Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Potem był dzień święty Żydowski, i wstąpił Jezus do Jeruzalem.
[2] »A jest w Jeruzalem owcza sadzawka, którą po Żydowsku zowią Bethsaida, mająca pięć krużganków.
[3] »W tych leżało mnóstwo wielkie niemocnych, ślepych, chromych, wyschłych, którzy czekali poruszenia wody.
[4] »A Anioł Pański zstępował czasu pewnego w sadzawkę, i wzruszała się woda. A kto pierwszy wstąpił do sadzawki po wzruszeniu wody, stawał się zdrowym, jakąbykolwiek zjęty był niemocą.
[5] »A był tam niektóry człowiek trzydzieści i ośm lat mając w niemocy swej.
[6] »Tego ujrzawszy Jezus leżącego, i poznawszy, że już długi czas miał, rzekł mu: Chcesz być zdrów?
[7] »Odpowiedział mu chory: Panie! nie mam człowieka, żeby mię wpuścił do sadzawki, gdy bywa poruszona woda; bo gdy ja przychodzę, inszy zstępuje przedemną.
[8] »Rzekł mu Jezus: Wstań, weźmij łoże twe, a chodź.
[9] »I natychmiast zdrowym się stał on człowiek, i wziął łoże swe i chodził. A był szabbat dnia onego.
[10] »Mówili tedy Żydowie onemu, który był uzdrowiony: Szabbat jest, nie godzi się tobie łoża twego nosić.
[11] »Odpowiedział im: Który mię zdrowym uczynił, on mi rzekł: Weźmij łoże twe, a chodź.
[12] »Pytali go tedy: Któryż jest ten człowiek, coć powiedział: Weźmij łoże twoje, a chodź?
[13] »A on uzdrowiony nie wiedział, kto był; albowiem Jezus schronił się od rzesze, która była na miejscu.
[14] »Potem go Jezus znalazł w kościele i rzekł mu: Otoś się stał zdrowym, już nie grzesz, abyć się co gorszego nie stało.
[15] »Odszedł on człowiek i oznajmił Żydom, iż Jezus jest, który go zdrowym uczynił.
[16] »Dlatego Żydowie prześladowali Jezusa, że to czynił w szabbat.
[17] »Lecz im Jezus odpowiedział: Ojciec mój aż dotąd działa, i Ja działam.
[18] »Dlatego tedy więcej szukali Żydowie zabić go, iż nie tylko gwałcił szabbat, ale też Boga powiadał być Ojcem swoim, czyniąc się równym Bogu.
[19] »Odpowiedział tedy Jezus i rzekł im: Zaprawdę, zaprawdę mówię wam, nie może Syn sam od siebie nic czynić, jedno, co ujrzy Ojca czyniącego; albowiem cokolwiek on czyni, to i Syn także czyni.
[20] »Bo Ojciec miłuje Syna i wszystko mu ukazuje, co sam czyni, i większe mu nad te uczynki okaże, abyście się wy dziwowali.
[21] »Albowiem jako Ojciec wzbudza umarłe i ożywia, tak i Syn, które chce, ożywia.
[22] »Bo Ojciec nikogo nie sądzi, lecz wszystek sąd dał Synowi,
[23] »Aby wszyscy czcili Syna, jako czczą Ojca. Kto nie czci Syna, nie czci Ojca, który go posłał,
[24] »Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, iż kto słowa mego słucha, a wierzy onemu, który mię posłał, ma żywot wieczny i nie przyjdzie na sąd, ale przeszedł z śmierci do żywota.
[25] »Zaprawdę, zaprawdę wam powiadam: Żeć idzie godzina i teraz jest, gdy umarli usłyszą głos Syna Bożego, a którzy usłyszą, ożyją.
[26] »Albowiem jako Ojciec ma żywot sam w sobie, tak dał i Synowi, aby miał żywot sam w sobie.
[27] »I dał mu władzą sąd czynić, iż jest Synem człowieczym.
[28] »Nie dziwujcież się temu; boć przychodzi godzina, w którą wszyscy, co są w grobiech, usłyszą głos Syna Bożego:
[29] »I wynidą, którzy dobrze czynili, na zmartwychwstanie żywota; a którzy złe czynili, na zmartwychwstanie sądu.
[30] »Nie mogę Ja sam od siebie nic czynić. Jako słyszę, sądzę, a sąd mój jest sprawiedliwy, iż nie szukam wolej mojej, ale wolej tego, który mię posłał.
[31] »Jeźli Ja sam o sobie daję świadectwo, świadectwo moje nie jest prawdziwe.
[32] »Inszy jest, który o mnie świadczy, i wiem, że prawdziwe jest świadectwo, które wydawa o mnie.
[33] »Wyście słali do Jana, i dał świadectwo prawdzie.
[34] »A Ja nie od człowieka świadectwo biorę, ale to mówię, abyście wy byli zbawieni.
[35] »Onci był świecą gorejącą i świecącą, a wyście się chcieli do czasu poradować w światłości jego.
[36] »Aleć Ja mam świadectwo większe niż Janowe; albowiem uczynki, które dał Ojciec, abych je wykonał, same uczynki, które Ja czynię, świadczą o mnie, iż mię Ojciec posłał.
[37] »A Ojciec, który mię posłał, onże świadectwo dał o mnie. I nie słyszeliście nigdy głosu jego, aniście osoby jego widzieli.
[38] »I słowa jego nie macie w sobie mieszkającego; iż, którego on posłał, temu wy nie wierzycie.
[39] »Rozbierajcie Pisma; bo się wam zda, że w nich żywot wieczny macie; a one są, które świadectwo dają o mnie.
[40] »A do mnie przyjść nie chcecie, abyście żywot mieli.
[41] »Chwały od ludzi nie biorę.
[42] »Alem poznał was, iż miłości Bożej nie macie w sobie.
[43] »Jam przyszedł w imię Ojca mego, a nie przyjmujecie mię: jeźli przyjdzie inny w imię swe, onego przyjmiecie.
[44] »Jakoż wy możecie wierzyć, którzy chwałę jeden od drugiego bierzecie, a chwały, która od samego Boga jest, nie szukacie?
[45] »Nie mniemajcież, abych Ja was oskarżać miał u Ojca: jest, który was oskarża, Mojżesz, w którym wy nadzieję macie.
[46] »Bo gdybyście wierzyli Mojżeszowi, podobnobyście i mnie wierzyli; bowiem on o mnie pisał.
[47] »Lecz jeźli jego Pismom nie wierzycie, jakoż moim słowom uwierzycie?