Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Wydał taki rozkaz przełożonemu swego domu, mówiąc: "Napełnij worki tych ludzi żywnością tak, aby mogli unieść i włóż pieniądze każdego do jego worka.
[2] »A kubek mój, ten kubek srebrny włożysz do worka tego najmłodszego wraz z jego pieniędzmi za zboże". I uczynił według słowa Józefa, które było dane.
[3] »Rano, gdy nastał dzień, puścił tych mężów i osłów ich.
[4] »Ci wyszli z miasta, jeszcze się nie oddalili, a Józef rzekł do przełożonego swego domu: "Powstań i ścigaj za tymi ludźmi, a gdy ich osiągniesz, rzeczesz do nich: Dlaczego oddaliście zło zamiast dobra?
[5] »Czyż ten kubek, z którego pije mój pan i którym posługuje się do wróżby, nie jest u was? Złą żeście rzecz uczynili".
[6] »Gdy ich dopędził, powtórzył im te same słowa.
[7] »I rzekli do niego: "Dlaczego pan mój mówi takie słowa? Niechże Bóg broni sługi twoje, aby mogli to uczynić?
[8] »Oto pieniądze, jakie znaleźliśmy w naszych worach, zwróciliśmy tobie z ziemi Kanaan; mielibyśmy więc ukraść z domu pana twojego srebro albo złoto?
[9] »Ten, u którego ze sług twoich znajdzie się, niechaj umrze, a my również staniemy się niewolnikami pana mego".
[10] »I rzekł: "Niech teraz będzie według słów waszych! Ten, u którego się znajdzie, będzie mi niewolnikiem, a wy zostaniecie puszczeni".
[11] »Każdy pospiesznie postawił swój worek na ziemi i każdy swój worek otworzył.
[12] »I przeszukał zawartość, poczynając od najstarszego aż do najmłodszego i znalazł kubek w worku Benjamina.
[13] »Rozdarli szaty swoje i obciążywszy każdy osła swojego, wrócili do miasta.
[14] »Wszedł Juda z braćmi swemi do domu Józefa, gdzie ten jeszcze tam przebywał i upadli twarzą swoją na ziemię.
[15] »Rzekł Józef: "Cóż to za uczynek taki, jakiegoście dokonali? Czyż nie wiecie, że taki mąż jak ja może dobrze odgadywać?
[16] »A Juda odpowiedział: "Cóż możemy powiedzieć panu naszemu? Jak przemawiać i jak się usprawiedliwić? Bóg znalazł nieprawość sług twoich. Otośmy niewolnikami pana naszego - my, zarówno jak ten, u którego kubek znaleziono".
[17] »I odrzekł Józef: "Boże mnie zachowaj od takiego poczynania! człowiek, u którego znaleziono kubek, ten będzie moim niewolnikiem, a wy idźcie w pokoju do ojca swego".
[18] »Tedy Juda, zbliżywszy się do niego, rzekł: "Dozwól, panie mój, słudze twemu przemówić słowo do uszu pana mego i niechaj gniew twój nie zapala się przeciwko słudze twemu, boś ty jest jako faraon.
[19] »Pan mój pytał się sług swoich, mówiąc: Czy macie ojca albo brata?
[20] »A myśmy odpowiedzieli mojemu panu: Mamy ojca starego i brata młodego, dziecię starości, miał on brata, który umarł i sam pozostał z jednej matki, a ojciec jego kocha go.
[21] »Rzekłeś do sług swoich: Sprowadźcie go do mnie, a skieruje swój wzrok na niego.
[22] »Myśmy odpowiedzieli panu mojemu: Chłopiec nie może opuścić swego ojca, jeśli opuści, ojciec jego umrze.
[23] »I rzekłeś do sług swoich: Jeśli nie przyjdzie z wami wasz brat młodszy, nie zobaczycie mego oblicza.
[24] »Gdyśmy wrócili do sługi twego, ojca naszego, powiadomiliśmy go o mowie pana mojego.
[25] »A gdy ojciec nam rzekł: Powróćcie i kupcie nam nieco żywności,
[26] »odrzekliśmy: Nie możemy zstąpić, jeżeli będzie z nami najmłodszy brat nasz zstąpimy, ponieważ nie możemy oglądać oblicza owego męża, jeśli nie będzie z nami naszego brata najmłodszego.
[27] »I rzekł sługa twój, ojciec nasz, do nas: Wy wiecie, że żona moja urodziła mi dwóch.
[28] »Jeden wyszedł odemnie i powiedziałem: niezawodnie tylko został rozszarpany i nie ujrzałem go aż do chwili obecnej.
[29] »Jeżeli również zabierzecie tego odemnie, a przytrafi mu się nieszczęście, zstąpię w bólu ze swoją siwizną do grobu.
[30] »A teraz gdy przyjdziemy do sługi twego, ojca naszego, a nie będzie z nami chłopca, do którego duszy przylgnęła dusza jego,
[31] »gdy ujrzy, iż niemasz chłopca, umrze i słudzy twoi sprowadzą sługę twego, ojca naszego, w udręczeniu do grobu.
[32] »Bo sługa twój odpowiedzialnym jest za chłopca przed ojcem moim, powiedziałem mu: Jeśli nie zwrócę ci go, będę winnym przed ojcem moim po wszystkie czasy.
[33] »A teraz - proszę - zatrzymaj sługę swego może zamiast chłopca, niewolnika pana mego i niech chłopiec idzie z braćmi swymi.
[34] »Jakżeż ja mogę wrócić do ojca mego, jeśli chłopca nie będzie ze mną? Obym nie widział smutku, jaki spotka ojca mego!"