i będę się strzegł od nieprawości mojéj. [24] I odda mi Pan według sprawiedliwości mojéj: i według czystości rąk moich przed oblicznością oczu jego. [25] Z świętym święty będziesz: a z mężem niewinnym niewinny będziesz. [26] I z wybranym wybrany będziesz: a z przewrotnym przewrotny się staniesz. [27] Bo ty lud uniżony zbawisz: a oczy pysznych poniżysz. [28] Bo ty rozświecasz pochodnią moję, Panie: Boże mój, oświeć ciemności moje. [29] Albowiem przez cię będę wyrwan z pokusy: a w Bogu moim przestąpię mur. [30] Bóg mój, niezmazana droga jego: słowa Pańskie ogniem wypławione: obrońcą jest wszystkich mających nadzieję w nim. [31] Bo któż Bogiem oprócz Pana? albo który Bóg oprócz Boga naszego? [32] Bóg, który mię opasał mocą: i położył niepokalaną drogę moję. [33] Który pokrzepił nogi moje jako jelenie, i na wysokich miejscach stanowiąc mię. [34] Który uczy ręce moje do boju: i uczyniłeś, jako łuk miedziany, ramiona moje. [35] I dałeś mi obronę zbawienia twego, a prawica twoja broniła mię: a kaźń twoja poprawiła mię do końca: i nauka twoja, ta mię nauczy. [36] Rozszerzyłeś kroki moje podemną: i nie osłabiały nogi moje. [37] Będę gonił nieprzyjacioły moje, i poimam je: i nie wrócę się, aż ich nie stanie. [38] Połamię je, i nie będą mogli stać: upadną pod nogami memi. [39] I opasałeś mię mocą na wojnę: I przekinąłeś powstające przeciwko mnie, pod mię. [40] I nieprzyjaciół moich podałeś mi tył: i nienawidzące mię potraciłeś. [41] Wołali, a nie był, ktoby je wybawił: do Pana, ani ich wysłuchał. [42] I skruszę je, jako proch przed wiatrem: jako błoto na ulicy wygładzę je. [43] Wyrwiesz mię z przeciwności ludu: postanowisz mię głową narodów. [44] Lud, któregom nie znał, służył mi: na usłyszenie ucha był mi posłuszny. [45] Synowie obcy skłamali mi: synowie obcy zastarzali się i uchramowali z dróg swoich. [46] Żywie Pan, i błogosławiony Bóg mój, i niech będzie podwyższon Bóg zbawienia mego. [47] Boże, który mi dajesz pomsty, i poddajesz pod mię narody: [48] Wybawicielu mój, od nieprzyjaciół moich gniewliwych, i od powstających na mię wywyższysz mię: od męża niesprawiedliwego wyrwiesz mię. [49] Przetóż będęć wyznawał między narody, Panie! a imieniowi twemu pieśń zaśpiewam. [50] Czyniący wielkie wybawienie króla swego, i czyniący miłosierdzie pomazańcowi swemu Dawidowi, i nasieniu jego aż na wieki.

« Księga Psalmów 17

Księga Psalmów 18

Księga Psalmów 19 »

Źródło tekstu: Źródło tekstu: Wikiźródła. Opis prezentowanego tekstu: BIBLIA to jest Księgi Starego i Nowego Testamentu z łacińskiego na język polski przełożone przez Ks. D. Jakóba Wujka. Dosłowny przedruk z autentycznej edycyi Krakowskiej z r. 1599, potwierdzonej przez Ś. Stolicę Apostolską i j. w. księdza Arcybiskupa Gnieznieńskiego i Poznańskiego. Z kilkoma uwagami, w których są umieszczone słowa podług hebrajskiego oryginału zmienione. Stary Testament zawiera w sobie wszystkie księgi hebrajskiego oryginału. Warszawa 1923. Brytyjskie i Zagraniczne Tow. Biblijne. 8, s. 862; 286, 4 mapki kolor. na osobn. tabl. Wydanie bez ksiąg deuterokanonicznych.