Teksty » Biblia Jakuba Wujka » Księga Przysłów » Rozdział 12
«  Księga Przysłów 11 Księga Przysłów 12 Księga Przysłów 13  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Kto miłuje karność, miłuje umiejętność: ale kto nienawidzi strofowania, głupi jest. [2] »Kto dobry jest, wyczerpnie łaskę u Pana: ale kto ufa w myślach swoich, niezbożnie czyni. [3] »Nie zmocni się człowiek z niezbożności: a korzeń sprawiedliwych nie będzie poruszony. [4] »Niewiasta pilna jest koroną mężowi swemu: a zgniłość w kościach jego, która czyni rzeczy godne sromoty. [5] »Myśli sprawiedliwych sądy: a rady niezbożnych zdradliwe. [6] »Słowa niezbożników czyhają na krew: usta sprawiedliwych wybawiają je. [7] »Obróć niezbożne, a nie będzie ich: a dom sprawiedliwych stać będzie. [8] »Z nauki swojéj mąż będzie poznany: ale kto jest nikczemny a głupi, wzgardzie podlęże. [9] »Lepszy jest ubogi, mając swą potrzebę, niźli chlubliwy, który potrzebuje chleba. [10] »Zna sprawiedliwy dusze bydła swego: a wnętrzności niezbożnych okrutne. [11] »Kto sprawuje ziemię swoję, będzie nasycon chlebem: ale kto się próżnowaniem bawi, najgłupszy jest. Kto wesoły jest w zasiadaniu na winie, w zamkach swoich zostawi sromotę. [12] »Żądza niezbożnika zmocnienie niecnotliwych: lecz korzeń sprawiedliwych rość będzie. [13] »Dla ust przewrotnych przybliża się upad złośliwemu: lecz sprawiedliwy ujdzie ucisku. [14] »Z owocu ust swoich każdy będzie napełnion dobrami: a według uczynków rąk jego będzie mu oddano. [15] »Droga głupiego prosta w oczach jego: lecz kto mądry jest, słucha porady. [16] »Głupi natychmiast gniew swój pokazuje: lecz, kto krzywdę pokrywa, chytry jest. [17] »Który, co wie, mówi, świadek jest sprawiedliwy: ale, który kłama, jest świadek zdradliwy. [18] »Jest, który obiecuje, a jako mieczem sumienia kłóty bywa: a język mądrych jest zdrowie. [19] »Warga prawdy trwała będzie na wieki, a kto jest świadek nagły, ten stroi język kłamstwa. [20] »Zdrada w sercu myślących złości: ale, którzy radzą o pokoju, idzie za nimi wesele. [21] »Nie zafrasuje sprawiedliwego, cokolwiek nań przypadnie: lecz niezbożnicy będą pełni złego. [22] »Brzydkością są Panu wargi kłamliwe: a którzy się wiernie obchodzą, podobają mu się. [23] »Człowiek chytry tai umiejętność: a serce głupich wywoływa głupstwo. [24] »Ręka mocnych panować będzie: a, która leniwa jest, pod hołdem będzie. [25] »Smutek w sercu męża poniży go: a powieścią dobrą uweselon bywa. [26] »Kto nie waży szkody dla przyjaciela, jest sprawiedliwy: lecz droga niezbożnych zdradzi je. [27] »Nie najdzie zysku zdradliwy: a majętność człowieka będzie cena złota. [28] »Na ścieżce sprawiedliwości żywot: a droga zdrożna wiedzie do śmierci. 
«  Księga Przysłów 11 Księga Przysłów 12 Księga Przysłów 13  »


 Źródło tekstu: Źródło tekstu: WikiźródłaOpis prezentowanego tekstu: BIBLIA to jest Księgi Starego i Nowego Testamentu z łacińskiego na język polski przełożone przez Ks. D. Jakóba Wujka. Dosłowny przedruk z autentycznej edycyi Krakowskiej z r. 1599, potwierdzonej przez Ś. Stolicę Apostolską i j. w. księdza Arcybiskupa Gnieznieńskiego i Poznańskiego. Z kilkoma uwagami, w których są umieszczone słowa podług hebrajskiego oryginału zmienione. Stary Testament zawiera w sobie wszystkie księgi hebrajskiego oryginału. Warszawa 1923. Brytyjskie i Zagraniczne Tow. Biblijne. 8, s. 862; 286, 4 mapki kolor. na osobn. tabl. Wydanie bez ksiąg deuterokanonicznych.