Teksty » Fryderyk Aszkenazy - Chwała Boża (Psałterz Dawidowy) » Księga Psalmów » Rozdział 78
«  Księga Psalmów 77 Księga Psalmów 78 Księga Psalmów 79  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Asafa (śpiew) ku wyrozumieniu. Posłuchaj ludzie mój mej nauki, nadstawcie ucha powiedzeniom mych ust, [2] »Usta me otworzę przypowieścią, sprawię, że wytrysną zagadki z przeszłości zamierzchłej, [3] »Któreśmy słyszeli a winniśmy je rozumieć a opowiedzieli nam ojcowie nasi. [4] »Nie zaprzemyż ich synom po ostatnie pokolenie., opowiadając chwały Jehowy i moc Jego oraz cuda jego dziwne, których dokonał. [5] »Ustawił świadectwo w Jakóbie i dał naukę w Izraelu, o których nakazał ojcom naszym, aby podali wieść o nich swym synom. [6] »Abyż wiedziało ostatnie pokolenie, syny, co się narodzą, powstaną i opowiedzą swym synom. [7] »W Bogu położą swą nadzieję i nie zapomną o potężnych uczynkach Wszechmocnego a strzedz będą Jego rozkazów. [8] »I nie będą, jako ich ojcowie, pokolenie kłótliwe i krnąbrne, pokolenie, co nie sposobiło swego serca, nito wierną była z Wszechmocnym jego dusza. [9] »Syny Efraimowe, zbrojąc się we wyniosłości łuku - zawiodły w dzień boju. [10] »Nie strzegli przymierza bożego a w Jego nauce' kroczyć nie chcieli. [11] »Przepomnieli Jego czynów potężnych i cudów Jego, które im okazał. [12] »Względem ich ojców cudu dokonał w ziemi Mizraim, na polu Zoan. [13] »Rozszczepił morze i ich przeprowadził a wody ustawił nito wał. [14] »Wiódł je w obłoku za dnia a noc całą w świetle ognia. [15] »Rozszczepi w pustyni opoki a napoi wielce nito otchłanie. [16] »Wywiódł ze skały strumienie i wody pochylił nito rzeki. [17] »A jeszcze przydali, abv Mu grzeszyć, by sprzeciwić się Najwyższemu na puszczy. [18] »Doświadczali Wszechmocnego w swem sercu, iżby żądać pokarmu dla siebie. [19] »Na Boga wyrzekali, mówili: "Czyż potrafi Wszechmocny stół nakryć w pustyni?' [20] »Oto uderzyła opoka i popłynęły wody a strumienie rwące uniosą... [21] »"Czyteż zdoła dać chleb, czy przysposobi mięsa Swemu ludowi?" [22] »Przetoż usłyszał Jehowa, i wezbrał gniewem, a ogień rozniecił się w Jakóbie, też wstąpił gniew na Izraela, [23] »Jako że nie uwierzyli Bogu, ani zawierzyli się Jego wybawieniu. [24] »A rozkazał obłokom w górze i podwoje niebios otworzył. [25] »Deszczem zlał na nich mannę na pokarm i żyto dał im - niebiosów. [26] »Chleba potężnych zażywał mąż, strawy nu drogę zesłał im dosyta. Ruszył w niebiosach wiatry wschodu i w mocy Swej przywiódł południe. [27] »Spuścił na nich mięso niby proch a jako mórz piasek - ptactwo skrzydlate. [28] »Cisnął na wewnątrz jego obozu, dookoła jego siedzib. [29] »Jedli i nasycili się wielce a przywiódł im ich pożądanie. [30] »Nie sprzeniewierzyli się swej pożądliwości, jeszcze w ustach ich ich jadło. [31] »Toż i Bóg powstał na nie i rzeź sprawił w tłustościach ich a wyborowe Izraela powalił na kolana. [32] »Mimo to wszystko jeszcze grzeszyli i nie dowierzali cudom Jego. [33] »I dokonywał dni ich w próżności, zaś lat ich w przerażeniu. [34] »Gdy ich mordował a bylibyż szukali Go, i wrócili się i rankami Go wypatrywali. [35] »I byli pomni, że Bóg ich opoką a wszechmoc najwyższa ich zbawcą, -  [36] »Lecz starali się Go nakłonić Swymi usty a kłamali