Teksty » Kruszyński - Przekłady Starego Testamentu » 1 Księga Kronik » Rozdział 21
«  1 Księga Kronik 20 1 Księga Kronik 21 1 Księga Kronik 22  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Powstał szatan przeciwko Izraelowi i skusił Dawida, aby policzył Izraela, [2] »Rzekł tedy Dawid do Joaba i do książąt ludu: "Idźcie, spiszcie Izraela, poczynając od Beerszeba aż do Dan i przynieście mi, abym się dowiedział, jaka jest ich liczba". [3] »Joab odpowiedział: "Niech Bóg doda sto razy do ludu swego, jaki jest! O Panie mój, królu, czyż oni wszyscy nie są niewolnikami pana mego? Dlaczegoż pan mój tego się domaga? Pocóż Bóg ma karać Izraela?" [4] »Słowo wszakże króla przeważyło nad Joabem. Wyszedł tedy Joab, a przeszedłszy całego Izraela, przybył do Jeruzalem. [5] »Joab oddał Dawidowi spis policzonego ludu. I było wszystkich Izraelitów milion sto tysięcy ludzi dobywających miecza, a z Judy czterysta siedemdziesiąt tysięcy ludzi dobywających miecza. [6] »Lewitów jednak i Beniamina nie policzył wpośród nich, ponieważ rozkaz króla nie podobał się Joabowi. [7] »Nie podobała się ta rzecz Bogu i dotknął Izraela. [8] »I rzekł Dawid do Boga: "Zgrzeszyłem bardzo, żem to uczynił. A teraz błagam, oddal tę nieprawość od sługi twe-go, gdyż bardzo niemądrze postąpiłem". [9] »I rzekł Bóg do Gada, widzącego Dawidowego, mówiąc: [10] »"Idź i przemów do Dawida, rzekąc: Tak rzecze Bóg: Trzy rzeczy kładę przed tobą, wybierz z nich jedną, abym ci wykonał". [11] »Przybył Gad do Dawida i rzekł do niego: "Tak rzecze Bóg: Wybierz sobie, [12] »albo trzy lata głodu, albo trzy miesiące będziesz ginął od wrogów twoich i miecz twoich nieprzyjaciół będzie cię ścigał, albo też przez trzy dni będzie miecz Pański i zaraza w kraju i aniół Pański będzie szerzył spustoszenie we wszystkich granicach Izraela. A teraz uważaj, co mam odpowiedzieć temu, który mnie posłał". [13] »Dawid odrzekł do Gada: "Jestem w wielkim niebezpieczeństwie. Niechaj wpadnę - proszę - w ręce Boże, albowiem bardzo wielkie są Jego miłosierdzia, a w ręce człowieka obym nie wpadł!". [14] »I spuścił Bóg zarazę na Izraela i padło z Izraela siedemdziesiąt tysięcy ludzi. [15] »I posłał Bóg anioła do Jeruzalem, aby je zniszczyć. A gdy niszczył, wejrzał Bóg, ulitował się nad tą niedolą i rzekł do anioła niszczyciela: "Dosyć na teraz! Cofnij swoją rękę!" I anioł Boży stanął na boisku Ornana Jebuzejczyka. [16] »Dawid, podniósłszy swoje oczy, ujrzał anioła Bożego, stojącego między ziemią a między niebem, a w jego ręku miecz jego obnażony skierowany na Jeruzalem. Dawid tedy wraz ze starszymi okrytymi w wory upadli na twarze swoje. [17] »I rzekł Dawid do Boga: "Czyż to nie ja powiedziałem, aby policzyć naród? Jam to jest, którym zgrzeszył i dopuściłem się tej nieprawości, ale te owce cóż uczyniły? Jahwe, Boże mój, niechaj się zwróci Twoja ręka na mnie i na dom ojca mego, lecz przeciwko ludowi Twemu niech się nie sroży klęska. [18] »Aniół Boży rzekł do Gada, aby powiedział Dawidowi, że ma wejść Dawid, aby wznieść ołtarz dla Boga na boisku Ornana Jebuzejczyka. [19] »Wszedł tedy Dawid według słowa Gada, który przemawiał w imieniu Bożym. [20] »Ornan zwrócił się, a ujrzawszy wraz ze czterema swymi synami, którzy z nim byli, anioła, ukryli się; Ornan młócił pszenicę. [21] »Gdy Dawid przybył do Ornana, Ornan obejrzał się i ujrzał Dawida; wyszedłszy z boiska, pokłonił się Dawidowi twarzą do ziemi. [22] »Tedy Dawid rzekł do Ornana: "Odstąp mi miejsce boiska, a zbuduję na nim ołtarz dla Boga; odstąp mi je za pełną cenę, aby oddaliła się klęska z ponad narodu". [23] »Rzekł Ornan do Dawida: "Zabierz sobie i niechaj mój pan król uczyni, co się wyda słuszne w oczach jego. Patrz, oddaję woły na całopalenie jarzma na drzewo, pszenicę na ofiarę; wszystko to oddaję". [24] »Lecz król Dawid rzekł do Ornana: "Nie - albowiem chcę koniecznie kupić za pełną cenę, albowiem tego, co do ciebie należy, nie wezmę dla Boga i nie złożę ofiary darmowej". [25] »Dawid dał Ornanowi za to miejsce wagę sześciuset syklów złota. [26] »I zbudował tam Dawid ołtarz Bogu, złożył ofiary całopalne i zapokojne, wzywał Boga i wysłuchał go z niebios w ogniu wznoszącym się z ofiary na ołtarzu. [27] »Bóg przemówił do anioła i cofnął swój miecz do pochwy swej. [28] »W tym czasie, gdy Dawid ujrzał, że Bóg wysłuchał na boisku Ornana Jebuzejczyka, złożył tam ofiary. [29] »Przybytek Boży, który Mojżesz zbudował na puszczy, tudzież ołtarz całopalenia w owym czasie znajdował się na wyżynie w Gabaonie. [30] »Dawid jednak nie mógł pójść przed ten ołtarz, aby uczcić Boga, ponieważ był przerażony wobec miecza anioła Pańskiego. 
«  1 Księga Kronik 20 1 Księga Kronik 21 1 Księga Kronik 22  »


 Źródło tekstu: Tekst opracował an.eswordOpis prezentowanego tekstu: Przekłady księdza Józefa Kruszyńskiego, profesora KUL, wydane w latach 1935-1939 w Lublinie. Prezentowane teksty zawierają przekłady od księgi Rodzaju do księgi Psalmów oraz księgę Jeremiasza, Lamentacje Jeremiasza i Nahuma (wyd. z 1926). Tekst udostępniony za zgodą autora opracowania. Tekst księgi Nahuma opracowany przez BibliePolskie.pl.