Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »(40:25) Czy wyciągniesz lewiatana na wędę, i powrozem skrępujesz język jego?
[2] »(40:26) Azali przewleczesz kolce przez nozdrza jego, albo hakiem przekolesz czeluści jego?
[3] »(40:27) Czy zwróci się do ciebie z prośbami gorącymi, będzie mówił do ciebie słowy słodkimi?
[4] »(40:28) Czy uczyni przymierze z tobą, czy przyswoisz go na zawsze do pracy?
[5] »(40:29) Azali będziesz się z nim zabawiał, jako z ptaszkiem, i przywiążesz go dla dzieci swoich?
[6] »(40:30) Czy jest dla rybaków sprzymierzonych przedmiotem kupna, czy dzielą go pomiędzy kupujących?
[7] »(40:31) Czy zawadzisz hakami za skórę jego, albo widełkami rybackimi głowę jego?
[8] »(40:32) Spróbuj położyć na nim rękę swoją, wspomnij na walkę, nie wrócisz więcej.
[9] »(41:1) Oto zawiódł się myśliwy w oczekiwaniu swoim, sam widok jego przeraża go.
[10] »(41:2) Nikt się nie ośmieli, aby go podrażnić; któż tedy ostoi się przed obliczem moim?
[11] »(41:3) Cóż mi kto dał, abym mu zwrócił? Wszystko, co jest pod niebem, do mnie należy.
[12] »(41:4) Nie mogę zataić członków jego, ani siły jego i kształtnej jego figury.
[13] »(41:5) Kto odkrył brzeg pancerza jego, kto go ujarzmił wędzidłem podwójnym?
[14] »(41:6) Kto otworzył podwoje paszczy jego? Wokół zębów jego przestrach panuje.
[15] »(41:7) Pyszne są linie łuski jego, jako pieczęcie ściśle spojone.
[16] »(41:8) Jedna do drugiej tak się zbliża, że powietrze pomiędzy je nie wchodzi.
[17] »(41:9) Jedna do drugiej tak przylega, że są połączone i nie mogą być oddzielone.
[18] »(41:10) Kichanie jego blaskiem rozlśniewa, a oczy jego są jako powieki zorzy.
[19] »(41:11) Z paszczy jego jakby płomienie wychodziły, jako iskry ogniste się wydobywają.
[20] »(41:12) Dym wydobywa się z nozdrzy jego, jako z kotła rozpalonego i wrzącego.
[21] »(41:13) Jego dech węgle rozpala, i płomień z paszczy się wydobywa.
[22] »(41:14) W jego karku siła spoczywa, a przed nim postrach krąży.
[23] »(41:15) Muskuły jego ciała są ze sobą spojone, zlane są na nim, niezachwiane.
[24] »(41:16) Serce jego jak kamień jest twarde, twarde, jako spodni kamień młyński.
[25] »(41:17) Gdy powstaje najsilniejsi się lękają, z przerażenia słabną.
[26] »(41:18) Gdy się nań napada, miecz się nie ostoi, ani dzida, ani pancerz, ani strzała.
[27] »(41:19) Żelazo uważa sobie za plewę, a miedź za drzewo zbutwiałe.
[28] »(41:20) Nie spłoszy go strzała z łuku, a kamienie z procy na źdźbło się dlań zamieniają.
[29] »(41:21) Strzelbę uważa sobie za słomę, i śmieje się z szermowania włócznią.
[30] »(41:22) Przed nim są ostre skorupy, wyciąga się na rzeczach ostrych, jak na błocie.
[31] »(41:23) Sprawia, że gotuje się przepaść, jako kocioł, zamąci morzem, jako flakonikiem do pachnideł.
[32] »(41:24) Pozostanie po nim bruzda świetlana, jakby się wydawało, że przepaść ma siwiznę.
[33] »(41:25) Niema jemu podobnego na ziemi, został stworzony, aby się nie bał nikogo.
[34] »(41:26) Patrzy prosto na wszystko, co jest wzniosłe, jest on królem wszystkich zwierząt srogich.