Mu językiem Swym. [37] »Nie było utwierdzone z Nim serce ich, niteż byli upewnieni w Jego przymierzu. [38] »On wszelako miłosierny odpuści grzech i nie wytraci, i wielce zawściągnął Swój gniew ani obruszy wszystkiej zapalczywości Swej. [39] »I wspomniał, żeć ciałem oni, duchem, który idzie a nie powróci. [40] »Ileż Go drażnić będą oporem w pustyni, napawać boleścią w pustkowiu! [41] »Wrócili się i doświadczali Wszechmocnego a Świętego Izraelskiego - oznaczyli. [42] »Nie wspomnieli na dłoń Jego, dnia, w którym wyzwolił ich od gnębiciela. [43] »Jako znaki Swe położył w Mizraim a dokazy Swe w ziemi Zoan. [44] »I obrócił rzeki ich w krew, a wód ich płynących, obyż nie pili. [45] »Zeszłe na nie robactwo, i będzie je pożerać i żaby, a zniszczą je. [46] »I dał plon ich chrabąszczom a trud ich szarańczy. [47] »Ubije gradem winnicę ich a szronem ich morwy. [48] »Wydał bydło ich na pastwę gradu a dobytek ich na pastwę ogni. [49] »Zeszłe na nie żar gniewu Swego, rozpętanie i wściekłość i utrapienie, dopust złowrogich posłańców. [50] »Ścieżkę utoruje gniewowi Swemu, nie powściągnął od śmierci duszy ich a zwierzę ich na łup wydał zarazie. [51] »Pobił wszystko pierworodne w Mizraimie, pierwocinę sił w namiotach Chama. [52] »Popędził lud Swój jako owce i prowadził je jako stado na pustyni. [53] »Wiódł je bezpiecznie a nie obawiali się, zaś wrogów ich zakryło morze. [54] »I zaprowadził je do granic świętości Swej, tej oto góry, którą nabyła Jego prawica. [55] »Przepędził narody przed nimi i powalił je sznurem dziedzictwa a usadowił w namiotach ich plemiona Izraela. [56] »Doświadczali i drażnili oporem Boga Najwyższego i nie strzegli Jego świadectw. [57] »Wstecz się zwrócili i zdradzili, jako ojcowie ich, obrócili się jako łuk zwodności. [58] »Rozgniewali Go wyżynami swoimi a zazdrość jego poruszyli swymi posągami, [59] »Usłyszał Bóg i wezbrał gniewem a wielce wzgardził Izraelem. [60] »I porzucił przybytek Szilo, namiot, w którym osiedlił się wśród ludzi. [61] »I podał Swą moc w niewolę a piękność Swą w ręce wroga. [62] »Wydał lud Swój na miecz a gniewem wezbrał na dziedzictwo Swoje. [63] »Wybrane młodzieńce jego pożarł ogień a dziewice jego nie były chwałą okryte. [64] »Kapłani jego padli od miecza a wdowy jego nie będą płakały. [65] »I obudził się jakoby ze snu Pan, jako mocarz, oszołomiony od wina. [66] »Pobił w tył swoje wrogi, dał im - wstyd wieczny. [67] »I wzgardził namiotem Józefa, a pnia nie wybrał Efraimowego. [68] »I wybrał pień Judzki, górę Syonu, którą umiłował. Selah. [69] »I wybudował świątnicę Swą, niby jednorożce, jak ziemię ugruntował ją na wieczność. [70] »Wybrał sługę Swego Dawida i wziął go z za obór owczych. [71] »Z poza łań rodnych go przywiódł, aby pasał w Jakóbie, ludzie Jego i w Izraelu, dziedzictwie Jego. [72] »I pasł je w czystości swego serca a w pełni rozsądku dłoni swych będzie je prowadził. 
«  Księga Psalmów 77 Księga Psalmów 78 Księga Psalmów 79  »


 Źródło tekstu: Tekst opracował an.eswordOpis prezentowanego tekstu: Chwała Boża : (Psałterz Dawidowy). Z hebrajskiego przełożył, wstępem i uwagami zaopatrzył Dr. Fryderyk T. Aszkenazy. Lwów, nakładem autora, 1927 (Psalmy 1-41) i 1930 (Psalmy 42-150). Tekst udostępniony za zgodą autora opracowania.